Να την χέσω τέτοια λευτεριά, όπου θα κάμω εγώ εσένα πασιά!

Τάδε έφη, μεταξύ άλλων ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του. Αυτός είναι και ο τίτλος του βιβλίου του Κώστα Ζουράρη που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε. Διαβάζεται μονορούφι!

Σύμφωνα με τον συγγραφέα ο Σεφέρης απ' τον θαυμασμό του για το Ύφος Μακρυγιάννη της Ακροπόλεως, του Κερατσινίου, των Μύλων και των λόγων, διαπιστώνει, πώς μετά τους αρχαίους δεν ξαναφάνηκε άλλος συγγραφέας σαν τον Μακρυγιάννη.

Τα ίδια λέει και ο...


Ελύτης. Μετά τον Όμηρο της Ιλιάδας (και δευτερογενώς της Οδύσσειας), τους τέσσερις Τραγικούς (Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Θουκιδίδη - σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγει ο Ζουράρις τον Θουκιδίδη) και τον Πλάτωνα δεν υπήρξε άλλος.

Σελίδα 22 του βιβλίου:

'Ιδού ένα από τα πιστοποιητικά που έδινε ο Αρχηγός Μακρυγιάννης στα βασανισμένα του παλληκάρια, όταν έψαχναν αυτά χρόνια μετά την αθλοφορία τους, μια ισχνή βοήθεια του Ελληνικού Κράτους, του εντελώς δικού τους δημιουργήματος για να καλύψουν κάπως τα πληγιασμένα τους κορμιά. Ο συναγωνιστής του Μακρυγιάννη λέγεται Ακρίβιος Στεργίου:

φανερόνο οτι ο ακριβος στεργιο μακεδονας ειταν εις την οδηγιαν το γιανι βελετζα αγονιστι παντο με πατριωτισμο κε πουλι γενεοτιτα κε καταξοχι εις νιοκαστρον οταν εβγεναμεν εξο αννατιον τον οχτρον ις τα χαρακοματα τους ειταν κι αυτος ενας απου τος πουλα γενεος κι αγαθος αγονιστας κι οταν ει τορκει ορμισαν αννατιον του καστρο κι εβικαμεν κε τος αντιπουλεμισαμεν κε τος πισουδρομισαμεν εδιξε ο ειδιος απιρι γεγεοτιτα κε πιλιγοθι εις το στομα το κι εις τα δυον του πουδιαρια κε κειντινεψαμεν να τον σουσουμεν απου τος τορκος ος καλος γνοριζο αυτον τον αγονιστι μ ολι μο τιν εκαριστισιν κατα την ζιτισιν του το δινο το παρον μο να το χρισιμεψι οθεν του αννικει
1841 νοεβριου 7 αθινα
πατριοτις
μακριγιανις'

Ο Μακρυγιάννης, ένας αγράμματος αγωνιστής που έδωσε και την ψυχή του για την ελευθερία της πατρίδας του και που είδε τους πολιτικούς και τους ισχυρούς της εποχής του να προδίδουν για μία ακόμη φορά την Ελλάδα. Κάτι που από το 1833 μέχρι σήμερα εξακολουθούν να κάνουν ανελλειπώς...

'Να την χέσω τέτοια λευτεριά, όπου θα κάμω εγώ εσένα πασιά!'