Γιωργάκη, άρχισες να ξυπνάς την ελληνική "κουζουλάδα"

Του Όθωνα Ιακωβίδη
Tετελεσμένα και τεκταινόμενα




Tετελεσμένα:
Η Ελληνική κοινωνία, παραδομένη, (καθ’ όλη, σχεδόν, την 30ετή διάρκεια της «μεταπολίτευσης») στη μανία και στη λαίλαπα μίας έξαλλης «κομματοκρατίας»* που την καθήμαξε, οδηγήθηκε στην εξευτελιστική απώλεια της κυριαρχίας της, με την εγκληματική παράδοση του πλέον ζωτικού εθνικού χώρου της, τής Οικονομίας της, σε τρίτους, αλλοεθνείς .


Ταυτόχρονα και εξ αιτίας αυτής της ίδιας πρακτικής (της κομματοκρατίας) , που ο οικονομικός «αυτισμός» της λειτούργησε σαν παράδειγμα προς μίμηση, η φυσιογνωμία της Ελληνικής κοινωνίας αλλοτριώθηκε από την επέλαση ενός δανειοτρεφόμενου καταναλωτισμού που οδήγησε σε μία άφρονα κερδοθήρευση, υποβιβάζοντας σε δευτερεύοντα ρόλο κάθε άλλο κοινωνικό στόχο, Αρχή και ιδεώδες, προσομοιάζοντας, σαν κοινωνία, όλο και περισσότερο προς μία σύγχρονη Σύβαρη**.

Αυτή είναι, επιγραμματικά, με λίγα λόγια, η απογραφή των μέχρι σήμερα (Αύγουστος 2010) δραματικών τετελεσμένων. Καταγράφεται, διότι είναι πολύ χρήσιμο για το αύριο, να γνωρίζουμε το τι έγινε χθές, το πώς και το γιατί, καθώς τα γεγονότα, δεν είναι αυτοτελή και «αυτοφυή», αλλά το ένα γεννά το άλλο, σε μία αδιάλειπτη αλληλουχία και αλληλοεπηρεασμό.

Τεκταινόμενα:
Έτσι, ακολουθώντας αυτό το αξίωμα και το νήμα της εξέλιξης των γεγονότων, βλέπουμε (λίγο κάτω από την επιφανειακή κίνησή τους), ότι η οικονομική αδυναμία της Ελλάδας, σε μία δεδομένη στιγμή (αρχές του 2010), έδωσε την ευκαιρία, σε κάποιους συγκεκριμένους αρχιτέκτονες και μηχανικούς της παγκοσμιοποίησης, να αναπτύξουν μία (πιλοτική;) εφαρμογή παραμερισμού και υποβάθμισης της Πολιτικής (και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας), προκειμένου η Οικονομία να αποκτήσει τη ηγετική θέση στη διακυβέρνηση μίας χώρας, (της Ελλάδας στην προκείμενη περίπτωση).

Όταν η εφαρμογή αυτής της πρακτικής έχει χαρακτηριστικά διεθνούς συνεργασίας (με ηγετική συμμετοχή του παγκόσμιου οικονομικού «μεγάλου βραχίονα», του ΔΝΤ, (ως διαθέτοντος το απαιτούμενο «know-how» για τη σωστή ανάπτυξη της εν λόγω εφαρμογής), είναι εξαιρετικά ανησυχητικές οι προοπτικές για μία επερχόμενη επέλαση μίας παγκόσμιας κοινωνικο-οικονομικής επικυριαρχίας, απότοκο της «παγκοσμιοποίησης», που θα είναι, πλέον, φανερή (γι’ αυτό και απροκάλυπτα βάρβαρη, χωρίς τα προσχήματα ελευθερίας, που τηρούνται σήμερα και αφήνουν χώρο στη Δημοκρατία, έστω και μόνο για να αναπνέει).

Δεν ξέρω αν το ίδιο με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, σήμερα, συνέβη και στις άλλες χώρες που βρέθηκαν με «ψηλά τα χέρια» εξ αιτίας οικονομικών προβλημάτων τους, αλλά εδώ, «το πράγμα φωνάζει». Ήδη, η «Οικονομική Επικυριαρχία» σάρωσε εξευτελιστικά τη (Σοσιαλιστική) πολιτική ταυτότητα του κυβερνώντος κόμματος, καθιστώντας την Ελληνική κυβέρνηση, «κυβέρνηση ανδρικέλλων» και τον «σοσιαλιστή» ΓΑΠ, Πρωθυπουργό Άνευ Χαρτοφυλακίου, πλήν αυτού του «Μνημονίου».

Αυτό είναι ένα βαρύ πολιτικό πλήγμα που, άμεσα, αφορά τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά έμμεσα, πληγώνει ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Η υπογραφή, όμως, του «Μνημονίου», διά της οποίας πληγώνεται καίρια η ίδια η Δημοκρατία (όταν, πέραν των οικονομικών «κεκτημένων» των πολιτών, τής αφαιρούνται κύρια και θεμελιώδη χαρακτηριστικά της, όπως το δικαίωμα διενέργειας εκλογών, όποτε η κοινωνία το αποφασίσει, ή όπως η παραίτηση του Κράτους από κάθε αντίρρηση στην κατάσχεση οποιωνδήποτε ιστορικών ή στρατηγικών περιουσιακών του στοιχείων) αφορά άμεσα ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Αφορά τον σκληρό πυρήνα της Ελληνικής ιδιοπροσωπείας. Μίας ιδιοπροσωπείας, που, μεταξύ άλλων, έχει ένα χαρακτηριστικό «τρέλλας» («κουζουλάδα», λένε οι Κρητικοί την τρέλλα που περιέχει, μεταξύ άλλων, μεγάλες δόσεις ιδεολογίας και ηρωισμού) που ενίοτε, καταλαμβάνει την Ελληνική κοινωνία ολόκληρη, όταν βρίσκεται προ εθνικών κινδύνων (με τελευταία παραδείγματα το έπος του 1940 και την επίσης επική Αντίσταση στους κατακτητές Γερμανούς του Β’ ΠΠ).

Βρισκόμαστε, όμως, μπροστά σε μία τέτοια απειλή, ικανή να «ξυπνήσει» την «κουζουλάδα» αυτή;

Πολλά φαινόμενα, δείχνουν ότι ναι, βρισκόμαστε.
Παραθέτω λίγα, αλλά αντιπροσωπευτικά:
* Η καθαρή δήλωση του ίδιου του ΓΑΠ σε ομιλία του στις ΗΠΑ (υπάρχει το σχετικό βίντεο) όπου λέει, εντελώς καθαρά: « - Χρειαζόμαστε παγκόσμιες κυβερνήσεις. Χρειαζόμαστε οικονομικές παγκόσμιες κυβερνήσεις και τις χρειαζόμαστε γρήγορα». Η δήλωση αυτή, θα αρκούσε, όχι μόνο να επιβεβαιώσει την υποψία ότι ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη το πείραμα «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» στη χώρα μας, αλλά θα αποτελούσε και αδιάσειστη απόδειξη ότι ο ΓΑΠ, δεν σύρεται εκών / άκων, στην ανοχή του πειράματος αυτού, αλλά αποτελεί ένθερμο υποστηρικτή (αν όχι και συν-σχεδιαστή) του. Εξ άλλου, η δήλωσή του αυτή, έρχεται και «κουμπώνει» άριστα με την ιδιότητά του ως μέλους της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, μετέχοντας στις ετήσιες συνεδριάσεις της των τελευταίων χρόνων.

Η οφθαλμοφανής, αντιληπτή από τον κάθε πολίτη, αναποτελεσματικότητα των μέτρων του «μνημονίου», μείωση του χρέους, όταν, (σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιδίων των συντακτών τους !!!) τα μέτρα οδηγούν στη αύξηση του ΔΧ.
Η οφθαλμοφανής, γνωστή και αντιληπτή από τον πολίτη, κατάληξη της οφειλής (κάθε) οφειλέτη, που δεν έχει δουλειά και εισόδημα, αλλά έχει περιουσία : Θα χάσει την περιουσία του «για ένα κομμάτι ψωμί». Δεδομένης της ύπαρξης τεράστιου ορυκτού πλούτου που υπάρχει (κατά έγκυρες επιστημονικές πληροφορίες) στο Ελληνικό υπέδαφος και των πετρελαίων και φυσικού αερίου που υπάρχουν στον Ελληνικό βυθό, μήπως, εκεί αποσκοπούν τα «μέτρα εξυγείανσης»;

Μήπως, από την πλευρά των δανειστών μας, αυτός ήταν ο στόχος του υπέρμετρου δανεισμού της Ελλάδας;;;;
Διότι, ποιος δανείζει ποσά, που είναι δυσανάλογα με το εισόδημα του οφειλέτη του;
Και, πολύ περισσότερο, ποιος δανείζει σε κάποιον καταχρεωμένο και χωρίς δουλειά και με εισόδημα, μικρότερο από τις ανάγκες διαβίωσής του;
Γιατί να τον δανείσει, αν δεν έχει «βάλει στο μάτι» το οικόπεδό του ή το σπίτι του;

Και η Ελλάδα, είναι γνωστό ότι αποτελεί «φιλέτο» και «οικόπεδο γωνία» στη γειτονιά.
«Καπάκι» σ’ αυτή την πραγματικότητα, έρχεται η (διά του μηνημονίου) παραίτηση της Ελλάδας, από κάθε αντίρρηση στην κατάσχεση οποιωνδήποτε ιστορικών ή στρατηγικών περιουσιακών της στοιχείων.

Νομίζω ότι είναι περιττό να απαριθμήσω και άλλα (που υπάρχουν πολλά) ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ για να αποδειχθεί ότι ΝΑΙ, βρισκόμαστε ενώπιον μίας τέτοιας απειλής, ικανής να «ξυπνήσει» την Ελληνική «κουζουλάδα».
Αυτή είναι μία αισιόδοξη σκέψη που εκπορεύεται από το «ουδέν κακόν αμιγές καλού».

Και, δεν μπορώ να μη σκεφθώ τον παραλληλισμό: Επαναλαμβάνεται η ιστορία, που μία αυτοκρατορία (τότε ήταν η Περσική, τώρα είναι η «Οικονομική Επικυριαρχία») πρέπει να αλώσει πρώτα τους Έλληνες, για να απλωθεί στον υπόλοιπο κόσμο.Και το ερώτημα είναι: Είναι, ακόμα, ικανοί οι Έλληνες για ένα νέο Μαραθώνα και μία νέα Σαλαμίνα;- Θα δείξει.

* Ως «κομματοκρατία», ορίζεται η πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά, που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί «κρατούσα άποψη» στην τρέχουσα πολιτική πρακτική.
** Σύβαρις: Αποικία των Ελλήνων στην Μεγάλη Ελλάδα (σημερινή Ν. Ιταλία), που, εξ αιτίας του μεγάλου πλούτου που απέκτησε, οι κάτοικοί της έχασαν κάθε ενδιαφέρον και ικανότητα για οτιδήποτε άλλο (π.χ για την άμυνά της), με αποτέλεσμα να αποτελέσει μία από τις πρώτες κατακτήσεις των Ρωμαίων και να χαθεί, σαν κοινωνία, στα αζήτητα της ιστορία, αφήνοντας μόνο το ίχνος του «παραδείγματος προς αποφυγή».

http://kostasxan.blogspot.com/2010/07/blog-post_8805.html