Κι εσύ τέκνον.. Σόιμπλε;

Μας έλεγαν θυμάμαι οι δικοί μας όταν ήμασταν μικρά παιδιά τι τυχεροί πού είμαστε γιατί δεν ζήσαμε πόλεμο, κατοχή ή χούντα. Τι τυχεροί πού είμαστε γιατί τα έχουμε όλα έτοιμα και ότι από εμάς εξαρτάται για το αν θα αξιοποιήσουμε αυτά πού μας παρέχονται.

Είναι πια προφανές ότι οι γονείς μας βιάστηκαν στην εκτίμηση τους. Είμαστε επισήμως υπό κατοχήν. Εις το 'άγιον' όνομα του ευρώ παραδώσαμε την κυριαρχία μας και την αξιοπρέπεια μας ως έθνος στους εταίρους μας και στους διεθνείς τοκογλύφους. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι 'φίλοι' μας φρόντισαν για αυτό, αφού βρήκαν εδώ συγχρόνους νενέκους, υποτελείς και δοσιλόγους.


Η μοναδική ελπίδα πού είχα όλο αυτό το διάστημα ήταν ο ... Σόιμπλε. Ήλπιζα ότι θα ζητούσε ακόμη περισσότερα ώστε να αναγκαστούν οι εδώ πρόθυμοι οσφυοκάμπτες πολιτικοί να πούν όχι υπό τον φόβο των .. γιαουρτιών, αυγών, ντοματών και άλλων ζαρζαβατικών.

Μάλλον τον αδίκησα τον Σόιμπλε. Τι άλλο να ζητήσει ο 'άνθρωπος'! Τα πήρε όλα και ακόμη παραπάνω. Πού να φανταστεί ότι θα έβρισκε τόσους προθύμους, υποτελείς, ιθαγενείς, προσκυνημένους πού ότι και να ζητούσε αυτοί ήταν πρόθυμοι να το δεχτούν!

Εθνική κυριαρχία ήθελε, πάρτην δικιά σου του είπαν. Έναν επίτροπο απαίτησε, έναν επίτροπο αν υπουργείο τού είπαν για να μην αγχώνεται. Αγγλικό δίκαιο επιθυμούσε, κανένα πρόβλημα τού είπαν όλοι με μία φωνή. Ειδικό λογαριασμό ζητούσε, πες το και έγινε ήταν η απάντηση. Προτεραιότητα αποπληρωμής των χρεών και στην συνέχεια ότι μείνει αν μείνει για τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας, κι αυτό χάρισμα σου του διεμήνυσαν. Μάλιστα για να τον ικανοποιήσουν περισσότερο του είπαν ότι αυτό το τελευταίο, εκτός από νομοθετική ρύθμιση, θα το περάσουν και στο Σύνταγμα! Αμ πώς! Γίνεται σκόντο σε τέτοια πράγματα!

Μη διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ζήτησε η γερμανική να γίνει επίσημη γλώσσα του Ελληνικού κράτους. Εκεί όρθωσε το ανάστημα της η υπουργός παιδείας, λέγοντας ότι πρόθεση της κυβερνήσεως είναι να γίνει επίσημη γλώσσα η αγγλική οπότε συμφώνησαν η γερμανική να γίνει αμέσως μετά. Ήταν πράγματι μία πολύ σκληρή διαπραγμάτευση...

Οι κόκκινες γραμμές ήταν τελικά κόκκινα στριγκ πού φορούν οι κυβερνώντες κάτω από τα κουστούμια και τις γραβάτες τους.

Το σχέδιο αποδομήσεως της χώρας μας το οποίο εφαρμόζεται τα τελευταία 30 χρόνια είχε την επιθυμητή κατάληξη. Αφού αποψίλωσαν εθνικά χαρακτηριστικά, εκμαύλισαν την ιστορία μας, αντικατέστησαν τις αξίες μας με καταναλωτικά πρότυπα και κυρίως διέλυσαν την ΓΛΩΣΣΑ μας, κατέλυσαν και επισήμως την εθνική μας κυριαρχία.

Και μας το παρουσιάζουν ως επιτυχία, εις το όνομα του ευρώ, εις το όνομα της σωτηρίας των τραπεζών. Πραγματικά δεν ξέρω αν πάει πιο κάτω από εδώ. Δεν ξέρω αν δύναται να υπάρξει μεγαλύτερος εξευτελισμός για έναν λαό.

Ζούμε μία τραγωδία, μόνο πού ο τραγωδός δεν έχει κάνει πρόβλεψη για τον 'από μηχανής θεό'. Η κάθαρση θα έρθει από εμάς, αρκεί να ενωθούμε και να στείλουμε στον αγύριστο όλους αυτούς πού μας οδήγησαν ως εδώ.

Διαβάστε περισσότερα...

Ποιοι θέλουν νέο ξεριζωμό από την μητέρα Ελλάδα

Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, στόχος δεν είναι ούτε η σύνταξη της γιαγιάς, ούτε το οικόπεδο του θείου. Για άλλη μία φορά το Ελληνικό Έθνος δοκιμάζεται στις δομές της ίδιας του της ύπαρξης, της πορείας του μέσα στις χιλιετίες.

Η χθεσινή ομολογία της κυρίας Μέρκελ σαφέστατη, κυνική, δεικτική: Σταματήστε πια να είστε προσκολλημένοι με τον τόπο σας!

Σαν να ήχησαν τα λόγια του Αλαρίχου, του Μέτερνιχ και του Κεμάλ στα αυτιά μας. Και όμως, δεν βρέθηκε κανείς εκ των εξουσιαστών να απαντήσει.


Δεν βρέθηκε κανείς από τους χρυσαμοιβομένους της Βουλής να ορθώσει ανάστημα σε αυτό τον προπομπό γενοκτονίας που ανακοινώθηκε από τη νέα αυτοκρατορία...
Ουδείς από τους ευνοημένους της Πατρίδας, από αυτούς που εκμεταλλεύθηκαν την εμπιστοσύνη του λαού δεν απάντησε στα τύμπανα του νέου Ξέρξη, όπως απάντησε τότε ο Λεωνίδας.

Γιατί η ύψιστη Ύβρις για τον Έλληνα είναι ο ξεριζωμός από τον τόπο του. Από τα χώματα του που πρώτος αυτός τα βάπτισε «Πατρώα Γη», Πατρίδα δηλαδή.
Ο δεσμός του Έλληνα με την Ελλάδα, είναι αιώνιος, μεταφυσικός. Από την Ελληνική μυθολογία, ο Δευκαλίωνας αναγέννησε το Ελληνικό Έθνος εκ της πέτρας. Οι πέτρες της Ελλάδας μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους από τα χέρια του Δευκαλίωνος και της Πύρρας.
Και στην Ορθοδοξία το σκηνικό δεν άλλαξε αφού ο Θεός έφτιαξε τους πρωτόπλαστους από το ίδιο χώμα που πατούσαν.

Ο Αριστοτέλης

Μα και ο φιλόσοφος των αιώνων, ο Αριστοτέλης, ψιθύρισε το μυστικό στον μαθητή του, τον Μέγα Αλέξανδρο: «Γηγενείς», ήταν η μαγική κουβέντα. «Το Γένος της Γης» δηλαδή.

Έως και σήμερα, ο Μέγας Παλαμάς, στο έργο του «Πατέρες», δίνει την υπερβατική σχέση της Πατρώας Γης και του Έλληνα:

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα...

Όποιος δεν αντιληφθεί αυτή την σχέση, δεν θα καταλάβει ποτέ την θυσία των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες. Δεν θα αντιληφθεί ποτέ το Ζάλογγο, το Αρκάδι και το Κούγκι. Τον Αετό του Πόντου, το Ρούπελ, το Λιοπέτρι της Κύπρου, τον θρύλο του Δημήτρη Αλευρομάγειρου στην φλεγόμενη Λευκωσία...
Οι πρόγονοι της κυρίας Άγκελα Μέρκελ όμως είχαν αντιληφθεί αυτή την σχέση και προσπάθησαν να την ξεριζώσουν. Κανένα έθνος στον πλανήτη πλην του Ελληνικού δεν έζησε τόσους ξεριζωμούς, τόσες γενοκτονίες.

Οι Ούννοι και όλοι οι εισβολείς γνώριζαν πολύ καλά πως έστω και ένας Έλληνας να έμενε, η Γη θα ξαναγινόταν Ελληνική. Γι' αυτό και η «μεγάλη Γερμανία» ήταν σύμβουλος των Τούρκων σε όλες τις γενοκτονίες. Στην Πόλη ξερίζωναν τα μνήματα, στην Κύπρο έσφαζαν και τα βρέφη.
Ώστε να μην μείνει τίποτα Ελληνικό πάνω στην Γη. Μόνο έτσι θα μπορούσε να υποταχθεί, να μείνει στον εισβολέα...

Μήτηρ της Ευρώπης

Και ξάφνου ο αγώνας γίνεται παγκόσμιος. Οι λαοί αφυπνίζονται από το φως το αιώνιο, το Ελληνικό. Το φως της Λευτεριάς.

«Η Ελλάδα είναι η μητέρα της Ιταλίας και ολόκληρης της Ευρώπης», απαντά ο Ιταλός δήμαρχος στην Μέρκελ. "Αυτή μας έδωσε το Φως και τον πολιτισμό", λέει ο εκλεγμένος από τους Ιταλούς, προσφέροντας παράλληλα τον μισθό του στην Ελλάδα...

Την ίδια στιγμή που οι 300 ελληνόφωνοι εξουσιαστές δεν τολμούν να αρθρώσουν ούτε λέξη απέναντι στο "μεγάλο αφεντικό". Αυτοί που βλέπουν τους Έλληνες να γονατίζουν μπροστά στα δεινά και τις προσβολές, φαντάζουν ελάχιστοι μπροστά στον Ιταλό φιλέλληνα. Φαντάζουν ελάχιστοι μπροστά στην ιστορία, μπροστά σε αυτή την πατρίδα που τους τρέφει. Η Ελλάδα που γέννησε γίγαντες, τώρα πεθαίνει για τους πολιτικούς νάνους, έτοιμους να υπακούσουν σε κάθε εντολή των τοκογλύφων.
Η απάντηση όμως στην κυρία Μέρκελ που θέλει τους Έλληνες χωρίς Ελλάδα, θα έλθει από την αχλύ της ιστορίας. Από τα Μολών Λαβέ και τα μεγάλα ΟΧΙ που ατσάλωσαν την μεταφυσική σχέση λαού και πατρίδας, έτσι όπως την εξομολογείται ο Παλαμάς:

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!
Ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Δεν θα καταφέρετε λοιπόν εσείς οι εφήμεροι να σκοτώσετε την καινούρια γέννα του Ελληνικού Έθνους που ήδη μετρά 5.000 χρόνια περήφανης ιστορίας. Μέσα στην στοργική αγκαλιά της Πατρίδας.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...

Ήταν ωραία ημέρα αλλά η επομένη θα είναι πιο ωραία

Γράφει ο Πιτσιρίκος

Πώς καταλαβαίνουμε ότι η προχτεσινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στην ψήφιση του Μνημονίου ήταν η μεγαλύτερη που έχει γίνει εδώ και πολλές δεκαετίες; Μα, είναι πάρα πολύ απλό: ούτε ένα ΜΜΕ δεν αναφέρθηκε στους διαδηλωτές. Ούτε μια εικόνα από τη μεγαλειώδη και βροντερή διαδήλωση. Είναι πια τρομοκρατημένοι.
Προχτές, αποφάσισα να κάνω αυτό που κάνει ο Λουκάνικος. Όποιος έχει παρατηρήσει προσεκτικά τον Λουκάνικο στις πορείες και τις διαδηλώσεις, θα έχει προσέξει πως –κάποια στιγμή- ο Λουκάνικος τσεκάρει όλη την πορεία ή τη διαδήλωση. Πάει από τη μια άκρη ως την άλλη. Και μετά, πάει πάλι μπροστά.


Πήγα νωρίς στο Σύνταγμα. Αν και νωρίς, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς. Περπάτησα στους γύρω δρόμους. Ο κόσμος ερχόταν από παντού κατά χιλιάδες.

Μετά, κάνοντας συνεχώς ζιγκ ζαγκ από τη Μητροπόλεως έως την Πανεπιστημίου –για να έχω εικόνα του όγκου των διαδηλωτών- , έφτασα στο Μοναστηράκι και την Ομόνοια. Όλοι οι κάθετοι δρόμοι που οδηγούσαν στο Σύνταγμα ήταν γεμάτοι από διαδηλωτές που βάδιζαν προς το Σύνταγμα. Στο Μοναστηράκι, η πλατεία ήταν τίγκα και συνεχώς ξεκινούσαν διάφορες συλλογικότητες –με τα πανό τους- προς την οδό Αθηνάς, για να κάνουν τη διαδρομή Ομόνοια – Σταδίου ή Πανεπιστημίου- Σύνταγμα.

Μετά, ανέβηκα την Ερμού –μαζί με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές- και, όταν συνειδητοποίησα πως τα ΜΑΤ είχαν αρχίσει να ρίχνουν χημικά και πως δεν μπορώ να φτάσω στο Σύνταγμα, πήγα στη Μητρόπολη, για να μπορώ να αναπνεύσω λίγο. Εκεί ήταν χιλιάδες κόσμου – η Μητροπόλεως ήταν γεμάτη από το Μοναστηράκι ως το Σύνταγμα.

Αφού πήρα μια ανάσα -και αφού μίλησα στο τηλέφωνο με δυο φίλους που ήταν στο Σύνταγμα- προσπάθησα να φτάσω στο Σύνταγμα μέσω της Φιλελλήνων στην αρχή, και της Αμαλίας στη συνέχεια. Στη Φιλελλήνων παραλίγο να τα καταφέρω αλλά, πενήντα μέτρα πριν την πλατεία, έπεσαν τόνοι χημικά, οπότε έφυγα προς την Αμαλίας και –αφού τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και εκεί- οπισθοχώρησα μαζί με χιλιάδες άλλους προς την Πύλη του Αδριανού και μετά –μέσα από τα στενά της Πλάκας- πήγα ξανά στη Μητροπόλεως. Αργότερα, μετά από ατελείωτα πέρα-δώθε, κατάφερα να φτάσω στο Σύνταγμα.

Όποιος ήταν στο κέντρο της Αθήνας το βράδυ της περασμένης Κυριακής ξέρει πως όλοι οι δρόμοι είχαν κατακλυστεί από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Όποιος παρακολούθησε τα δελτία ειδήσεων δεν το πληροφορήθηκε ποτέ – βέβαια, δεν τους πιστεύει πια κανείς. Άλλωστε, οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές ενημερώνουν τους φίλους τους, τους γνωστούς τους και τους συναδέλφους τους. Και φυσικά, υπάρχει το διαδίκτυο. Που ξεμπροστιάζει το καθεστώς.

Η Αστυνομία χτύπησε νωρίς για να μην επιτρέψει στους διαδηλωτές να αποκλείσουν το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους μέχρι την Ομόνοια και ακόμα πιο πέρα. Αυτή ήταν η εντολή που είχαν οι αστυνομικοί.

Αν οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν χτυπούσαν σχεδόν πριν ξεκινήσει η διαδήλωση, μετά δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Δεν θα μπορούσαν να κινηθούν πουθενά, γιατί δεν θα υπήρχε χώρος να κινηθούν – από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια, οι διαδηλωτές δεν θα είχαν αφήσει ούτε μέτρο ελεύθερο. Παράλληλα, ήξεραν πως, αν χτυπούσαν νωρίς, θα απέτρεπαν πολλούς πολίτες από το να κατέβουν στο κέντρο. Τα ΜΜΕ ανέλαβαν να κάνουν λόγο για «επεισόδια», ώστε όσοι σκόπευαν να ξεκινήσουν για το Σύνταγμα να μείνουν στα σπίτια τους.

Τρομοκρατήθηκαν από το τεράστιο πλήθος, κατάλαβαν πως η κατάσταση θα ξεφύγει από τα χέρια τους αν ο κόσμος συγκεντρωθεί, και προσπάθησαν να διαλύσουν τη διαδήλωση πριν καν ξεκινήσει.

Βέβαια, δεν το κατάφεραν. Απώθησαν τους διαδηλωτές από το Σύνταγμα με τα χιλιάδες χημικά αλλά οι διαδηλωτές δεν έφυγαν – υποχώρησαν στους γύρω δρόμους, περίμεναν υπομονετικά, φώναζαν συνθήματα και έψαχναν ευκαιρία να κινηθούν προς το Σύνταγμα.

Οι ομάδες ΔΙΑΣ που προσπάθησαν να διαλύσουν τον κόσμο στους κάθετους δρόμους πέρασαν ένα εφιαλτικό βράδυ. Πολλοί αστυνομικοί οφείλουν πολλά στην καλοσύνη των διαδηλωτών.

Στη συνέχεια, ανέλαβαν την προπαγάνδα τα χουντοκάναλα – ήταν απόλυτα συντονισμένα μεταξύ τους, οπότε όλοι αντιλήφθηκαν πως υπήρχε συμφωνία από πριν. Καθεστώς και ΜΜΕ, σε μια άψογη συνεργασία. Γι’ αυτό πρέπει να πέσουν όλοι μαζί – γιατί είναι ένα αδιαίρετο πράγμα.

Τα χουντοκάναλα αποσιώπησαν εντελώς τη μεγαλειώδη διαδήλωση και τις συνέπειες της ψήφισης του Μνημονίου από τη Βουλή, και εστίασαν με υστερία στους «κουκουλοφόρους». Όμως, το παραμυθάκι κούρασε και δεν το πιστεύει πια κανείς.

Όπως έγραψα χτες στα social media –και σήμερα διαπίστωσα πως έκανε το γύρο της Ελλάδας-, «Έτσι που τα λένε στο Mega, νόμιζα πως θα έλεγαν ότι την Whitney Houston την σκότωσαν χτες το βράδυ κουκουλοφόροι στη Σταδίου».

Τελείωσαν. Το ξέρουν. Πέφτουν

Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργος Ζαμπέτας: Το διάταγμα

Πολιτικάντηδες πουλημένοι προσκυνημένοι ευρώδουλοι εφιάλτες ότι και να κάνετε σας έχουμε γραμμένους και σύντομα θα έρθει η ώρα σας.


Διαβάστε περισσότερα...

Επιστολή προς τους βουλευτές της ΝΔ

badouvas@otenet.gr, d.sabaziotis@parliament.gr, dim.stamatis@yahoo.gr, estylian@internet.gr, giankosm@otenet.gr, halkidis@otenet.gr, i.tragakis@gmail.com, info@giakoumatos.gr, Info@nikosdendias.gr, info@valinakis.gr, kilkis@tsitouridis.gr, lampropk@otenet.gr, leggas@lar.forthnet.gr, melas_parliament@yahoo.gr, micpap@parliament.gr, m-kollia@otenet.gr, mtzimas@parliament.gr, natasaragiou@yahoo.gr, office@markogiannakis.gr, salagoudis@parliament.gr, skaloyan@otenet.gr, st_nikif@otenet.gr, stavroskalafatis@parliament.gr, th.thalassinos@parliament.gr, tsiartsionis1@parliament.gr, vmichaloliakos@parliament.gr, xzois@lar.forthnet.gr, yf_e_gr@ypepth.gr, a.bezas@d-mnec.gr, a.korka@parliament.gr, a.manousou@parliament.gr, adraktas@parliament.gr, agian@med.uoa.gr, agorastos@bee.gr, agorastos@parliament.gr, aigio@papadimatos.gr, akarpouzas@parliament.gr, akis@gerontopoulos.gr, akontos@minagric.gr, aldermen@otenet.gr, aliaskos@ parliament.gr, alogoskoufis@parliament.gr, anakos@otenet.gr, anakos@parliament.gr, anerantzis@parliament.gr, antonis@karpouzas.gr, apapaligouras@parliament.gr, aparisis@parliament.gr, apostolos@tzitzikostas.gr, argyris@dinopoulos.gr, arissp@e-aris.gr, arpavlid@otenet.gr, asamaras@parliament.gr, astavrou@astavrou.gr, astavrou@parliament.gr, athens@tsitouridis.gr, athina@adraktas.gr, avramopoulos@otenet.gr, basilis@michaloliakos.gr, bekiris@parliament.gr, benaki@parliament.gr, bouras@mnec.gr, bouras@parliament.gr, cfolias@otenet.gr, chinofotis@parliament.gr, contact@dorabakoyannis.gr, cstaik@parliament.gr, danis@waternet.gr, dendias2@otenet.gr, dep.speaker_b@parliament.gr, depmin@yyka.gov.gr, dimgsioufas@parliament.gr, dr-vag@otenet.gr, dxrist@otenet.gr, elenarapti@hellasnet.gr, elsapapademetriou@parliament.gr, evert@otenet.gr, fotiadi2@otenet.gr, fpatrianakou@parliament.gr, fpetralia@parliament.gr, fpipili@yahoo.gr, fudukidu@parliament.gr, g.anagnostopoulos@parliament.gr, g.ioannidis@parliament.gr, g.sourlas@parliament.gr, g.vagionas@parliament.gr, giakoumatos@parliament.gr, giannellis@parliament.gr, gioannidis@otenet.gr, giokostas@gmail.com, gkonstantopoulos@can.gr, g-kont@otenet.gr, gpapageorgiou@parliament.gr, grafeio.yfypourgou@ypes.gr, gvlahos@ath.forthnet.gr, gvoulg@otenet.gr, halkidis@parliament.gr, hatzigakis@parliament.gr, i.manolis@parliament.gr, ik1@otenet.gr, info@antonisbezas.gr, info@astavrou.gr, info@avgenakis.gr, info@dendias.gr, info@g-anagnostopoulos.gr, info@gioulekas.gr, info@ibougas.gr, info@kammenos.gr, info@karamarios.gr, info@karaoglou.gr, info@khatzidakis.gr, info@kolliaskostas.gr, info@koukodimos.gr, info@mvarvitsiotis.gr, Info@npanagiotopoulos.gr, info@orfanos.gr, info@papathanassiou.gr, info@petralia.gr, info@stathiskonstantinidis.gr, info@stavros-kalafatis.gr, info@thsoldatos.gr, j.bougas@parliament.gr, k.markopoulos@parliament.gr, k.papasiozos@parliament.gr, kalantzis@parliament.gr, kalioras@otenet.gr, karasmanis@parliament.gr, karipidis@parliament.gr, kasapidi@parliament.gr, kassimis@parliament.gr, kassimis@telehouse.gr, kat_papakosta@parliament.gr, kbadouvas@parliament.gr, keletsis@otenet.gr, kiltidis@otenet.gr, kontogiannis@parliament.gr, kontzava@otenet.gr, korka@otenet.gr, kosmidis2007@gmail.gr, kpapasio@otenet.gr, kutsubad@otenet.gr, kyriakos@kmitsotakis.gr, lampropoulos@parliament.gr, legas@parliament.gr, leontaridis@parliament.gr, liapis@parliament.gr, liask@ otenet.gr, ltsavdar@otenet.gr, lykouren@otenet.gr, lzagoritis@parliament.gr, m.kefaloyannis@parliament.gr, mailto:info@nikoskanteres.gr, manousos@voloudakis.gr, maria@kollia.gr, maχimos@parliament.qr, meimarak@otenet.gr, meimarakis@parliament.gr, melas@parliament.gr, micpap1@otenet.gr, m-kollia@parliament.gr, mpouzali@mpouzali.gr, msalmas@otenet.gr, mvarvitsiotis@parliament.gr, nd@stathiskonstantinidis.gr, ndpress1@nd.gr, nikos@legas.gr, Nikos@Stavrogiannis.gr, nikoskanteres@hotmail.com, nikostsiar@in.gr, npp@otenet.gr, olga@olgakefalogianni.gr, olgakefalogianni@ret.forthnet.gr, pavp@hellasnet.gr, petrosdoukas@hol.gr, pezo@otenet.gr, plakiotakis@sit.forthnet.gr, politikografeio@kostastsiaras.gr, ppanagiotopoulos@parliament.gr, press@tsitouridis.gr, ragiou@hol.gr, regouzas@otenet.gr, regouzas@parliament.gr, rousso1@otenet.gr, s.dailakis@parliament.gr, s.keletsis@parliament.gr, s.nikiforakis@parliament.gr, salag@otenet.gr, simked@parliament.gr, skaloyan@parliament.gr, skandalakis@parliament.gr, sofiakalantzakou@otenet.gr, spilios@livanos.gr, spyrost@parliament.gr, ssabaziot@otenet.gr, stamatis@parliament.gr, stathakis@parliament.gr, stylianidis@parliament.gr, styliank@otenet.gr, tasoulas@parliament.gr, tassos@nerantzis.gr, thalassinos@samos.com.gr, theodoros@kassimis.gr, trifonidis@parliament.gr, tsiartsionis@parliament.gr, tzamtzis@parliament.gr, tzavaras@parliament.gr, tzimasm@otenet.gr, tzimasnd@hol.gr, v.mpouzali@parliament.gr, v.polydoras@yahoo.gr, valinakis@parliament.gr, vassmagg@parliament.gr, vpappas@parliament.gr, vroutsis@ivroutsis.gr, xmarkog@parliament.gr, xzois@parliament.gr, ypourgosde@otenet.gr


Κύριοι βουλευτές,

θα είμαι πολύ σύντομος γιατί ως γνωστόν εσείς οι πολιτικοί με το διάβασμα δεν έχετε και τις καλύτερες σχέσεις.

Για δύο χρόνια είχατε σηκώσει την αντιμνημονιακή σημαία και τώρα ετοιμάζεστε με χέρια και με πόδια να ψηφίσετε τη νέα δανειακή σύμβαση.

Για πόσο ηλιθίους μας περνάτε; Το πρώτο μνημόνιο γιατί δεν το ψηφίσατε; Τότε δεν υπήρχε ο δήθεν κίνδυνος της χρεωκοπίας; Τώρα μόνο υπάρχει; Τότε δεν χρειαζόταν να μας σώσετε; Τώρα μόνο χρειάζεται;

Και έχετε το θράσος να ζητάτε την επιβολή κομματικής πειθαρχίας από τον κωλοτούμπα αρχηγό σας για να κρυφτείτε πίσω από αυτήν και να ψηφίσετε την καταδίκη της χώρας μας;

Μα ποιον υπηρετείτε; Το κόμμα σας ή τον λαό; Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ακόμη ότι έχετε εκλεγεί ώστε να μας υπηρετείτε και όχι για να μας επιβάλλετε τις πολιτικές σας; Εμάς αντιπροσωπεύετε και όχι τα τραπεζικά συμφέροντα!

Και νομίζετε ότι όταν κάποτε προκυρηχθούν εκλογές ο κόσμος θα σας ξαναψηφίσει αφού θα τον έχετε προδώσει;

Το μόνο πού ζητάμε είναι προκύρηξη εκλογών ΕΔΩ και ΤΩΡΑ. Απαιτούμε ΕΜΕΙΣ να αποφασίσουμε για τις ζωές μας και για τις ζωές των παιδιών μας και όχι εσείς.

Η σιχαμένη φράση πού σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης είχαμε βαρεθεί να ακούμε από όλους εσάς τους 'δημοκράτες' ήταν: 'Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα' υπονοώντας ότι ο λαός είναι αυτός πού αποφασίζει. Γιατί μας στερείτε λοιπόν αυτό το δικαίωμα; Γιατί σκοτώνετε την δημοκρατία; Πόσο υποκριτές είστε;

Και επειδή έχουμε βαρεθεί τους εκβιασμούς σας, ήρθε η ώρα να σας τον επιστρέψουμε:

Ή λέτε ΟΧΙ ή τρεχάτε να κρυφτείτε!

Γιώργος Μαραβελάκης

Διαβάστε περισσότερα...

Στα μούτρα σας ξεφτίλες

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...

Σαν σήμερα έφυγε ο Νίκος Ξυλούρης

Στις 8 Φεβρουαρίου 1980 φεύγει ο Νίκος Ξυλούρης , η εμβληματική φωνή της ανυπότακτης Κρήτης ….

Το κενό του τεράστιο. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ήταν κοντά μας.

Σίγουρα θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο και θα είχε πάρει στο κυνήγι τους δοσιλόγους και τα αντρείκελα πού μας κυβερνούν.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι συνεχίζει και θα συνεχίζει για πάντα να μας εμπνέει και να μας δίνει δύναμη για την επανάσταση πού είναι προ των πυλών.


Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: Πρόδωσαν έναν λαό ενώ παριστάνουν ότι αντιστάθηκαν.

Τόσο σιχαμένοι είναι, τόσο υποκριτές, τόσο γελοίοι, τόσο πουλημένοι.

Είναι στο χέρι μας να μην περάσουν οι προδοτικές συμφωνίες από την Βουλή και τα κομματικά ακροατήρια των αφισοκολλητών.

Οι αγανακτισμένοι πρέπει να ξαναγεμίσουμε τις πλατείες, όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις τύπου Καζάκη, Καμμένου, κλπ θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους με έναν και μόνο σκοπό: Να πέσει η κυβέρνηση των ανδρεικέλων.

Οι προδότες είπαν ναι, εμείς λέμε ΟΧΙ.

Διαβάστε περισσότερα...

Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932.

Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.


Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία.



Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.

Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως “Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας”, κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.



Τα χρήματα του Wörgl

Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί.

Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα: Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.

Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού.

Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.

Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:

«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».

Η επιτυχία του Wörgl

Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.

Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το “θαύμα του Wörgl”. Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.

Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:

«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: “Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933″. Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο.

Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»



Το τέλος

Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση “νομίσματος έκτακτης ανάγκης”. Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com


Διαβάστε περισσότερα...

AΡΘΡΟ ΤΗΣ LE MONDE ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Του Etienne Roland, στη γαλλική "Le Monde"

Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο "ευρωπαϊκή" απ' ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που....συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Ελληνα.


Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή.

Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική… Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.

Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης… Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.

Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω• δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια;

Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.

Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!

Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.

* Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I - Πάνθεον - Σορβόνη.

Διαβάστε περισσότερα...

Το πραγματικό δίλημμα

Οι 3-4 παγκόσμιοι μεγαλοτραπεζίτες θα πρέπει αυτήν την εποχή να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια. Βλέποντας έναν ολόκληρο κόσμο να σπαράσσεται, να εξαθλιώνεται, να πετιέται στον δρόμο, να πεθαίνει από την πείνα και ταυτόχρονα κανείς να μην ασχολείται μαζί τους ενώ ΑΥΤΟΙ είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την τραγωδία πού ζούμε θα πρέπει να μην τους έχει αφήσει άντερο για άντερο από τα γέλια. Όλο το πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα αναζητεί υποτίθεται λύση στο αδιέξοδο αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν αναφέρει την ρίζα του προβλήματος. Ακούμε καθημερινά βαθυστόχαστες αναλύσεις, διαβάζουμε άρθρα επί άρθρων για την κρίση πού βιώνουμε αλλά ΚΑΜΙΑ αναφορά στην αιτία του κακού: στο γεγονός ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες (FED, EKT) είναι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ και συν τοις άλλοις οι ιδιοκτήτες τους έχουν το αποκλειστικό προνόμιο να ΤΥΠΩΝΟΥΝ το χρήμα.


Τυπώνουν το χρήμα πού στην συνέχεια δανείζουν στα κράτη. Με το καλημέρα δηλαδή τα κράτη είναι χρεωμένα! Με το καλημέρα το χρήμα πού κυκλοφορεί είναι λιγότερο από αυτό πού οφείλεται! Με το καλημέρα τα κράτη σκοτώνονται μεταξύ τους, ποιο θα χρωστάει λιγότερα εις βάρους του άλλου! Ένας φαύλος κύκλος, μία ατέρμονη διαδικασία πού ισχύει εδώ και εκατοντάδες χρόνια! Αν αυτό είναι δεν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής του ανθρωπίνου γένους τότε ποιο είναι;

Κάθε κουβέντα κανονικά θα έπρεπε να σταματάει εδώ. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του κακού, η αρχή όλων των δεινών. Αντίθετα αυτό είναι κάτι πού αποσιωπάται από ΟΛΟΥΣ.

Για να έρθουμε και στα δικά μας, όταν τίθεται το δίλημμα ευρώ ή δραχμή και ο καθένας λέει την βαθυστόχαστη παπαριά του, το πραγματικό δίλημμα θα έπρεπε να ήταν: Χρήμα πού τυπώνεται από ιδιώτες τραπεζίτες (ΕΥΡΩ) ή χρήμα πού τυπώνεται από το κράτος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του (ΔΡΑΧΜΗ); Υποτελείς των τραπεζιτών ή κύριοι του εαυτού μας;

Και τι δεν θα έδινα να άκουγα αυτήν την ερώτηση σε μία τηλεοπτική συζήτηση. Τι θα απαντούσε άραγε ο κάθε ευρωπαϊστής, αριστερός, φιλελεύθερος, σοσιαλιστής, διανοούμενος, κλπ.

Είναι τόσο γελοίο να ακούς δήθεν διανοουμένους ή ευρωπαϊστές ή αριστερούς να μιλάνε για το ευρώ ωσάν να είναι το μεγαλύτερο καλό πού μάς έχει λάχει ενώ στην ουσία αυτό πού κάνουν είναι να υπερασπίζονται ένα αισχρό κατεστημένο εκατοντάδων ετών κρατώντας τους λαούς στην υποτέλεια και την εξαθλίωση.

Να ακούς για ευρωομόλογα, για ευρημένες αρμοδιότητες της ΕΚΤ, για ένα ευρωπαϊκό υπερ-υπουργείο οικονομικών, για ομοσπονδοποίηση της ευρώπης και ένα σωρό παπαριές αποφεύγοντας να πούν το ένα και μοναδικό: Η ΕΚΤ είναι ιδιωτική, το χρήμα το τυπώνουν ιδιώτες οι οποίοι δανείζουν τα κράτη με αποτέλεσμα τα κράτη πάντα να χρωστάνε!

Και έχουν το θράσος να μιλάνε για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη!

Αει να χαθείτε ευρωληγούρια, ευρώδουλοι, ελβετόψυχοι*!

Πολλοί προβλέπουν ότι το 2012 θα είναι έτος μεγάλων αλλαγών ή μεγάλων καταστροφών. Άλλοι επικαλούνται προφητείες, άλλοι τα άστρα, άλλοι την μετατόπιση των πόλων και ποιος ξέρει τι άλλο. Ας ελπίσουμε ότι το 2012 θα είναι το έτος πού επιτέλους οι λαοί θα αφυπνιστούν και θα ανατρέψουν αυτήν την παγκόσμια δικτατορία. Ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι δύσκολο. Αρκεί μόνο να γίνει η αρχή. Και ίσως για μία ακόμη φορά η αρχή να γίνει από την χώρα μας.

* Χαρακτηρισμός πού χρησιμοποείται πολύ εύστοχα από τον Τζίμη Πανούση


Διαβάστε περισσότερα...