Το 1821 διώξαμε τους τούρκους. Τώρα θα διώξουμε και τον ραγιαδισμό.

Τετρακόσια χρόνια έμεινε σκλαβωμένος ο Έλληνας ραγιάς στον τούρκο κατακτητή. Σε όλα αυτά τα χρόνια, έγιναν πολλές μεμονωμένες προσπάθειες εξέγερσης από αδούλωτα πνεύματα, αλλά καταπνίγηκαν αμέσως. Τετρακόσια χρόνια, όπως και σήμερα, ο Έλληνας ραγιάς ήταν αδρανής και ανεχόταν να βιάζεται μεταφορικά και κυριολεκτικά από τον τούρκο εξουσιαστή.

Το μυστικό του τούρκου κατακτητή, όπως και κάθε κατακτητή, ήταν η συνεργασία του με ντόπιους πρόθυμους προεστούς, τους οποίους χρησιμοποιούσε για να κρατά το σκλαβωμένο γένος σε αδράνεια. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους Έλληνες μπέηδες, τους Έλληνες κοτζαμπάσηδες.


Αυτοί λοιπόν ήταν οι διαμεσολαβητές μεταξύ του τούρκου επικυρίαρχου και του Έλληνα ραγιά. Ήταν οι φοροεισπράκτορες του τούρκου κατακτητή και ταυτόχρονα οι χωροφύλακες για την επιβολή της τάξης, αλλά και οι ρουσφετολόγοι για την επίλυση μικροπροβλημάτων που αντιμετώπιζε ο ανήμπορος ραγιάς με την τούρκικη εξουσία.

Η Ελληνική επανάσταση πέτυχε και ο αδρανής ραγιάς αισθάνθηκε ελεύθερος και ξεσηκώθηκε, μόνον όταν οι Έλληνες επαναστάτες κατάφεραν,…. με τον εξαναγκασμό, τη βία και τις απειλές, να εξουδετερώσουν τους κοτζαμπάσηδες και τους μπράβους τους και να τους φέρουν με το μέρος της επανάστασης.

Μετά όμως την απελευθέρωση και την ταυτόχρονη (δυστυχώς) εισαγωγή στη χώρα μας του Αγγλικού ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, οι πιο μορφωμένοι και έμπειροι περί την εξουσία κοτζαμπάσηδες, εισήλθαν μαζικά στην πολιτική και κατέλαβαν τη θέση της ολιγαρχίας που χρειάζεται η αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία για να δουλέψει.

Επειδή όμως αυτοί οι άνθρωποι, δεν είχαν παραγωγική νοοτροπία, όπως οι δυτικοευρωπαίοι μεγαλοαστοί ολιγάρχες, αλλά το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν διαμεσολάβηση και ρουσφέτια, δημιούργησαν, από τα πρώτα χρόνια έναν τεράστιο και άχρηστο κρατικό μηχανισμό, προκειμένου να θέσουν τον ραγιά σε νέα υποδούλωση, να μείνουν οι ίδιοι αυτόνομοι και να συνεχίσουν να τον εκμεταλλεύονται, παίζοντας πάλι τους διαμεσολαβητές, μεταξύ του απρόσωπου κράτους (το οποίο λυμαίνονταν μαζί με τους κρατικοδίαιτους νταβατζήδες) και του ραγιά, μέσω της εκλογικής πελατείας και του ρουσφετιού.

Ο Έλληνας ραγιάς βρέθηκε πάλι σε περιβάλλον σκλαβιάς, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί (και ούτε και σήμερα το αντιλαμβάνεται), ποιος είναι ο αόρατος εχθρός του που τον κρατάει δέσμιο και τον εκμεταλλεύεται. Το ίδιο λοιπόν φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Άλλωστε το μοναδικό στον κόσμο φαινόμενο της οικογενειοκρατίας στην πολιτική το αποδεικνύει.

Την ίδια εξάλλου μέθοδο εφαρμόζουν και τώρα οι κοτζαμπάσηδες της κυβέρνησης οι οποίοι, αφού πρώτα παρέδωσαν την Εθνική Κυριαρχία στην Τρόϊκα (των διεθνών τοκογλύφων), επέλεξαν για τον εαυτό τους το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ της Τρόϊκας και του Έλληνα ραγιά, αρκεί οι ίδιοι να απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας.

Σήμερα λοιπόν, ήρθε η ώρα της δεύτερης επανάστασης (όχι απλά μεταπολίτευσης), αυτής δηλαδή της εκδίωξης των σύγχρονων κοτζαμπάσηδων και της εκρίζωσης της οικογενειοκρατίας και της νοοτροπίας του ραγιαδισμού. Αυτό είναι το πραγματικό μας πρόβλημα, ως κοινωνίας, ως λαού και ως έθνους.

Αυτό μόνο με έναν τρόπο μπορεί να επιτευχθεί.

Με την κατάργηση της αιτίας που δημιούργησε το φαινόμενο και εξακολουθεί να το συντηρεί.

Δηλαδή με την κατάργηση του ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, το οποίο πλέον σάπισε κακοφορμίζοντας την κοινωνία και την αντικατάστασή του από άλλο πιο δημοκρατικό.

Με ένα άλλο σύστημα, μέσα στο οποίο ο σύγχρονος ραγιάς θα απελευθερωθεί, θα πάψει πλέον να είναι ραγιάς και θα γίνει συμμέτοχος στη διακυβέρνηση του τόπου.

Ήρθε η ώρα να γίνει επιτέλους ο Έλληνας ελεύθερος.

Ή τώρα ή ποτέ.

Η κρίση στην οποία μπαίνουμε θα δώσει ευκαιρίες, αρκεί να εξουδετερωθούν πολιτικά πρώτα οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες.


Πηγή: http://hassapis-peter.blogspot.com/2010/11/1821.html