Ελληνικά 'κώμα'-τα

'Είναι απίστευτο, τα Ελληνικά κόμματα προκειμένουν να μην χάσουν την εξουσία είναι ικανά να πάνε εναντίον του συμφέροντος την πατρίδoς τους'.
............................................Αμερικανός πρέσβης, Σμύρνη 1920

Αν εκείνη την εποχή που η Ελλάδα έδινε έναν ατέλειωτο αγώνα για την ανεξαρτησία της, που οι πολιτικοί της ήταν του διαμετρήματος ενός Ελευθερίου Βενιζέλου, ελέχθη η παραπάνω ρήση, φανταστείτε τι θα πρέπει να ειπωθή σήμερα. Φανταστείτε τι θα πρέπει να λεχθή σήμερα για τα κόμματα και τους πολιτικούς όταν σήμερα περισσότερο από ποτέ η διαφθορά και η σήψη στο πολιτικό σύστημα έχουν φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Φανταστείτε τι θα πρέπει να ειπωθεί σήμερα όταν τα παραδείγματα χρηματισμού και σκανδάλων των πολιτικών είναι αμέτρητα όπως αντίστοιχα αμέτρητες είναι και παραγραφές των κατηγοριών και η μη τιμωρία των εμπλεκομένων πολιτικών.

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς για την αθλιότητα των πολιτικών κομμάτων? Ότι μοναδικός τους στόχος είναι το γάτζωμα στην εξουσία και η παραμονή σε αυτήν για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με οποιοδήποτε τίμημα? Ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος? Ότι το μόνο που κοιτούν είναι η τοποθέτηση σε όλα τα δημόσια αξιώματα κομματαρχών με στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κόμματος και όχι των πολιτών? Ότι σκοπός τους είναι η συνεχής πόλωση των πολιτών και η δημιουργία πλασματικών αδιεξόδων με σκοπό την ηφαρπαγή των ψήφων τους? ΄Οτι μεταξύ τους υπάρχει μία μόνιμη συναλλαγή για την απόκρυψη των σκανδάλων και την ληστεία του δημόσιου πλούτου? Ότι έχουν διαβρώσει πέραν της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, και την δικαστική και στρατιωτική τοποθετώντας δικά τους φερέφωνα αδιαφορώντας για έννοιες όπως αξιοκρατία, αξιοπρέπεια και ικανότητα? Ότι βρίσκονται σε ένα συνεχές αλισβερίσι με τα ΜΜΕ αποκρύπτοντας και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια? Ότι στην ουσία πρόκειται για την πιο στυγνή δικτατορία συγκαλυμένη με το περίβλημα της 'δημοκρατίας'?

Ποιος πιστεύει σήμερα ότι υπάρχει έστω και ένας πολιτικός που ο πραγματικός λόγος που ασχολήθηκε με την πολιτική είναι η αγάπη του για την πατρίδα του και η διάθεση του να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο? Όταν πολιτικοί (κ. Βουλγαράκης) ισχυρίζονται ότι 'το νόμιμο είναι και ηθικό' και έχουν την πλήρη κάλυψη από τον κομματικό τους αρχηγό (κ. Καραμανλής) υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει στις αγνές προθέσεις των πολιτικών?

Τα κόμματα, ειδικά τα δύο κόμματα εξουσίας, έχουν μηχανισμούς παραγωγής πολιτικών. Ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης από την πρώτη μέρα γέννησης τους ήταν προγραμματισμένο να κυβερνήσουν. Όχι βέβαια λόγων ικανοτήτων ούτε λόγω της αγάπης τους για την Ελλάδα, αλλά μόνο και μόνο λόγω του ονόματος που φέρουν και λόγω της ευκολίας που έχουν τα κόμματα να σφετεριστούν αυτό το όνομα για να πολώσουν και να αποκτήσουν μόνιμη πελατεία.

Για να πάρουμε μόνο ένα παράδειγμα σκανδάλου, την ώρα αυτή 100 εκατομμύρια ευρώ από μίζες λόγω του σκανδάλου Siemens ψάχνουν αποδέκτη αλλά τα κόμματα σφυρίζουν αδιάφορα. Το ποσό βέβαια στην ουσία είναι πολύ μεγαλύτερο γιατί πέρα από τις μίζες, το εκάστοτε έργο το κοστολογούταν πολύ περισσότερο από την πραγματική του αξία. Άρα όχι μόνο μίζες αλλά και υπερτιμολόγηση του πραγματικού κόστους σε βάρος ποιου άλλου, όλων ημών βεβαίως.

Το σύστημα των ΜΜΕ εξακολουθεί να καλεί σε συζητήσεις πολιτικούς που εμπλέκονται σε σκάνδαλα σα να μην συμβαίνει τίποτα επιβάλοντας τους σε όλους εμάς και παίζοντας με τη νοημοσύνη μας. Οι δύο 'αμόλυντοι' πολιτικοί αρχηγοί λένε βαθυστόχαστες και πομπώδης εκφράσεις όπως ' όλα στο φώς, όλα στη δικαιοσύνη' και το θέατρο του παραλόγου καλά κρατεί. Μα αν πραγματικά θέλετε να βρείτε που πήγαν τα λεφτά μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας σε πέντε λεπτά. Αφού άνθρωποι των δικών σας κομμάτων τα άρπαξαν ποιόν δουλεύτε? Ας κατανομάσετε αυτούς που τα πήραν και μετά να τους στείλετε στη δικαιοσύνη. Αλλα πώς να το κάνετε αυτό? Αφού όλοι είστε μπλεγμένοι και ξέρετε ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος σας από την εξουσία που τόσο λατρεύετε. Για αυτό σταματήστε να μας εμπαίζετε λέγοντας μας για δικαιοσύνη αφού εξάλλου και αυτή από σας ελέγχεται.

Η γελοιότητα όμως των κομμάτων δεν σταματά εδώ. Πέραν του ότι αυτό που στην ουσία προσδοκούν και καταφέρονουν με απόλυτη επιτυχία είναι να διχάζουν τον λαό βάζοντας ταμπέλες και δημιουργώντας οπαδούς-πελάτες, το ύψιστο του γελοίου είναι άλλο.

Η προοπτική τους για το πώς βλέπουν τα πράγματα εξαρτάται άμεσα από το αν είναι στην εξουσία ή όχι! Με άλλα λόγια για τους πολιτικούς-φερέφωνα και τα κόμματα-τραγωδίες, για το ίδιο γεγονός, δεν υπάρχει μία αλήθεια αλλά δύο και μάλιστα διαμετρικά αντίθετες! Ποια θα διαλέξουν κάθε φορά? Μα φυσικά αυτήν που τους συμφέρει και που έχει να κάνει με το αν βρίσκονται στην εξουσία ή όχι. Είναι τόσο γελοίο το θέαμα βλέποντας τους να διαπλικτίζονται και να διαφωνούν με πάθος, για θέματα που όλοι ξέρουμε ότι θα είχαν ακριβώς αντίθετη γνώμη αν αντίστοιχα τα κόμματα τους κατείχαν άλλη θέση στο δίδυμο κυβέρνηση-αντιπολίτευση, που πραγματικά αναρωτιέται κανείς πόσο πιο χαμηλά μπορούν να φτάσουν, πόσο μπορούν να πηθικίζουν, πόσο εξουσιολάγνοι και φιλοχρήματοι είναι, πόσο άπληστοι είναι, πώς είναι δυνατόν να έχουν ξεπουλήσει όλα τους τα ιδανικά, και στο τέλος τέλος να έχουν ξεπουλήσει ακόμα και το ίδιο τους τον εαυτό για την εξουσία και το χρήμα.

Βέβαια εκεί που για αυτούς υπάρχει πάντα μία αλήθεια είναι όταν περνούν νομοσχέδια που αφορούν την αύξηση των μισθών και απολαβών τους καθώς και τη διασφάλιση της βουλευτικής και υπουργικής τους ασυλίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αλήθεια είναι πάντα μία, είτε βρίσκονται στην εξουσία είτε όχι. Καθαρά και ξάστερα.

Τα κόμματα αυτά λοιπόν έχουν καταφέρει να φέρουν την Ελλάδα σε κώμα. Για αυτό μήπως είναι καλύτερα να τα προσφωνούμε κώμα-τα?