Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία-Το μεγάλο ανέκδοτο

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε? Αν ισχύει το ρητό ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις τότε ναι πράγματι έχουμε δημοκρατία. Αν νομίζει κανείς στην Ελλάδα ότι σφετεριζόμενος το όνομα δημοκρατία αυτομάτως σημαίνει ότι και το πολίτευμα μας είναι δημοκρατικό είναι βαθιά νυχτωμένος. Ομοίως τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε όλες τις δικτατορίες στη Νότια Αμερική ως δημοκρατίες γιατί έτσι αυτοκαλούνται..

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Απαραίτητη και ΠΙΟ σημαντική προυπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατίας είναι η ύπαρξη σωστής παιδείας. Παιδείας που θα κάνει τους πολίτες σκεπτόμενους, για να είναι σε θέση να δια-λέγουν, να εκ-λέγουν δηλαδή τους άρχοντες οι οποίοι θα παίρνουν τις αποφάσεις που θα καθορίζουν το μέλλον τους. Θεμέλιος όμως λίθος της παιδείας είναι η γλώσσα. Γλώσσα ίσον σκέψη. Μία γλώσσα η οποία είναι πλούσια βοηθά τους ανθρώπους που τη χειρίζονται να σκέφτονται, να κρίνουν, να συλλογίζονται, να έχουν άποψη, να έχουν λόγο και πάνω από όλα να έχουν ΑΝΤΙ-λογο. Μία πλούσια γλώσσα βοηθά τον εγκέφαλο του ανθρώπου να δημιουργεί νοήματα, να πλάθει συνειρμούς, να έχει κριτική ικανότητα, να αναλύει και να συνθέτει και πάνω από όλα να έχει ΑΠΟΨΗ. Ρωτήστε ένα τρίχρονο παιδί να σας πει τη γνώμη του για την έξοδο από την οκονομική κρίση. Είναι αδύνατον να μπορέσει να έχει άποψη γιατί απλούστατα δεν έχει ακόμα μάθει να χειρίζεται τη γλώσσα, δεν έχει ακόμα δηλαδή κατακτήσει τα γλωσσικά εργαλεία που θα του ακονίσουν τη σκέψη του, δεν έχει ακόμα δηλαδή λόγω έλλειψης γλώσσας αποκτήσει ΑΠΟΨΗ.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, από τη μεταπολίτευση και μετά? Τα κόμματα κάνουν διαγωνισμό για το ποιό θα καταστρέψει περισσότερο τη γλώσσα μας. Η Ν.Δ αρχικά με την κατάργηση της καθαρευούσης, το ΠΑΣΟΚ αργότερα με την κατάργηση του πολυτονικού και στη συνέχεια και τα δύο κόμματα καθημερινώς και αδιαλείπτως εργάζονται για τον ευτελισμό και κατακρεούργημα της γλώσσας μας καταργόντας λεκτικούς τύπους, καταλήξεις, προθέσεις, πτώσεις, φωνές κλίσεως, και ένα σωρό δομικά στοιχεία της γλώσσας μας, προσπαθώντας λυσσωδώς να καταντήσουν τη γλώσσα ένα άμορφο νερόβραστο χυλό. Είμαστε η μοναδική χώρα που επεμβαίνει ωμά και χυδαία στη γλώσσα της. Η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που διαρκώς αυτο-αναπτύσσεται και αυτο-εξελίσσεται. Δεν επιδέχεται παρεμβάσεις γιατί έτσι αυτόματα περιορίζεται και ατροφεί. Στα Ομηρικά χρόνια υπήρχαν στην Ελλάδα διάφορες διάλεκτοι, η Ιωνική, η Δωρική, η Αιολική και άλλες. Η μαγεία των Ομηρικών επών είναι ότι ο Όμηρος χρησιμοποιεί όλες τις διαλέκτους θέλοντας να καταδείξει ότι όλες είναι εξίσου χρήσιμες και πλούσιες και ότι όλες μαζί συνθέτουν και τροφοδοτούν ατέρμονα την Ελληνική γλώσσα. Αν στην εποχή του Ομήρου ζούσε ο κ. Ράλλης της ΝΔ θα είχε καταργήσει όλες τις διαλέκτους πλήν μίας! Ομοίως αν ζούσε ο κ. Βερυβάκης του ΠΑΣΟΚ θα είχε καταργήσει τον τονισμό και τη μουσικότητα των λέξεων. Τόνοι τότε δεν υπήρχαν υπήρχε όμως τονισμός που γνώριζαν όλοι οι Έλληνες και που φρόντισαν εδώ και περίπου 2,000 χρόνια, μέχρι δηλαδή και πριν λίγα χρόνια, να διατηρήσουν στη γλώσσα μας οι Αλεξανδρινοί με τη χρήση του πολυτονικού. Που να ήξεραν τις 'αγαστές' προθέσεις των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...
Γιατί όμως διαπράτουν αυτές τις βιοπραγίες τα κόμματα? Ποιος ο σκοπός τους? Προφανής. Φτωχαίνοντας τη γλώσσα οδηγούν σε ατροφία τη σκέψη μας. Έτσι δεν έχουν πια πολίτες ικανούς να κρίνουν αλλά άβουλα όντα τα οποία εύκολα καθοδηγούν και ποδηγετούν. Άρα για ποια δημοκρατία μιλάμε? Όταν δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε, να αποφασίσουμε για το μέλλον μας, για ποια δημοκρατία μιλάμε? Όταν σε όλους εμάς που καλούμαστε να αποφασίσουμε με την ψήφο μας, μας έχουν απαγορέψει να σκεπτόμαστε μετατρέποντας μας σε όχλο και πειθήνια όργανα τους, για ποια δημοκρατία μιλάμε? Για δημαγωγία ναι, για στυγνό εξουσιασμό ναι, για δημοκρατία όμως σε καμία περίπτωση. Η ψήφος μας έχει πάψει να αποτελεί δύναμη γιατί απλούστατα είναι κατευθυνόμενη και απόλυτα ελεγχόμενη. Ο αγώνας είναι προαποφασισμένος και ο διατητής πιασμένος...

Αν θέλουμε μπορούμε να συνεχίσουμε και άλλο το συλλογισμό μας για να αποδειχτεί το ήδη αυταπόδεικτο ότι στη Ελλάδα δεν έχουμε δημοκρατία αν και εδώ να σταματούσαμε ήταν ήδη υπέρ του δέοντος αρκετό.

Αν αναλύσουμε τη λέξη δημοκρατία προκύπτει ότι ο δήμος, ο λαός δηλαδή κρατά την εξουσία, είναι δηλαδή αυτός που αποφασίζει για το μέλλον του... Όσο πάει και καλυτερεύει το ανέκδοτο...
Τι έχουμε όμως στην Ελλάδα? Όποτε έχουμε εκλογές είμαστε εγκλωβισμένοι στο να αποφασίσουμε μεταξύ 2 κομμάτων εξουσίας και 2-3 μικροτέρων κομμάτων. Όταν κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα αρπάξει την εξουσία η όποια 'δημοκρατία της μίας ημέρας' (Κυριακή των εκλογών) μόλις λαμβάνει τέλος. Ο λόγος? Διοτί οι βουλευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος κατά τη διάρκεια της θητείας τους δεν ψηφίζουν ΚΑΝΕΝΑ μα ΚΑΝΕΝΑ νομοσχέσιο κατά συνείδηση. Με άλλα λόγια δεν κάνουν τη δουλειά τους! Για την ακρίβεια κάνουν το εντελώς αντίθετο! Εμείς υποτίθεται τους ψηφίζουμε για να μας αντιπροσωπεύουν και να μας υπερασπίζονται αλλά αυτοί εκτελούν άνωθεν διαταγές! Όσο κακό, όσο ενάντια των πολιτών είναι. Θεωρείται μάλιστα επιτυχία όταν το κάθε κόμμα έχει τους βουλευτές του 'μαντρωμένους'. Δείχνει λέει πυγμή και δύναμη. Έτσι στη ουσία σε κάθε εκλογές δεν ψηφίζουμε τους αντιπροσώπους μας, αλλά αυτούς που θα λένε πάντα ναι σε οποιοδήποτε ανουσιούργημα σκεφτεί το κάθε κόμμα. Βέβαια πριν τις εκλογές ποτέ δεν λέγεται τι θα πράξει το κάθε κόμμα γιατί αν ελέγετο δεν θα έπαιρνε ούτε μία ψήφο... Έτσι για ποια εξουσία στο δήμο μιλάμε? Για δημοκρατία του ενός ναι, για δημοκρατία των συνεργατών του εκάστοτε πρωθυπουργού ναι, για δημοκρατία των πολιτών σε καμία περίπτωση. Για μοναρχία ή για ολιγαρχία σίγουρα.
Αν συνυπολογίσουμε ότι από τη στιγμή που ανήκουμε στην Ευρωπαική Ένωση οι αποφάσεις έρχονται από ακόμα πιο μακρυά τότε η όποια συζήτηση περί δημοκρατίας καταντά γελοία. Λαμβάνοντας δε υπόψιν ότι οι εκάστοτε άρχοντες είναι 'Ευρώδουλοι' και 'Ευρωλάγνοι' μη μπορώντας όχι μόνο να αρθρώσουν ανάστημα σε οποιαδήποτε διαταγή της ΕΕ αλλά ούτε άποψη δεν εκφέρουν, τότε πράγματι όποιος μιλά για δημοκρατία στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον αφελής.

Συνεχίζοντας, δημοκρατία σημαίνει στη θεωρία ότι κυβερνά η εκάστοτε πλειοψηφία. Ένα παιδάκι δημοτικού να ρωτήσεις τι είναι πλειοψηφία θα σου πει, ότι για να έχουμε σε 100 ανθρώπους πλειοψηφία σημαίνει οι 51 τουλάχιστον από αυτούς θα πρέπει να έχουν την ίδια γνώμη. Αν το αναγάγουμε τώρα σε ποσοστά, πλειοψηφία σημαίνει το 51% τουλάχιστον του εκλογικού σώματος να έχει ψηφίσει το ίδιο κόμμα. Τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα? Μπορεί να μας κυβερνήσει κόμμα με 37 ή 38%. Με λίγα λόγια το 38% μπορεί να επιβάλει τη γνώμη του στο υπόλοιπο 62%!!! Το 38% κυβερνά το 100%!!! Τουλάχιστον αυτό το 38% να αντιπροσωπευόταν από βουλευτές που ψηφίζουν κατά συνείδηση θα έκανε το παράλογο του όλου θέματος ελάχιστα πιο υποφερτό. Τουναντίον, το 38% εκλέγει κόμμα το οποίο περνά ότι απόφαση θέλει σε όλους εμάς! Αν αυτό δεν είναι για γέλια τότε τι είναι? Αν αυτό δεν είναι φασισμός τότε τι είναι? Αν αυτό δεν είναι κοροιδία αισχίστου είδους τότε τι είναι?

Κλείνοντας να υπενθυμίσω κάτι το οποίο ως συνήθως πέρασε στα ψιλά. Παραμονές εκλογών όλα τα κόμματα στη λυσσαλέα τους προσπάθεια να αποσπάσουν όσες περισσότερες ψήφους μπορούν, μας αποκαλούν ώριμους πολίτες που θα πάρουν τη σωστή απόφαση για το καλό του τόπου. Όταν ήταν να ψηφιστεί το αν θέλουμε ως χώρα το Ευρωσύνταγμα ήμασταν από τις λίγες χώρες που δεν πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα. Στην Ισπανία, στη Γαλλία, στην Αγγλία, στην Ολλανδία αποφάσισαν οι ίδιοι οι πολίτες. Στην Ελλάδα όμως? Στην Ελλάδα αποφάσισε το κυβερνών κόμμα γιατί όπως ανέφερε, δεν είμαστε αρκετά ώριμοι ως πολίτες για να αποφασίσουμε αν πρέπει ή όχι να δεχτούμε το Ευρωσύνταγμα...

Είναι πράγματι ανατριχιαστικό το παραπάνω γεγονός. Από μόνο του επαληθεύει όλους τους παραπάνω συλλογισμόυς. Ένα κόμμα αποφάσισε με το γνωστό μάντρωμα, ένα κόμμα αποφάσισε έχοντας λιγότερο από 40% πλειοψηφία για την τύχη όλων ημών χωρίς καν να μας ρωτήσει! Και το πιο αστείο από όλα? Πράγματι παραδέχτηκε, χωρίς να το συνειδητοποιήσει, ότι δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε τη σωστή απόφαση ως πολίτες για το μέλλον μας. Γιατί? Γιατί μας έχουν καταστρέψει τη γλώσσα μας...