Τι είναι το Μέτωπο του Όχι που προτείνει το ΕΠΑΜ;

Του Δημήτρη Καζάκη

Η νέα κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου αναδείχθηκε υπό συνθήκες που θυμίζουν έντονα την 4η Αυγούστου του 1936. Όπως ο Ι. Μεταξάς κατέλυσε «προσωρινά» τον κοινοβουλευτισμό με την δεδηλωμένη των βενιζελικών και των αντιβενιζελικών κομμάτων, έτσι και ο Λουκάς Παπαδήμος ορίστηκε «μεταβατικός» πρωθυπουργός «εθνικής συνεννόησης» από έναν ανάλογο συνασπισμό προθύμων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και κολαούζων κατά παράβαση του ισχύοντος συντάγματος και του κοινοβουλευτισμού. Υποτίθεται ότι κι αυτός, όπως και ο προκάτοχός του Ι. Μεταξάς, είναι «προσωρινός» και γενικά συνιστά μια «έκτακτη» λύση. Πόσο νομίζετε ότι θα πάρει για να δείξει ότι πρόκειται για αληθινή δικτατορία; Στον Μεταξά πάντως πήρε λίγους μήνες.


Είναι αλήθεια ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα «εθνικής συνεννόησης» κυοφορείται εδώ και πολλούς μήνες. Κατ’ απαίτηση πρωτίστως του διευθυντηρίου της ευρωζώνης, των διεθνών τραπεζών και των αγορών.

Ο κ. Παπαδήμος, φυσικός εκπρόσωπος των πιο αδίστακτων, κερδοσκοπικών και αντιδραστικών μερίδων του χρηματιστικού κεφαλαίου στην ευρωζώνη, ήρθε για να μείνει. Ήρθε για να εξασφαλίσει την κατά γράμμα επιβολή της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου που προβλέπει την ταχύτατη εκποίηση, την ληστρική εκμετάλλευση και την επίσημη πτώχευση της Ελλάδας υπό καθεστώς αποικιακής κηδεμονίας. Κι αυτό σε συνθήκες εκτεταμένης κοινωνικής αντίστασης. Πόσο νομίζετε ότι θα τους πάρει για να ανακαλύψουν ότι λόγω «εθνικού κινδύνου» ή «εθνικής κρίσης» επιβάλλεται η «προσωρινή» αναστολή διατάξεων του Συντάγματος που αφορούν την ελευθερία των συγκεντρώσεων, των διαδηλώσεων, των απεργιών, κοκ;

Είναι δυνατόν κανείς να νομίζει ότι οι εξελίξεις αυτές είναι μια από τα ίδια; Πόσο ανόητος, ή απατεώνας της πολιτικής πρέπει να είναι κάποιος που δεν μπορεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα της στιγμής και συνεχίζει να πολιτεύεται όπως και πριν; Όποιος το κάνει τότε, χωρίς πιθανά να το ξέρει, βάζει πλάτες στις πιο αντιδραστικές και μαύρες εξελίξεις για τον λαό και την χώρα. Τι μπορεί να αντιταχθεί στο σημερινό «μαύρο μέτωπο» της επίσημης πολιτικής; Μόνο η ενότητα του ίδιου του λαού. Κι αυτή επείγει όσο ποτέ άλλοτε. Εδώ δεν χωρούν δισταγμοί, ιδιοτέλειες, προσωπικές ατζέντες και κάθε λογής ιδεοληψίες. Ούτε αποκλεισμοί ιδεολογίας και κομματικής ένταξης.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει και μάλιστα επειγόντως είναι η δημιουργία το ταχύτερο δυνατό μιας ευρύτατης συσπείρωσης – εμείς στο ΕΠΑΜ την έχουμε ονομάσει «Μέτωπο του Όχι» – από όλες τις δυνάμεις, συλλογικότητες, προσωπικότητες και οργανώσεις που εναντιώνονται στην συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Με σκοπό:

Πρώτο: Να δυναμώσει η πολιτική ανυπακοή του λαού, η οποία πια αποτελεί καθήκον και δικαίωμα που πηγάζει από την ανάγκη υπεράσπισης του συντάγματος και της έννομης τάξης. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που οι συνένοχοι της συγκυβέρνησης, υπακούοντας στα αφεντικά τους, επιχειρούν να περάσουν συμφωνίες και δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο παρασκήνιο σε βάρος της χώρας και του λαού της. Πρέπει πάσει θυσία να τους προλάβουμε.

Δεύτερο: Να μην επιτρέψουμε στην δοτή κυβέρνηση να κυβερνήσει στην πράξη. Όχι μόνο για να μην επιβάλλει νέα καταστροφικά μέτρα, αλλά για να την εμποδίσουμε να προχωρήσει σε ανοιχτή καταστολή λαϊκών ελευθεριών προκειμένου να εξισορροπήσει την δική της κοινωνική απαξίωση. Γι' αυτό και πρέπει να ενταθεί η παράλυση του κράτους και των βασικών μηχανισμών άσκησης της εξουσίας μέσα από καταλήψεις, στάσεις, κινητοποιήσεις, λευκές απεργίες και κάθε είδους παρακώλυση της κυβερνητικής πολιτικής.

Τρίτο: Να διεκδικήσουμε εδώ και τώρα την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της χώρας που θεμελιώθηκε με την αρχική Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης. Να σταματήσουν αμέσως οι πληρωμές προς τους δανειστές με σκοπό την διαγραφή (μερική ή ολική) του δημόσιου χρέους με βάση τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας και τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου. Να αναθεωρηθούν εκ βάθρων οι σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη ώστε να σταματήσει ο αποικιοκρατικός εξευτελισμός ενός ολόκληρου λαού που έχει μετατραπεί σε εξιλαστήριο θύμα ή πειραματόζωο της κρίσης του ευρώ. Να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος και οι μεγαλύτερες εγχώριες τράπεζες ώστε να ελεγχθούν τα τραπεζικά ενεργητικά, να αποκαλυφθεί που πήγαν τα χρήματα των λαϊκών αποταμιεύσεων, να ελεγχθεί η κίνηση κεφαλαίων και να φορολογηθεί αναδρομικά η διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, να τιμωρηθεί η σαράφικη και τοκογλυφική πρακτική των τραπεζιτών και να διαγραφούν τα δάνεια των ελληνικών νοικοκυριών που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας, αλλά και για την εκχώρηση της κυριαρχίας της στους ευρωκράτες, τους τραπεζίτες και το ΔΝΤ.

Οι δυνάμεις, οι συλλογικότητες και οι οργανώσεις που θα συμμετάσχουν σ’ αυτή την ευρεία συσπείρωση δεσμεύονται μόνο ως προς το κοινό πλαίσιο. Κατά τ’ άλλα διατηρούν πλήρως την αυτοτέλειά τους τόσο ως προς τον τρόπο συγκρότησης και άσκησης της δικής τους πολιτικής, όσο και της προβολής αυτούσια των δικών τους θέσεων. Κανενός είδους συνένωση ή συγχώνευση δεν απαιτείται πέρα από τις κοινού αποφασισμένες δράσεις στη βάση του κοινού πλαισίου. Πρόκειται για μια συμφωνία κοινής δράσης που δείχνει στην πράξη ποιος στρέφεται ενάντια στο σημερινό «μαύρο μέτωπο» και ποιος πουλάει φούμαρα.

Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!