Το πραγματικό δίλημμα

Οι 3-4 παγκόσμιοι μεγαλοτραπεζίτες θα πρέπει αυτήν την εποχή να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια. Βλέποντας έναν ολόκληρο κόσμο να σπαράσσεται, να εξαθλιώνεται, να πετιέται στον δρόμο, να πεθαίνει από την πείνα και ταυτόχρονα κανείς να μην ασχολείται μαζί τους ενώ ΑΥΤΟΙ είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την τραγωδία πού ζούμε θα πρέπει να μην τους έχει αφήσει άντερο για άντερο από τα γέλια. Όλο το πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα αναζητεί υποτίθεται λύση στο αδιέξοδο αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν αναφέρει την ρίζα του προβλήματος. Ακούμε καθημερινά βαθυστόχαστες αναλύσεις, διαβάζουμε άρθρα επί άρθρων για την κρίση πού βιώνουμε αλλά ΚΑΜΙΑ αναφορά στην αιτία του κακού: στο γεγονός ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες (FED, EKT) είναι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ και συν τοις άλλοις οι ιδιοκτήτες τους έχουν το αποκλειστικό προνόμιο να ΤΥΠΩΝΟΥΝ το χρήμα.


Τυπώνουν το χρήμα πού στην συνέχεια δανείζουν στα κράτη. Με το καλημέρα δηλαδή τα κράτη είναι χρεωμένα! Με το καλημέρα το χρήμα πού κυκλοφορεί είναι λιγότερο από αυτό πού οφείλεται! Με το καλημέρα τα κράτη σκοτώνονται μεταξύ τους, ποιο θα χρωστάει λιγότερα εις βάρους του άλλου! Ένας φαύλος κύκλος, μία ατέρμονη διαδικασία πού ισχύει εδώ και εκατοντάδες χρόνια! Αν αυτό είναι δεν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής του ανθρωπίνου γένους τότε ποιο είναι;

Κάθε κουβέντα κανονικά θα έπρεπε να σταματάει εδώ. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του κακού, η αρχή όλων των δεινών. Αντίθετα αυτό είναι κάτι πού αποσιωπάται από ΟΛΟΥΣ.

Για να έρθουμε και στα δικά μας, όταν τίθεται το δίλημμα ευρώ ή δραχμή και ο καθένας λέει την βαθυστόχαστη παπαριά του, το πραγματικό δίλημμα θα έπρεπε να ήταν: Χρήμα πού τυπώνεται από ιδιώτες τραπεζίτες (ΕΥΡΩ) ή χρήμα πού τυπώνεται από το κράτος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του (ΔΡΑΧΜΗ); Υποτελείς των τραπεζιτών ή κύριοι του εαυτού μας;

Και τι δεν θα έδινα να άκουγα αυτήν την ερώτηση σε μία τηλεοπτική συζήτηση. Τι θα απαντούσε άραγε ο κάθε ευρωπαϊστής, αριστερός, φιλελεύθερος, σοσιαλιστής, διανοούμενος, κλπ.

Είναι τόσο γελοίο να ακούς δήθεν διανοουμένους ή ευρωπαϊστές ή αριστερούς να μιλάνε για το ευρώ ωσάν να είναι το μεγαλύτερο καλό πού μάς έχει λάχει ενώ στην ουσία αυτό πού κάνουν είναι να υπερασπίζονται ένα αισχρό κατεστημένο εκατοντάδων ετών κρατώντας τους λαούς στην υποτέλεια και την εξαθλίωση.

Να ακούς για ευρωομόλογα, για ευρημένες αρμοδιότητες της ΕΚΤ, για ένα ευρωπαϊκό υπερ-υπουργείο οικονομικών, για ομοσπονδοποίηση της ευρώπης και ένα σωρό παπαριές αποφεύγοντας να πούν το ένα και μοναδικό: Η ΕΚΤ είναι ιδιωτική, το χρήμα το τυπώνουν ιδιώτες οι οποίοι δανείζουν τα κράτη με αποτέλεσμα τα κράτη πάντα να χρωστάνε!

Και έχουν το θράσος να μιλάνε για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη!

Αει να χαθείτε ευρωληγούρια, ευρώδουλοι, ελβετόψυχοι*!

Πολλοί προβλέπουν ότι το 2012 θα είναι έτος μεγάλων αλλαγών ή μεγάλων καταστροφών. Άλλοι επικαλούνται προφητείες, άλλοι τα άστρα, άλλοι την μετατόπιση των πόλων και ποιος ξέρει τι άλλο. Ας ελπίσουμε ότι το 2012 θα είναι το έτος πού επιτέλους οι λαοί θα αφυπνιστούν και θα ανατρέψουν αυτήν την παγκόσμια δικτατορία. Ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι δύσκολο. Αρκεί μόνο να γίνει η αρχή. Και ίσως για μία ακόμη φορά η αρχή να γίνει από την χώρα μας.

* Χαρακτηρισμός πού χρησιμοποείται πολύ εύστοχα από τον Τζίμη Πανούση