Γεννήθηκα Ελεύθερος

Γράφει ο JZ

Ελλάδα μου, Μάνα μας, σε φιλώ.

Έλειπα χρόνια μακρυά σου και σε λησμόνησα. Ήμουν εδώ, κι όμως έλειπα.

Με πήραν στο παιδομάζωμα, Μάνα. Εκεί στις αρχές του Σεπτέμβρη του -75, εμένα κι άλλους πολλούς απ’ την ίδια γέννα μας πήραν απ’ τον κόρφο σου και μας έβαλαν στη στράτα να μας κάνουν αναλλώσιμα για τις ιδεολογίες τους, τις λέρες και τις απαταιωνιές τους.

Οι αλήτες, μάνα, που ‘ρθαν απ’ τα ξένα με τα τρανά ονόματα και το δανεικό εγγλέζικο βρακί, την αμερικάνικη τρύπια κάλτσα και τις γαλικές κολώνιες… Αυτοί ήρθαν να σ’ αποτελειώσουν κόβοντας τα κεφάλια μας. Κι είχαν μαχαίρια και λόγχες που τέτοιες δεν ξανά ‘δες ούτε του πέρση βασιλιά, ούτε του τούρκου, ούτε του γερμανού.


Μας πήγαν στα “σχολειά” τους να μας τυφλώσουν, να μας σπάσουν τα δάχτυλα να στραβώσουν τα μυαλά μας, να γίνουμ’ ένα με δαύτους και να τους υπηρετούμε μια ζωή. Κι άρχισαν να σε ξεγυμνώνουν εμπρός μας… πρώτα τη γαλάζια ποδιά, ύστερα τα σχολικά Σάββατα, κατόπιν τους τόνους και τα πνεύματα… τα νεύματα. Πήραν τα βιβλία και τα κιτρίνησαν… έκαναν τα σχολεία κουτιά. Τσιμεντένιες αυλές, κάγγελα στα παράθυρα, τσιμέντο και σοβάς παντού… σχολείο αδιάφορο, άχρωμο, άοσμο, άγευστο… η χειρότερη πόρτα για να μπεις στη ζωή.

Γυμνάσιο… στραγκαλισμός των εφηβικών ονείρων… αίθουσες κονσέρβες των 35 και των 40 ψυχών, ευνουχισμός της κρίσης, ο βωμός της παπαγαλίας. Εκεί μας μάθανε πως δεν είμαστε παιδιά σου Μάνα, και πως στα χώματά σου ήρθαμε “ινδοευρωπαίοι” και σφάξαμε τον κόσμο σου. Πως το αλφάβητό σου είναι του Γιαχβέ και ο Πλάτωνας αντέγραφε το Μωυσή και πως οι αρχαίοι μας παπούδες ήταν κύναιδοι, ομοφυλλόφιλοι και παιδεραστές… Γυμνάσιο… εκεί σκοτώσανε το Διόνυσο μέσα μας… Σκονάκια στα μανίκια, τσιγάρο στην πίσω αυλή, κοπάνες, αλάνικο περπάτημα, ουίσκια και μπύρες στα κλεφτά, μπιλιάρδα και ρέφα στα ουφάδικα, βιντεοταινίες με το Ντούζο στις καφετέρειες… μαγκιές, κλανιές, ροχάλες και χουφτώματα… Αυτά μας τάϊζαν, αυτά τρώγαμε, άλλο δρόμο δε μας δείξαν…

Ύστερα Λύκειο, Πολυκλαδικά πειράματα, Τεχνικά αλητοκότετσα, Γενικά της πτυχιακής παραμύθας. Πάλης ξεκίνημα, σχολείο μπουρδέλο απ’ τις παρατάξεις και τα κόματα… Ο γιός του βουλευτή πρόεδρος στο 15μελές… αλλαξοκωλιές με τα γαλαζοπράσσινα συμβούλια καθηγητών, βουτιές στο “ταμείο”, μίζες απ’ τις εκδρομές… κονόμα τρελή στην πενθήμερη… Μαθητές κοματόσκυλα, σιχαμένες “προεκλογικές” εκστρατίες… αφίσσες τυπωμένες απ’ το κόμμα, ανορθόγραφα συνθήματα στον τοίχο που μόλις άσπρισε ο επιστάτης… και μετά κοπάνα, σούζες κι ορθάδικο ο ένας πάνω στον άλλο.

Δώδεκα χρόνια στα θρανία και δεν μου μάθαν να κοιτώ την ομορφιά σου Ελλάδα μου. Και οι δάσκαλοι στο χορό της συνδίκας ως τα κέρατα βουτηγμένοι. Η ταυτότητά μας, ένα χαρτί πλαστικοποιημένο, αυτό μόνο.

Πανεπιστήμιο… ευνουχιστήρια κρίσης, φυτόριο κοματοσκύλων. Μια μάντρα προπτυχιακών προβάτων… αφίσες για το πάρτυ της ΠΑΣΠ με το ξεκώλι γκεστ-σταρ, εκπαιδευτική της ΔΑΠ στη Μύκονο για παρτούζες, οι άλλοι με τα κόκκινα κολημένοι στα υπόγεια με το Βασίλη να σκούζει “Πρώτη Μαϊου” κλπ κλπ. Εξεταστική, πεντάρια, τάβλι και φράπα, κλαμπάκι κι άπλυτο το άδειο απο μέρες τάπερ με τα γεμιστά… Ένα ολόκληρο κράτος να μη μπορεί να ενεργοποιήσει τα νιάτα του, να μη μπορεί να τα δείξει πως ν’ αναπνέουν στο φως….

Στρατός… λούφα, αγγαρία, υποταγή στον καραβανά μαλάκα με τα συμπλέγματα εξουσίας και τη σκοπιά να κοιτάει τοίχο. Κανένα ιδανικό για σένα , όλος ο στρατός ένα πεδίο μίζας και βολέματος. Αρχαία ρητά παντού… ποιός να διαβάσει… «Ω ΞΕΙΝ, ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ» ποιός να το καταλάβει με την σαχλή “τυρόπιτα” στο κεφάλι και τη χακί “μπυτζάμα” για στολή… Βολές με μπαγιάτικα πυρομαχικά, το g3 ολογυάλιστο αλλά στο “γάμο του καραγκιόζη”… 18 μήνες πεταμένοι στο βωμό των δεικτών της ανεργίας…

Μετά δουλειά στην αρένα του κάπιταλ, σε τσιφλικάδες που αγόρασαν τα πάντα με κολώχαρτα τυπωμένα από τραπεζίτες, ΣΤΑΖΙ και CIA. Πέντε – δέκα τύποι αφέντεψαν τα πάντα. Μεγαλέμποροι που βάλαν χέρι στην κοινή περιουσία και μεγαλοψιλικατζήδες που με τις εφημερίδες και τα κανάλια γέμιζαν τα ρεζερβουάρ της μπουλντόζας που ‘χε τη μίζα στη Βουλή. Πέντε – δέκα τσιφλικάδες “εργολάβοι” αγόρασαν τις μετοχές της ζωής μας, των παπούδων και των παιδιών μας. Τώρα μας “νοικιάζουν” τη ζωή μας με πανωτόκια. Πέντε – δέκα τοκογλύφοι που τίποτα δεν κάναν στη ζωή τους παρά μόνο, αγόραζαν ομάδες, συνειδήσεις, κόματα, πολιτικούς… Πάμπλουτοι μεγιστάνες που κοντράραν τα μεγέθη τους στα κότερα και τις θαλαμηγους και το στόλο των ελικοπτέρων… Όσοι είχαν εργοστάσια και δίναν’ δουλειές τα κλείσαν και γίναν έμποροι. Μια Ελλάδα άνεργη να ταϊζει μεγιστάνες…

Εδώ στα χάμω, πόλεμος για την επιβίωση… Αν δεν έχεις καγιέν δεν είσαι τίποτα στα μέρη σου Ελλάδα. Και το τίποτα δε νοιάζεται για σένα… Τελευταία ρουφηξιά στο μάλμπορο, τ’ αποτσίγαρο στο δρόμο, διπλοπαρκαρισμένες αγονίες, “χέρι” στο φπα… Ημιυπαίθριος βίος, ξυστό και στοιχηματζήδικο για την άσπρη μέρα… Ο “κονομημένος” είν’ ο έξυπνος – μουρμουράς όταν τον βλέπεις - κι ας τρώει απ’ τη σύνταξη του πατέρα και το γάλα του αγέννητού σου.

Γεννοκτονία γίνεται μάνα μου Ελλάς. Πραγματική γεννοκτονία των Ελλήνων στον τόπο σου. Στρατιές τηλεβοθράρηδων ξερνάνε μίσος για σένα και για ότι δικό σου, αμέτρητοι τηλεπούστηδες του λάϊφστάϊλ λένε στις κόρες σου να ξεπαρθενιαστούν στα 12 για να πουλάνε τα μαγαζιά μπιχλιμπίδια και τα γειρατιά να γαμάνε με πολυεθνικά βιάγκρα. Φέραν’ και δυο εκατομμύρια δύστυχους απ’ έξω και μας κλείσανε στα πίσω απ’ τα κάγγελα των παραθύρων μας να κοιτάμε τα βλήματα του Μέγκα, τα πρωϊνά φερέφωνα και τα σιχάματα του μεσημεριού.

Γενοκτονία… που και γιατί να φέρεις παιδί στα μέρη σου Ελλάδα μου σήμερα αφού δεν θα σε γνωρίσει… Οι γονείς δε μεγαλώνουν τα παιδιά τους, αλλά η μουρόχαβλη στην πλάσμα με τα εξτένσιον. Οι γονείς δουλεύουν διπλοβάρδιες για το χιλιάρικο, οι παπούδες δουλεύουν κι αυτοί να μαζέψουν τα ένσημα – το νόμισμα για το Χάρο…

Λυπάμαι μάνα μας Ελλάδα μου γλυκειά. Αν συνέβαλα κι εγώ στο χάλι αυτό να ξέρεις πως το έκανα στο δρόμο για την επιβίωση. Ζωή άξιά σου δεν ζήσαμε, τον ουρανό σου δεν τον είδαμε, τη σημαία σου την αφήσαμε κουρελιασμένη και τον ύμνο σου τον κομπιάζουμε… Δεν είμαστε προδότες όμως και δεν φεύγουμε αν οι αλήτες που σε γδάρανε δεν τα πληρώσουν όλα και με πανωτόκια.
Ένα νέο μνημόνιο για πολιτικούς – δημοσιογράφους – και καρχαρίες… Μέχρι η Πέτρα σου Ελλάδα να ξαναγίνει άορνος….

Πηγή