ΓΑΠ ή ΓΑΜΑΠ; Διαλέξτε και πάρτε!

Γ.Α.ΜΑ.Π., ένας μάστορας στον ανταρτοπόλεμο
Συγγραφέας: Βεντούρας Νίκος,φύλλο 68


Μια από τις σοφότερες ρήσεις του λαού μας είναι και το «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Πράγματι, ο Χριστός δεν έπεισε τελικά τους συμπολίτες του στην Ιερουσαλήμ, ενώ ακόμη και ο Μωάμεθ αναγκάστηκε να τα μαζέψει και να την κάνει προς Μεδίνα. Είναι ίδιον των μεγάλων ανδρών να γεννούν αντιπάθειες και έντονα συναισθήματα –ειδικά των μεγάλων ανδρών που εμφανίζονται δημόσια με καράφλα, μουστάκι, γυαλί «σφήκα» και ποδηλατικό κολάν σε μια κοινωνία που βρίσκεται ακόμα πολύ πίσω για να το εκτιμήσει.


Με την πιθανή εξαίρεση του Σιγάλα, η ελληνική κοινωνία δεν εκτιμάει τα μεγάλα αναστήματα. Δεν εκτιμάει την υπέρβαση, το διαφορετικό, την αμφισβήτηση της λογικής της ήσσονος προσπάθειας. Δεν εκτιμάει λοιπόν ούτε τον Γεώργιο Ανδρέα και Μαργαρίτας Παπανδρέου (Γ.Α.ΜΑ.Π). Και όμως, όπως η ιστορία θα δείξει, ο ΓΑΜΑΠ έχει κάνει περισσότερα για την Ελλάδα από κάθε άλλο πρωθυπουργό από ιδρύσεως ελληνικού κράτους.
Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τις κινήσεις και τις πράξεις του μεγάλου αυτού πολιτικού αντρός, θα δει ότι χρησιμοποιεί μια εντελώς δική του τακτική αντιμετώπισης των προβλημάτων, που θυμίζει την κλασσική θεωρία του ανταρτοπόλεμου. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, τα μέσα και τις δυνάμεις του εχθρού εναντίον του. Ίσως πάλι αντλεί την ιδέα αυτή από την ιατρική, όπου ως γνωστόν το εμβόλιο που προλαμβάνει μια ίωση φτιάχνεται από αδρανή στελέχη του ίδιου του ιού. Είναι πιθανό να σκέφτηκε ο πρωθυπουργός, ότι με αυτό τον τρόπο θα αξιοποιηθεί και το τεράστιο δυναμικό αδρανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΓΑΜΑΠ διέγνωσε, καίρια, το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού κράτους: το ότι δηλαδή στηρίζουμε την οικονομία μας μονίμως σε δάνεια και είμαστε ως εκ τούτου υπερχρεωμένοι. Και εδώ έγκειται η μεγαλοφυΐα του ανδρός. Άλλοι θα πόνταραν στην ανάπτυξη, αλλά ο πανούργος ΓΑΜΑΠ σκέφτηκε να πολεμήσει το πρόβλημα του δανειακού χρέους με τα ίδια του τα όπλα: πήρε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του ελληνικού κράτους, από το σκληρότερο δανειστή, και με τους πλέον απεχθείς όρους. Κάτι σαν να χρησιμοποιείς την φασολάδα για να αποφύγεις τα αέρια. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα διαβεβαιώσουν για το μεγαλείο αυτής της στρατηγικής.
Ο πρωθυπουργός διέγνωσε επίσης το μέγα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, την περιβόητη έλλειψη διάθεσης για εργασία και την τεμπελιά των δημοσίων υπαλλήλων. Και στο στηλίτευσε με τον καλύτερο τρόπο: αμά τω διορισμώ του δεν άφησε μέρα που να μην την έκανε από τα καθήκοντά του, είτε στο εξωτερικό, είτε σε διακοπές, δίνοντας έτσι το καλύτερο αντιπαράδειγμα στον ελληνικό λαό.
Στο ζήτημα πάλι της λαθρομετανάστευσης, ο ΓΑΜΑΠ είχε ήδη δηλώσει προεκλογικά αποφασισμένος να δείξει «μηδενική ανοχή». Και πράγματι, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, χτύπησε το κακό στη ρίζα του: όλοι πολιτογραφούνται Έλληνες πολίτες, και αποκτούν μάλιστα και την ιθαγένεια. Με αυτό τον τρόπο, μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, δεν θα απομείνει ούτε ένας λαθρομετανάστης εντός των συνόρων. Πρόκειται για μια σολομώντεια λύση του προβλήματος, την οποία θα ζήλευε ακόμα και ο Σαρκοζί.
Αντίστοιχη ήταν η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Ποιός καλύτερος τρόπος να καταδείξεις την αδικία της φοροδιαφυγής από την περαίωση; Βλέποντας ο ελληνικός λαός όλα τα μεγαλο-λαμόγια φοροδιαφεύγοντες να παραδίδονται στην κοινωνία ως άσπιλες περιστερές, δεν μπορεί παρά να σιχαθεί την φοροδιαφυγή και να μην καταφύγει ποτέ ξανά σε αυτήν.
Μετά από τόσες επιτυχίες σε όλους τους τομείς θα ήταν παράλογο να μην αξιοποιηθεί η ίδια μέθοδος και στα εθνικά θέματα. Έτσι, εκκινώντας από την αρχή ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», η κυβέρνηση προχώρησε σε επίθεση φιλίας προς την Τουρκία. Δέκα νησιά ζητάνε; Είκοσι τους δίνουμε. Τα πετρέλαια του Αιγαίου; Πάρτε και τις καρέτα-καρέτα του Ιονίου. Έτσι ο Ερντογαν δεν μπορεί παρά να σκεφτεί «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» και να υποχωρήσει, χαρίζοντας ακόμη μια τεράστια επιτυχία της διπλωματίας μας.
Όλα αυτά έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και πολύ διχασμό στην κοινωνία μας. Αλλά είπαμε: ουδείς προφήτης στον τόπο του. Ενδεχομένως ο ΓΑΜΑΠ να φύγει νύχτα, με ελικόπτερο, για άλλες χώρες. Αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων ανδρών. Η Ιστορία όμως αναπόφευκτα θα καταγράψει το μεγαλείο της προσφοράς του, είτε από τη θέση του ως Έλληνας πρωθυπουργός, είτε ως μελλοντικός κλητήρας στον ΟΗΕ.

Πηγή: http://www.ardin.gr/node/3863
Διαβάστε περισσότερα...

Απόρρητη έκθεση των ΗΠΑ αναφέρει ότι το φυσικό αέριο της Ελλάδος μπορεί να εξοφλήσει το χρέος της χώρας σε 2 χρόνια!

Δραματικές εξελίξεις παίρνει το θέμα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας, μετά τις αποκαλύψεις του Κώστα Χαρδαβέλλα χθες βράδυ, στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος» του Alter, στην οποία μετέφερε την εξής δήλωση της υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Τίνας Μπιρμπίλη: «Θα συσταθεί διυπουργική επιτροπή και θα περιμένει τις εισηγήσεις του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Άμυνας για να αποφασίσει πότε θα συσταθεί Φορέας Διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας».


Νωρίς το μεσημέρι έφτασαν στα χέρια του Κώστα Χαρδαβέλλα τρεις απόρρητες εκθέσεις – μελέτες που έκανε το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (με έδρα το Χιούστον του Τέξας) μέσα στο 2010 (η πρώτη έγινε τον Απρίλιο και η δεύτερη στις αρχές Οκτωβρίου 2010), όπου αναφέρονται τα εξής σημαντικά στοιχεία:

1. Η ακριβής ποσότητα φυσικού αερίου, που μπορεί να εξορυχτεί άμεσα από τον ελλαδικό χώρο και μάλιστα ούτε καν από τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες. Ο όγκος του φυσικού αυτού αερίου θα μπορούσε μέσα σε δύο χρόνια να εξοφλήσει το διεθνές χρέος της Ελλάδας.


2. Οι τρεις ζώνες που περιλαμβάνουν τον ελληνικό αυτό θησαυρό οριοθετούνται στην Απούλεια Λεκάνη, βορειοδυτικά της Κέρκυρας και μέχρι το σύμπλεγμα Διαπόντειων Νήσων, στη Λεκάνη του Ηροδότου που περιλαμβάνεται στο τρίγωνο ανατολικά της Κρήτης και εκτείνεται μέχρι το Καστελόριζο και τα δυτικά της Κύπρου, και τέλος η Λεκάνη της Σύρτης, περιοχή μεταξύ της Λιβύης και της Κρήτης.

Σύμφωνα με τις απόρρητες πληροφορίες που έφτασαν στον Κώστα Χαρδαβέλλα, το 2008, η διάσημη σε όλο τον κόσμο νορβηγική εταιρεία TGF-MoR, (που κάνει σεισμικές έρευνες δωρεάν για λογαριασμό μιας χώρας) ζήτησε από την τότε ελληνική κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή και τον αρμόδιο υπουργό Ενέργειας κ. Κώστα Χατζηδάκη να διεξάγει έρευνες βάσει πληροφοριών από δορυφορικά συστήματα στις εν λόγω περιοχές και να προσφέρει τη δορυφορική σάρωση όλου του Ιονίου πελάγους που θα έδινε την κοιτασματική διαστρωμάτωση πετρωμάτων και πιθανών ορυκτών.

Να σημειωθεί ότι η εταιρεία αυτή, μετά πουλάει τις μελέτες της σε όποιον ενδιαφερόμενο θέλει να προχωρήσει σε εξόρυξη πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.λ.π.

Η τότε κυβέρνηση απάντησε με επίσημο έγγραφο του κ.Χατζηδάκη προς τον διευθυντή της TGF-MoR, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο στάδιο πολιτικής ρευστότητας και δε μπορούσε τη συγκεκριμένη στιγμή να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία με τους Νορβηγούς.

Το Μάρτιο του 2010 η νορβηγική εταιρεία πλησίασε τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απευθύνθηκε στον υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιώργο Μανιάτη για να δοθεί η έγκριση δωρεάν έρευνας στο Ιόνιο πέλαγος με σεισμικές δονήσεις για να βρεθούν τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Ο κ. Μανιάτης τους ζήτησε να περιμένουν 3-4 εβδομάδες μέχρι να υπογραφεί η δημιουργία του Φορέα Διαχείρισης. Αυτά συνέβαιναν το Μάρτιο του 2010. Τον Απρίλιο, ο κ.Μανιάτης επισκέφτηκε τις ΗΠΑ και μια εβδομάδα αργότερα σε νέα όχληση των Νορβηγών απάντησε με επίσημο έγγραφο ότι δεν μπορεί να υπογράψει οτιδήποτε, ότι τα χέρια του είναι δεμένα από εξωτερικό παράγοντα και δεν μπορεί να μιλήσει ανοικτά για το θέμα.

Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το παζλ η δήλωση της κ. Μπιρμπίλη στον Κώστα Χαρδαβέλλα ότι η κυβέρνηση περιμένει εισηγήσεις των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας για αν προχωρήσει στη δημιουργία Φορέα Διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας.

Πηγή: www.ardin.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δείτε την διαχρονική μειοδοσία των 'εθνοπατέρων' μας

Του Σάββα Καλεντερίδη
Εισαγωγή
Ο ελλαδικός χώρος, δηλαδή ο χώρος στον οποίο επεκτείνεται η επικράτεια της Ελλάδας και της Κύπρου, αν θεωρηθεί ως ενιαίο σύνολο, συμπεριλαμβανομένου και του θαλάσσιου χώρου... που περικλείει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των δυο χωρών, μπορεί, χωρίς αμφιβολία να λάβει τον τίτλο μιας από τις πιο σπουδαίες περιοχές, από γεωπολιτικής άποψης και αξίας, περιοχές του πλανήτη.
Όποιος κατέχει την ευρύτατη αυτή περιοχή, ελέγχει τους θαλάσσιους άξονες και τη θαλάσσια κυκλοφορία προς τον Εύξεινο Πόντο και το Σουέζ, αλλά και τον κόλπο των Αδάνων, στον οποίο καταλήγουν σημαντικοί αγωγοί μεταφοράς αργού πετρελαίου από τον Καύκασο και το Ιράκ.



Η γεωπολιτική αξία της περιοχής αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αν επαληθευθούν δημοσιεύματα που φέρουν την περιοχή αυτή να διαθέτει υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που ξεπερνούν κατά πολύ το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, με το οποίο, σημειωτέον, μηδενίζεται το δυσβάστακτο ελληνικό χρέος και Ελλάδα και Κύπρος μετατρέπονται σε πλούσιες από κάθε άποψη χώρες.
Οι Έλληνες έχουμε συγκροτήσει τοπική συνείδηση, με βάση την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής από την οποία καταγόμαστε και εθνική συνείδηση κυρίως με βάση την μακρόχρονη ιστορία και τον πολιτισμό του ελληνικού έθνους. Και η συνείδηση αυτή, που έχει πάρει τα συγκεκριμένα σύγχρονα χαρακτηριστικά, σφυρηλατήθηκε κυρίως τα τελευταία διακόσια χρόνια, δηλαδή με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις προηγούμενες ιστορικές περιόδους, οι Έλληνες δεν είχαν ελληνική συνείδηση, όπως υποστηρίζουν διάφοροι ιστορικοί συγκεκριμένης ‘σχολής’ σκέψης. Μπορούμε δε να ισχυριστούμε ότι η εθνική συνείδηση ήταν ο κύριος παράγοντας που κινητοποίησε τους Έλληνες για να συμμετέχουν στους εθνικούς αγώνες, που οδήγησαν στη δημιουργία του ελληνικού και του κυπριακού κράτους.
Στο σημείωμα που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε συνοπτικά τους βασικούς σταθμούς που έκριναν την τύχη του αιγαιακού χώρου, τους παράγοντες που την επηρέασαν και το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ελληνικός λαός, για να προλάβει δυσάρεστες εξελίξεις στο θέμα της συν-εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας αυτού του χώρου.


Από τη γεώτρηση στον Πρίνο, στο Πολυτεχνείο και την Εισβολή
Τις αρχές της δεκαετίας του ’70 η τότε κυβέρνηση προχώρησε στην εκμετάλλευση του πετρελαϊκού κοιτάσματος στην τοποθεσία Πρίνος, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καρβάλης και Θάσου. Δεν είναι γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η τότε κυβέρνηση των Συνταγματαρχών, που κατέλαβε την εξουσία με την έγκριση των ΗΠΑ, προχώρησε σε αυτήν την κίνηση και αν αυτό προκάλεσε την αντίδραση της Ουάσιγκτον.
Πάντως, μετά από αυτό ακολούθησε η ανατροπή της κυβέρνησης που επιχείρησε την εξόρυξη του πετρελαίου, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, για να αναλάβει τα ηνία της χώρας ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, με πολιτικές και αναλυτικές ικανότητες που τον καθιστούσαν απόλυτο ενεργούμενο των ΗΠΑ και του Εβραϊκού παράγοντα, που δια του Χένρι Κίσινγκερ -αμφότεροι- σχεδίασαν και προκάλεσαν το προδοτικό πραξικόπημα και την επακολουθήσασα τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974.
Τον Αύγουστο του 1974, και ενώ οι Τούρκοι κατείχαν το 7,5% του κυπριακού εδάφους, ένα προγεφύρωμα που στην ουσία ο κυπριακός λαός και η εθνοφρουρά ήταν σε θέση να εξαλείψουν ανά πάσα στιγμή, διεξάγεται ο Αττίλας 2, τον οποίο η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή παρακολούθησε κυριολεκτικά ως απλός θεατής, να καταλαμβάνει το υπόλοιπο 30% του μαρτυρικού νησιού, προκαλώντας το θάνατο χιλιάδων Ελλήνων και στέλνοντας στην προσφυγιά 220 χιλιάδες Έλληνες.
Με την εισβολή και κατοχή, ο έλεγχος στο μαρτυρικό νησί πέρναγε στην κυριολεξία στα χέρια του διεθνή παράγοντα, ο οποίος θα έχει και τον κύριο ρόλο και μερίδιο, εκτός των άλλων, και στο θέμα της εκμετάλλευσης των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που βρίσκονται υποθαλασσίως στην ΑΟΖ της Κύπρου.


Η αποχώρηση της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ και ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου
Αμέσως μετά την ‘ολοκλήρωση’ της εισβολής, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προβαίνει σε μια εντελώς ακατανόητη ενέργεια και αποφασίζει την έξοδο της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με βάση το σκεπτικό ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεν απέτρεψε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Το σκεπτικό αυτό, όμως, δεν στέκει, αφού η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, επιτέθηκε στην Κύπρο, δηλαδή σε μια χώρα που δεν ανήκε στο ΝΑΤΟ. Άρα, ειδικά στο ζήτημα αυτό, το ΝΑΤΟ ήταν ‘αθώο’, γι’ αυτό και χαρακτηρίζουμε παραπάνω την ενέργεια αυτή ως ‘εντελώς ακατανόητη’.Αποτέλεσμα;

Μέχρι τότε η Ελλάδα, ως μέλος του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ, είχε τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, γεγονός που ισχυροποιούσε την εθνική μας κυριαρχία στον εν λόγω χώρο. Με την έξοδο της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος, για ακατανόητους λόγους, άνοιξε στην κυριολεξία ο ‘ασκός του Αιόλου’ σε αυτό το χώρο που αποτελεί το διαχρονικό πνεύμονα του Ελληνισμού.
Ενώ η Ελλάδα προχωρεί σε αυτήν την εντελώς ακατανόητη ενέργεια, η Τουρκία, δια του ο τότε υπουργού Εξωτερικών, Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλαγιανγκίλ, χαρακτηρίζει για πρώτη φορά δημόσια ως "απαράδεκτη" την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, του οποίου πλέον η Αθήνα δεν έχει τον (νατοϊκό) επιχειρησιακό έλεγχο.


Από το Πρωτόκολλο της Βέρνης, στο Casus Belli και στο Μάρτη του ’87
Αμέσως μετά αρχίζει η Τουρκία το χορό των έμπρακτων διεκδικήσεων στο Αιγαίο, που οδηγεί στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Βέρνης, το 1977, από τους Καραμανλή-Ντεμιρέλ, με το οποίο οι δυο χώρες δεσμευόντουσαν να απέχουν από ‘προκλητικές ενέργειες’ σε συγκεκριμένες περιοχές στο Αιγαίο.
Το 1982, ακριβώς μετά την υπερψήφιση της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ισχυροποιεί το δικαίμωα της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., και ενώ η Ελλάδα έχει επανέλθει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με επαχθείς όρους και χωρίς να της έχει δοθεί και πάλι ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου, η Άγκυρα δηλώνει επίσημα για πρώτη φορά πως θεωρεί αιτία πολέμου (Casus Belli) την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια από πλευράς της Ελλάδος. Έκτοτε, αυτό παραμένει αμετακίνητη «στρατηγική θέση» της Άγκυρας, που έχει υπογραμμιστεί και επικυρωθεί με αποφάσεις του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη ενέργεια της Άγκυρας έρχεται σε μια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη σειρά κομματικών επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα των οποίων η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, που μέχρι τότε είχε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, αποδυναμώνεται σε τέτοιο βαθμό, σταδιακά, μέχρι να ολοκληρωθεί ο απόλυτος κομματικός έλεγχος της Πολεμικής Αεροπορίας, που σε κάποιο βαθμό αδυνατεί να κυριαρχήσει στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Αυτό έχει ως συνέπεια την αντικειμενική αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισης των ‘τουρκικών’ σχεδιασμών και προκλήσεων στο Αιγαίο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα παρα-σύρεται στην Κρίση του Μάρτη του 1987, η οποία, παρά το φαινομενικά αποτελεσματικό χειρισμό της κρίσης σε επιχειρησιακό επίπεδο, ‘τελειώνεται’ με μια δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης που στην ουσία ‘γκριζάρει’ ολόκληρο το Αιγαίο. Η ΈΝΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΚΡΊΣΗ ΣΤΟ Αιγαίο, στο πολιτικό επίπεδο έληξε με την δημόσια δήλωση-δέσμευση της Ελληνικής Κυβέρνησης, ότι δεν προτίθεται να διενεργήσει υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο, όπως ευφυώς, οφείλουμε να ομολογήσουμε, είχε απαιτήσει ο Τουργκούτ Οζάλ.
Όμως η δήλωση της Κυβέρνησης, πρακτικά, «ακύρωσε» το Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, μεταξύ των δυο χωρών, που καθόριζε συγκεκριμένες περιοχές αποφυγής ‘προκλητικών ενεργειών’ εκατέρωθεν, ενώ η δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης, το Μάρτη του 1987, αναφερόμενη στο Αιγαίο, αφορά πλέον σε όλες τις περιοχές του.


Από την εφαρμογή της Σύμβασης για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στη Μαδρίτη
Τον Νοέμβριο του 1994 η Ελλάδα ισχυροποιεί τη θέση της στο θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ, η οποία, παρεμπιπτόντως, αν γίνει, λύνονται ως δια μαγείας όλα τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και κλείνονται ερμητικά όλα τα ‘παράθυρα’ που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να προβάλλει τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Τότε η Ελλάδα αποκτά και επίσημα με βάση το γραπτό πλέον διεθνές δίκαιο το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., αφού τίθεται σε εφαρμογή η σχετική Συμφωνία για την εφαρμογή του Τμήματος ΧΙ της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Νέα Υόρκη, 29/7/1994) ν. 2321/1995 (ΦΕΚ Α/136/1995).
Η Τουρκία από την πλευρά της, για να αποκλείσει το ενδεχόμενο της επέκτασης, προετοιμάζεται στην ουσία για εφαρμογή του διακηρυγμένου Casus Belli, ενώ ταυτόχρονα ο επιτετραμμένος των ΗΠΑ στην Αθήνα πιέζει αφόρητα τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να δηλώσει ότι η Ελλάδα δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού. Τελικά, τη δήλωση κάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα προβεί σε επέκταση, διατηρεί όμως το δικαίωμα αυτό για το μέλλον, δικαίωμα το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα, Νοέμβριο του 2010.


Μαδρίτη 1997: Η Ελλάδα αυτοκτονεί
Το 1996, η κυβέρνηση Σημίτη έρχεται αντιμέτωπη με μια κρίση Made in USA. Μηχανισμοί της Ουάσιγκτον κινητοποιούν πρόσωπα και μηχανισμούς σε Άγκυρα και Αθήνα και προκαλούν την Κρίση των Ιμίων, μια κρίση στην οποία επιχειρείται να συρθεί η Ελλάδα στο χείλος μιας πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία, υπό το φόβο της οποίας θα κληθεί να υποχωρήσει, με καταστροφικά αποτελέσματα για το ζήτημα της κυριαρχίας της στο Αιγαίο. Η κρίση εξελίσσεται και ενώ η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να βυθίσει το σύνολο των πολεμικών σκαφών του τουρκικού στόλου που βρίσκονται στην περιοχή των Ιμίων και το Δ’ Σώμα Στρατού τη Θράκη έχει τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεων, η κυβέρνηση Σημίτη υποχωρεί και στην ουσία παραιτείται της κυριαρχίας ελληνικού εδάφους στα Ίμια, ενώ ταυτόχρονα με την πράξη της αυτή γκριζάρει ακόμα περισσότερο ολόκληρο το Αιγαίο.
Ενώ ο πρωθυπουργός Σημίτης ευχαριστεί τους Αμερικανούς γιατί με τη μεσολάβησή τους απέτρεψαν τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, ένα χρόνο μετά, ‘επισφραγίζει’ το ολίσθημα των Ιμίων με την Διακήρυξη της Μαδρίτης, όπου η Ελλάδα αναγνωρίζει «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», νομιμοποιώντας στην ουσία το Casus Belli της Άγκυρας. Να σημειώσουμε ότι είναι σε όλους γνωστό, προφανώς εκτός από εκείνους που συνυπέγραψαν την εν λόγω διακήρυξη, ότι όταν έχεις ζωτικά συμφέροντα, αναγνωρισμένα και από τον ‘άλλον’, νομιμοποιείσαι να τα υπερασπιστείς ακόμα και με πόλεμο. Δηλαδή, με άλλα λόγια, η ίδια η Ελλάδα νομιμοποίησε στην ουσία το Casus Belli της Άγκυρας.
Παρεμπιπτόντως, όταν την ίδια μέρα, στη Μαδρίτη, ρωτήθηκε, από κάποιον φίλο που ήταν παρών, ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης γι’ αυτό το εθνικό ολίσθημα, είπε ότι ‘μας πίεσε αφόρητα η Ολμπράιτ’, η οποία, πρέπει να ομολογήσουμε, όντως αποδείχτηκε συνεπής συνεχιστής της αποστολής που είχε αναλάβει από τη δεκαετία του ’70 ο Χένρυ Κίσσιγκερ.


Η περιπέτεια των «Διερευνητικών Επαφών»
Ενώ σταδιακά αποψιλώνεται και αποδυναμώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγάιο, υπό την υψηλή εποπτεία της Ουάσιγκτον, ακολουθεί η υιοθέτηση της πρακτικής των «Διερευνητικών Επαφών Ελλάδος-Τουρκίας» και το καταστροφικό Σχέδιο Αννάν, που εκπορεύτηκε και εκπονήθηκε από τους ίδιους κύκλους και το οποίο, παρότι αποδέχτηκε και στήριξε η πλειοψηφία των πολιτικών παραγόντων σε Κύπρο και Ελλάδα, είχε τη γενναιότητα και τη σοφία να απορρίψει ο κυπριακός λαός, που έτυχε να έχει για μπροστάρη τον Τάσο Παπαδόπουλο, που είχε την έστω και άτυπη στήριξη του διδύμου Καραμαν λή-Μολυβιάτη.
Επανερχόμενοι στις διερευνητικές επαφές, να σημειώσουμε ότι αυτές διανύουν ήδη τον 46ο κύκλο, εμπεδώνοντας προφανώς στην ελληνική αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη ότι όλο και κάποια βάση θα έχουν οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, αφού η Ελλάδα δέχεται να στροβιλίζεται στους κύκλους των διερευνητικών επαφών, ενώ η Τουρκία συνεχίζει ταυτόχρονα να διακηρύσσει ότι θα θεωρήσει ως αιτία πολέμου ακόμα και την επέκταση πάνω από τα έξι μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ η Άγκυρα διεκδικεί ακόμα και τη Γαύδο σε διαδικασίες του ΝΑΤΟ και ενώ συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι αέναοι κύκλοι των παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδος από την τουρκική πολεμική αεροπορία και οι ‘κρουαζιέρες’ του τουρκικού πολεμικού ναυτικού σε Μύκονο και Ραφήνα.


Πλησιάζοντας στο «Δια ταύτα:»
Η πορεία της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων παγκοσμίως, επιβάλλει το άνοιγμα καινούργιων ‘κύκλων’ στο θέμα αυτό. Με άλλα λόγια, έρχεται η σειρά των κοιτασμάτων της ΝΑ Μεσογείου, της Κρήτης-Λυβικού Πελάγους και του Αιγαίου, με τον Ελληνισμό να βρίσκεται σε κατάσταση αντικειμενικής αδυναμίας να διεκδικήσει αυτό που ιστορικά και νόμιμα, με βάση το διεθνές δίκαιο, του ανήκει στο θέμα αυτό. Βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία να διεκδικήσει το δικαίωμά του να εκμεταλλευτεί τον υποθαλάσσιο πλούτο που βρίσκεται στην ελλαδική και κυπριακή επικράτεια, ως αποτέλεσμα της καλοσχεδιασμένης παρέμβασης του διεθνούς παράγοντα εδώ και δεκαετίες.
Η αναφερόμενη αντικειμενική αδυναμία έγκειται στο γεγονός ότι η Κύπρος είναι δέσμια του Αττίλα και όσων τον προκάλεσαν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η Ελλάδα με αποψιλωμένη κυριαρχία σε εκτεταμένες περιοχές του ελλαδικού χώρου και υπό το φάσμα της απειλής της χρεοκοπίας και του Μνημονίου, που όπως δήλωσε με τον πιο επίσημο τρόπο ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, δεν μας επιτρέπει να ασκήσουμε ελεύθερα την εθνική μας κυριαρχία. Και όλα αυτά συμβαίνουν με ένα πολιτικό σύστημα σκοπίμως και τεχνηέντως κατακερματισμένο και έναν λαό που βομβαρδίζεται από τα πυρά των ΜΜΕ, που ασκούν στην ουσία ένα ψυχολογικό πόλεμο εναντίον του, ένας πόλεμος που κορυφώθηκε με την απειλή της χρεοκοπίας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι προηγήθηκε η απόπειρα του Καραμανλή να ‘βάλει’ στο παιχνίδι και τον ρωσικό παράγοντα, το 2007, για να ακολουθήσει η ‘αποκάλυψη’ του υπαρκτού σκανδάλου τον ομολόγων, οι πυρκαγιές, η αποκάλυψη του ‘σκανδάλου’ Ζαχόπολου, η αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου κλπ. Η αναφορά μας αυτή δεν γίνεται για να επιδαψιλεύσουμε δάφνες στον Κ. Καραμανλή. Αυτό το κάνει ο ελληνικός λαός όταν κληθεί σε εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και η ίδια η ιστορία. Αναφερόμαστε στο θέμα για να τονίσουμε την εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος δεν ενοχλείται από αντίστοιχες κινήσεις της Τουρκίας, που έχει ήδη έναν αγωγό με τη Ρωσία, έχει υπογράψει συμφωνία για κατασκευή ρωσικού πυρηνικού αντιδραστήρα στη Μερσίνα και σχεδιάζει την κατασκευή δεύτερου ρωσο-τουρκικού αγωγού. Αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι οι ΗΠΑ, που δεν ενοχλούνται από την εκτεταμένη ενεργειακή και οικονομική συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία, ενοχλούνται με την εμπλοκή του ρωσικού παράγοντα στα ενεργειακά και οικονομικά της Ελλάδος, όχι μόνο λόγω του Nabucco αλλά και γιατί προφανώς θεωρούν ότι η οικονομική και γεωπολιτική εμπλοκή της Ρωσίας στα ελληνικά πράγματα, είναι δυνατόν να περιπλέξει τα πράγματα και να θέσει σε κίνδυνο τον αμερικανικό σχεδιασμό στο Αιγαίο.
Βρισκόμαστε στο Φθινόπωρο του 2010, και όπως προαναφέραμε, το ζητούμενο για το θέμα μας είναι το πώς θα εξουδετερωθεί πλήρως ο παράγοντας Ελλάδα και Ελληνισμός, για να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στην περιοχή ΝΑ Μεσόγειος-Κρήτη-Λυβικό Πέλαγος-Αιγαίο.
Είναι κοινά παραδεκτό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό και κατά την άποψή μας εκείνο που επιδιώκεται από το διεθνή παράγοντα είναι ο πλήρης έλεγχος του πολιτικού συστήματος και η ολοκληρωτική εξουδετέρωση ακόμα και της εκδήλωσης διάθεσης του ελληνικού λαού να διεκδικήσει το δικαίωμα διαχείρισης του εθνικού πλούτου. Για έλεγχο των ΜΜΕ δεν μιλάμε, γιατί αυτός ούτως ή άλλως είναι δεδομένος.
Θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ελληνικός λαός.
Ο ελληνικός λαός, αφού υπέστη μήνες τώρα το ανηλεές σφυροκόπημα αυτού του ιδιότυπου ψυχολογικού πολέμου που δέχεται από τα ΜΜΕ από τις δημόσιες συχνότητες, που, παρεμπιπτόντως, θεωρούνται εθνική περιουσία και δημόσιο αγαθό, υπό την πίεση της χρεοκοπίας, της Τουρκίας, των Σκοπίων, της Αλβανίας και των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, που για έναν εξαιρετικά περίεργο λόγο δεν επιλέγουν τη Βουλγαρία, που ανήκει και αυτή στην Ε.Ε., αλλά αποκλειστικά και μόνον την Ελλάδα, φαίνεται αδύναμος να αντιληφθεί τί πραγματικά ‘παίζεται’, με τα κόμματα να αδυνατούν να τον κινητοποιήσουν, για τους λόγους που λίγο-πολύ προαναφέρθηκαν.
Η κυβέρνηση, που φέρει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, υπό το βάρος των τεράστωιν οικονομικών προβλημάτων που καλείται να διαχειριστεί και με τους περιορισμούς που θέτει το Μνημόνιο, έχει περιορισμένες δυνατότητες να αντιδράσει και να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω της. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που μπορούν εν δυνάμει να αντιδράσουν και συσπειρώσουν γύρω τους κόσμο, δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από πολιτικούς παράγοντες που δρουν διαλυτικά και αποσταθεροποιητικά στο εσωτερικό τους και από κόμματα που φυτρώνουν στην κυριολεξία σαν μανιτάρια δεξιά και αριστερά.
Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός, στην ουσία είναι αποκλεισμένος από τις εξελίξεις και δεν ερωτάται καν για τις σοβαρότατες αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν. Και όλα αυτά γιατί το πολιτικό σύστημα και κυρίως τα κόμματα, αποκομμένα από το λαό, έχουν καταντήσει να είναι μηχανισμοί που καταναλώνουν και κατατρώγουν αδηφάγα τα τεράστια κονδύλια της χρηματοδότησής τους από τον κρατικό κορβανά, χωρίς να τον εκπροσωπούν και χωρίς να εκφράζουν πλέον την αυθεντική λαϊκή βούληση.


(Ελπίζουμε όχι τραγικός) Επίλογος
Ενώ η κατάσταση έχει έτσι όπως προσπαθήσαμε να περιγράψουμε στο σημείωμα αυτό, ακούμε, μαθαίνουμε και διαισθανόμαστε ότι το επόμενο διάστημα θα επιχειρηθεί να επιτευχθεί ενός είδους «εθνική συνεννόηση» για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος, στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται και το θέμα της συν-εκμετάλλευσης του Αιγαίου.
Το πολιτικό σύστημα και ο πολιτικός κόσμος, που έδωσε εξετάσεις και απέτυχε και το 1919-1922, και το 1944-1949, και το 1960-1967, και το 1974-1981 και το 1981-1996 και το 1996-2010, κατά πάσα πιθανότητα θα κληθεί να λάβει σοβαρότατες αποφάσεις για την επιβίωση της Πατρίδας και του Ελληνισμού. Και όλα αυτά ερήμην του ελληνικού λαού.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα. Σε όλες τις προηγούμενες περιόδους, ο ελληνικός λαός, αντί να είναι ο ίδιος ο παράγοντας που ρυθμίζει τις εξελίξεις, πάντα επ’ ωφελεία των συμφερόντων του Έθνους και της Πατρίδος, χρησιμοποιήθηκε από κόμματα, κλίκες και σκοτεινά συμφέροντα ως άλλοθι και σύρθηκε σε καταστροφικές για τη χώρα εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διχασμούς.
Αν αναρωτηθούμε για πιο λόγο δεν διεκδικεί ο ελληνικός λαός το ρόλο που του ανήκει στις εξελίξεις, ενώ όταν καλείται να αγωνιστεί και να προσφέρει το αίμα του, δηλώνει πάντοτε παρών, θα διαπιστώσουμε ότι ο ελληνικός λαός, ενώ διαθέτει συγκροτημένη εθνική συνείδηση που τρέφει έναν απαράμιλλο πατριωτισμό, δεν διαθέτει γεωπολιτική συνείδηση, που θα του επέτρεπε να διεκδικεί και έχει ρόλο στις μεγάλες αποφάσεις και θα έβαζε φρένο στον αυθορμητισμό του, που αποτέλεσε πηγή τεράστιων κακών στο παρελθόν.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι ο ελληνικός λαός ήταν εύκολο θύμα και έπεσε στις παγίδες που στήθηκαν τις προηγούμενες περιόδους για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα του διεθνή παράγοντα κάθε φορά. Και στις παγίδες αυτές παρασύρθηκε και έπεσε ο ελληνικός λαός γιατί δεν είχε την γεωπολιτική συνείδηση που επιβάλλεται να έχει κάθε φορά, με βάση πάντα τη θέση της Ελλάδος και της Κύπρου στο χάρτη των γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η περίοδος που διανύουμε και η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την επιβίωση της Πατρίδας και του Ελληνισμού.
Αν η κυοφορούμενη συν-εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, που ‘μαγειρεύεται’ γίνει υπό όρους που δεν εξασφαλίζουν το μερίδιο που δικαιούται η Ελλάδα και επιβάλλουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, η χώρα και ο ελληνισμός οδηγείται στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Επειδή ακούγονται διάφορα, μια που ασκείται μυστική διπλωματία στο θέμα, αν εκτός από τις περιοχές που γειτνιάζουν με τις μικρασιατικές ακτές, η Ελλάδα αναγνωρίσει δικαιώματα νομής στην Τουρκία και σε περιοχές που βρίσκονται δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και επειδή η νομή συνιστά και ιδιοκτησία-κυριαρχία, υπάρχει ο κίνδυνος μετά τη συνεκμετάλλευση να μιλάμε πλέον για συγκυριαρχία σε περιοχές στις οποίες η Τουρκία πριν μερικές δεκαετίες δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα.
Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο «Δια ταύτα:»
Ο πολιτικός κόσμος και το πολιτικό σύστημα έχουν τα χαρακτηριστικά που όλοι γνωρίζουμε.
Επειδή συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός διαθέτει ανεξάντλητες δυνάμεις, ελπίζουμε τη φορά αυτή, με πυξίδα τις πικρές εμπειρίες του παρελθόντος, που παρασύρθηκε σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις, εξυπηρετώντας άθελά του τα συμφέροντα των ξένων, να αντλήσει μαθήματα από το παρελθόν και να βρει τη δύναμη και τη σοφία που απαιτούν η περιστάσεις και η ιστορική συγκυρία, για να επιβάλλει τη δική του βούληση στις αποφάσεις που θα κληθούν να λάβουν οι πολιτικοί δρώντες, οι οποίοι μέχρι σήμερα έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να μην δικαιούνται της εμπιστοσύνης μας.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, την καλύτερη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και κυρίως σε αυτό της συν-εκμετάλλευσης του Αιγαίου, να βρει -πάντα στα πλαίσια του Συντάγματος και της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος- τον προσφορότερο τρόπο για τα συμφέροντα του Έθνους και της Πατρίδας και να τη δώσει ο κυρίαρχος λαός.
Καλή τύχη Ελλάδα!

http://infognomonpolitics.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Με κάθε δόση που παίρνουμε τόσο πιο βαθιά σκάβουμε το λάκο μας

Κάθε δόση μας σπρώχνει πιο βαθιά στην υποδούλωση.
Από αυτό εδώ το blog, από την αρχή, πριν ακόμα υπογραφεί η γνωστή δανειακή σύμβαση κατοχής (μνημόνιο) και συγκεκριμένα στις 4-5-2010, είχαμε πει ότι, θα ήταν καλύτερα να πτωχεύαμε τότε, πριν ακόμα παραχωρήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα σε ξένα κρατικά συμφέροντα. Φυσικά δεν το είχαμε πει μόνο εμείς. Το έλεγε το σύνολο των διεθνών οικονομολόγων και των διεθνών ΜΜΕ. Από τη στιγμή που η Ελλάδα δέχτηκε κερδοσκοπικές επιθέσεις, έπρεπε αρχικά να απειλήσει και στη συνέχεια, αν δεν ανακόπτονταν οι επιθέσεις, να απαντήσει αμέσως με πτώχευση.


Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι δεν παράγουμε τίποτα.

Κάποτε, πριν δεκαετίες, στη χώρα αυτή, φτάσαμε σε επίπεδο να κατασκευάζουμε (έστω δια της συναρμολογήσεως) αυτοκίνητα. ALFA ROMEO, DATSUN, CITROEN κ.λ.π. Και αφού τότε, κατασκευάζαμε αυτοκίνητα, σήμερα έπρεπε να κατασκευάζουμε διαστημόπλοια. Όμως το κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που επικράτησε στη χώρα μετά το 1981, μας οδήγησε στο κλείσιμο κάθε επιχείρησης, στο πνίξιμο κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας για ανάπτυξη. Αυτό το κατεστημένο εγκαθίδρυσε ένα καθεστώς, το οποίο διαμόρφωσε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα. Μια κρατικοδίαιτη άρχουσα τάξη που…. δεν άφηνε και δεν αφήνει κανένα κονδύλι από φόρους, εξωτερικά δάνεια, πακέτα ΕΕ, να πέσει στα λαϊκά χέρια, αλλά το νέμεται η ίδια. Και ένα κοινωνικό σώμα κυριαρχούμενο από την άσβεστη επιθυμία διορισμού στο Δημόσιο και εύκολο εμπόρευμα στα χέρια των επαγγελματιών πολιτικών.

Αυτό λοιπόν το ίδιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, αποτελούμενο από κάποιες πολιτικές οικογένειες και μερικά κρατικοδίαιτα οικονομικά παράσιτα, μαζί με τα καθεστωτικά τους ΜΜΕ κυβερνά σήμερα τη χώρα και είναι αυτό το ίδιο που υπέγραψε το μνημόνιο και έβαλε τη χώρα σε μακροχρόνια σκλαβιά, προκειμένου να μην καταρρεύσει, αλλά να συνεχίσει το ίδιο απαράλλαχτο να απομυζά τη ζωή μας.

Ναι. Χίλιες φορές καλύτερα να πτωχεύσουμε ακόμα και τώρα.

Η πρώτη συνέπεια της πτώχευσης θα είναι η κατάρρευση αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικοοικονομικού καθεστώτος που έχει σαπίσει ολόκληρη την κοινωνία και το άνοιγμα των πολιτικών και οικονομικών δραστηριοτήτων σε νέες κοινωνικές δυνάμεις.

Εξάλλου, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις του μνημονίου, μόνο ένας δρόμος υπάρχει. Οικονομική ανάπτυξη. Όμως κατ’ αρχήν την ανάπτυξη δεν την θέλει το ίδιο το καθεστώς, γιατί θα χάσει τον οικονομικό έλεγχο της κατάστασης. Έπειτα, πρέπει να γίνει τέτοια ανάπτυξη που να καταφέρουμε να φτιάχνουμε προϊόντα ποιοτικά καλύτερα από τους Γερμανούς και φθηνότερα από τους Κινέζους, αλλιώς ανταγωνισμός πάπαλα.

Τι είπατε; Δεν μπορούμε;

Τότε αμέσως πτώχευση και αυτοδημιουργία από την αρχή, μηδενίζοντας το κοντέρ, διαφορετικά ξεπούλημα της χώρας και της ζωής μας για πάντα.

Πηγή: http://hassapis-peter.blogspot.com/2010/11/blog-post_9295.html
Διαβάστε περισσότερα...

Συνέντευξη του καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα: “ Μόνη λύση για την Ελλάδα η μονομερής στάση πληρωμών”

«Όσο αυξάνεται η ανεργία και χειροτερεύουν οι τραπεζικές πιστώσεις, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τις επενδύσεις. Υπάρχει κίνδυνος να λιμνάσει η ελληνική οικονομία για χρόνια», δηλώνει ο καθηγητής οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθερία» και στον Αποστόλη Ζώη.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη.


Ποιοί οι λόγοι για τους οποίους οδηγούμαστε σε νέα μέτρα;
“Ο κυριότερος λόγος είναι ότι ναυάγησε η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η λιτότητα έφερε βαθειά ύφεση, δηλαδή μείωση του ΑΕΠ κατά 4.5% το τελευταίο τρίμηνο, ανεργία 12.2% τον Αύγουστο με παράλληλη συρρίκνωση της απασχόλησης, σημαντική πτώση των εξαγωγών τον Σεπτέμβριο, αδυναμία της κατανάλωσης, αδυναμία των επενδύσεων, υποχώρηση των πιστώσεων, αλλά και πληθωρισμό στο 5.2%. Οι εκτιμήσεις των ειδικών του Μνημονίου αποδεικνύονται τελείως λανθασμένες.
Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε καν να πετύχει το στόχο μείωσης του ελλείμματος. Τα έσοδα υπολείπονται, πρώτον, λόγω της ύφεσης που έχει περιορίσει την αποδοτικότητα των έμμεσων φόρων και, δεύτερον, λόγω της υποτονικής λειτουργίας του φοροσυλλεκτικού μηχανισμού, ο οποίος αντιδρά στις μισθολογικές περικοπές, αλλά και στο διασυρμό που έχει υποστεί. Η αναθεώρηση των στοιχείων από τη Γιούροστατ έφερε το έλλειμμα στο 9.4% για το 2010, τελείως πέρα από τις προβλέψεις του Μνημονίου.
Παρά την αποτυχία της η κυβέρνηση επιμένει ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Αυτό σημαίνει περαιτέρω περικοπές, ύψους περίπου 4 δις ευρώ, που θα προστεθούν στην καταιγίδα των φόρων που ήδη προβλέπονται από το Μνημόνιο για το 2011. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να πειράξει μισθούς και συντάξεις. Αμφιβάλλω πολύ ότι θα κρατήσει το λόγο της.
Αλλά ακόμη κι αν το κάνει, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Θα μειωθεί η δημόσια κατανάλωση και οι επενδύσεις, η ύφεση θα γίνει βαθύτερη και η ανεργία θα μεγαλώσει. Τα σχολεία, οι δρόμοι και κυρίως τα νοσοκομεία για τα οποία προβλέπονται τεράστιες περικοπές, θα εμφανίσουν τραγική εικόνα. Πρόκειται για πορεία διάλυσης του οικονομικού και κοινωνικού ιστού. Παράλληλα το άχθος του δημόσιου χρέους θα γίνεται σταδιακά μεγαλύτερο, χωρίς η Ελλάδα να αποκτά τη δυνατότητα αυτοδύναμης αποπληρωμής. Ήδη, μετά την αναθεώρηση, το χρέος πιθανώς να ξεπεράσει το 140% του ΑΕΠ για το 2010. Η χώρα φαίνεται να μπαίνει σε τροχιά αυτοκτονίας”.
Γιατί δεν έρχεται η ανάπτυξη στη χώρα μας;
“Το πρόβλημα της ανάπτυξης έχει να κάνει με την πτώση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η οποία οφείλεται στο μακροχρόνιο πάγωμα των μισθών στις χώρες του κέντρου της Ευρωζώνης και κυρίως στη Γερμανία. Την προηγούμενη δεκαετία η πτώση της ανταγωνιστικότητας δεν έγινε άμεσα αισθητή λόγω του φθηνού δανεισμού από το εξωτερικό, αλλά και της γιγάντωσης των εγχώριων τραπεζών. Φτιάχτηκε μια πλασματική εικόνα ευημερίας στηριγμένης στην υψηλή κατανάλωση. Η κρίση του 2007-9 αποκάλυψε όμως την πραγματική αδυναμία του ελληνικού κεφαλαίου.
Για να υπάρξει ανάπτυξη χρειάζεται να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Η βελτίωσή της εξαρτάται από το πως θα κινηθούν οι μισθοί αλλά και η παραγωγικότητα της εργασίας. Δυστυχώς το Μνημόνιο έχει επιβάλλει πολιτική που είναι βαθειά προβληματική στα θέματα αυτά και δεν ευνοεί την ανάπτυξη.
Από τη μιά, επιφέρει μείωση μισθών. Προσπαθεί δηλαδή να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα με τον βαρβαρότερο τρόπο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι λιτότητα έχει επιβάλλει και η υπόλοιπη Ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Άρα και οι ευρωπαϊκοί μισθοί πιέζονται προς τα κάτω. Δεν υπάρχει λοιπόν προοπτική ουσιαστικής βελτίωσης της ελληνικής θέσης, παρά το τεράστιο κόστος για τους εργαζόμενους.
Από την άλλη, επιχειρεί να βελτιώσει την παραγωγικότητα μέσω της απελευθέρωσης των αγορών και της συρρίκνωσης του κράτους. Πρόκειται για τις πλέον συντηρητικές ιδέες στην οικονομική θεωρία, οι οποίες έχουν δυστυχώς επανακάμψει πρόσφατα. Ακούγεται όλο και πιο έντονα η άποψη ότι για να βγουν οι οικονομίες από την κρίση θα πρέπει να συρρικνωθεί το δημόσιο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μεγέθυνση του ιδιωτικού τομέα.
Πρωταγωνιστής είναι ο Αλμπέρτο Αλεσίνα, καθηγητής του Χάρβαρντ, γνωστός για τις νεοφιλελεύθερες αναλύσεις του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ έχει τηρήσει κριτική στάση απέναντι στις θέσεις του Αλεσίνα. Η ΕΕ είναι πολύ πιο σκληρή από το ΔΝΤ στο θέμα αυτό και πιέζει αφόρητα την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση ήδη προχωρεί σε τέτοια μέτρα με τις περικοπές δαπανών, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και τις εξαγγελίες για τις ΔΕΚΟ.
Πρόκειται για τραγική επιλογή που δεν πρόκειται να φέρει ανάπτυξη. Απεναντίας, η απότομη σμίκρυνση του κράτους και το ξαφνικό άνοιγμα των μεταφορών, των φαρμακείων, κλπ, πιθανόν να συμπαρασύρει προς τα κάτω και τον ιδιωτικό τομέα. Πλήθος ιδιωτικών επιχειρήσεων στηρίζονται στην κρατική ζήτηση και θα χτυπηθούν αν αυτή μειωθεί. Το ξαφνικό άνοιγμα των επαγγελμάτων μέσα σε συνθήκες ύφεσης θα μεγαλώσει την ανασφάλεια. Όσο αυξάνεται η ανεργία και χειροτερεύουν οι τραπεζικές πιστώσεις, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τις επενδύσεις. Υπάρχει κίνδυνος να λιμνάσει η ελληνική οικονομία για χρόνια”.

Δεν θα έχουμε όμως αναπτυξιακά οφέλη από τη συμμετοχή μας στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και στην Ευρωζώνη;
“Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι σφάλμα ιστορικών διαστάσεων που τη συνθλίβει. Η Ευρωζώνη παρουσιάστηκε ως απάνεμο λιμάνι και πεδίο σύγκλισης με τον πλούσιο βορρά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μηχανισμό δημιουργίας πλεονασμάτων για το κέντρο – ιδίως για την Γερμανία – και ελλειμμάτων για την περιφέρεια.
Η Ελλάδα υποφέρει από την πολύ υψηλή ισοτιμία με την οποία μπήκε στο σύστημα. Πιέζεται ακόμη από την απώλεια νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, από τα δεσμά του Συμφώνου Σταθερότητας και από τις δομικές πιέσεις στην αγορά εργασίας. Δεν αποφεύχθηκαν οι βαθύτατες κρίσεις, ενώ η ΕΕ μας δάνεισε με εξαιρετικά επαχθείς όρους και μόνον όταν υπήρξε μεγάλος κίνδυνος για τις τράπεζες του κέντρου από μια πιθανή ελληνική χρεοκοπία.
Όλες οι αλλαγές που έχουν λάβει χώρα στην Ευρωζώνη από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά είναι σε ακόμη πιο συντηρητική κατεύθυνση. Το αποκορύφωμα ήταν η τελευταία πρόταση της κ. Μέρκελ για μόνιμο μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων όπου μέρους του κόστους θα επωμίζονται και οι ιδιωτικές τράπεζες. Δε μπορεί κανείς βεβαίως να της προσάψει το ότι θέλει να αναγκάσει και τους άφρονες δανειστές και κερδοσκόπους να σηκώσουν μέρος του κόστους.
Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι η θεσμοθέτηση μόνιμης διαφοράς ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού των χωρών του κέντρου και της περιφέρειας. Η χώρα μας δηλαδή θα δανείζεται με σαφώς υψηλότερο επιτόκιο από τις χώρες του κέντρου. Άρα δεν θα απομείνει απολύτως κανένας θετικός λόγος για να συνεχίσει να ανήκει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Είναι άμεση ανάγκη να επανεξετάσει η ελληνική κοινωνία τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, αν θέλει να αντιμετωπίσει την κρίση και να μπειι σε τροχια ανάπτυξης”.

Μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους, αν είναι έτσι τα πράγματα;
“Θέλω καταρχήν να τονίσω ότι το χρέος είναι άμεσα συνδεμένο με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Όσο έπεφτε η ανταγωνιστικότητα, τόσο μεγάλωνε το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό. Άρα έπρεπε η χώρα να δανείζεται από τις τράπεζες του κέντρου για να καλύπτει το εξωτερικό της έλλειμμα. Παράλληλα γιγαντώθηκαν και οι ελληνικές τράπεζες που δάνειζαν για κατανάλωση και άλλα. Ο μεγάλος όγκος του δανεισμού στην χώρα μας είναι ιδιωτικός και όχι δημόσιος. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας. Στη ρίζα του περιφερειακού χρέους βρίσκεται το ευρώ.
Το χρέος που έχει πλέον συσσωρεύσει η Ελλάδα αποκλείεται να αποπληρωθεί αυτοδύναμα, ότι κι αν λέει ο κ. Παπανδρέου. Δεν είναι δυνατόν μια χώρα με ποσοστά χρέους που θα φτάσουν ίσως στο 170%-180% του ΑΕΠ στο άμεσο μέλλον, και με τις προοπτικές ανάπτυξης που έχει επιβάλλει η Ευρωζώνη, να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές. Το πρώτο βήμα για την ουσιαστική αντιμετώπιση του χρέους θα πρέπει λοιπόν να είναι η ευθεία παραγραφή του.
Εμμέσως πλην σαφώς και η ίδια η κυβέρνηση το αποδέχεται, δεδομένου ότι συχνά αναφέρεται στην αναδιάρθρωση. Η αναδιάρθρωση όμως του χρέους δεν αποτελεί πανάκεια από μόνη της. Εξαρτάται από το πως θα γίνει και κυρίως από το αν θα υπάρξει πρωτοβουλία από πλευράς του δανειζόμενου, με διαφάνεια και συμμετοχή των λαϊκών στρωμάτων.
Η επιμήκυνση την οποία συζητάει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ένα ακόμη παράδειγμα εσφαλμένης πολιτικής που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των τραπεζών και όχι της κοινωνίας. Δεν θα ελαττώσει ουσιαστικά το βάρος του χρέους, ενώ θα επιτρέψει σε διάφορους τραπεζικούς μεσολαβητές να πραγματοποιήσουν μεγάλα κέρδη. Υπάρχει ακόμη κίνδυνος να μεταβάλλει το νομικό καθεστώς του χρέους, που έχει συναφθεί υπό το ελληνικό δίκαιο κατά 90%. Αν το χρέος τεθεί υπό το αγγλικό ή το αμερικανικό δίκαιο, κερδισμένοι θα βρεθούν οι δανειστές διότι το νομικό πλαίσιο θα μεροληπτεί υπέρ αυτών. Κάτι τέτοιο θα κάνει μια μελλοντική παραγραφή του χρέους πολύ πιο δύσκολη”.

Τι πρέπει τότε να γίνει για να αντιμετωπιστεί το χρέος;
“Νομίζω ότι θα χρειαστεί, πρώτον, η χώρα να προχωρήσει σε μονομερή παύση πληρωμών ώστε να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία των κινήσεων. Θα πρέπει κατόπιν να υπάρξει πλήρης διαφάνεια, δηλαδή να ανοίξουν τα αρχεία τους το Υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδας ώστε να δει η κοινωνία τι πραγματικά συμβαίνει με το χρέος. Ποιό μέρος είναι απεχθές, ποιό παράνομο, ποιό παράτυπο; Ποιός έχει ευθύνες για θέματα όπως οι άκρως προβληματικές σχέσεις του δημοσίου με τράπεζες όπως η Γκόλντμαν Σακς τη δεκαετία που μας πέρασε; Θα πρέπει οι εργατικές οργανώσεις και η κοινωνία των πολιτών να λάβουν άμεση γνώση για να δούμε γρήγορα τι δεν πρόκειται να αποπληρωθεί.
Σε αυτή τη βάση, θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει σε συνολική αναδιαπραγμάτευση, υπό την ελληνική νομοθεσία, με την προοπτική να υπάρξει ουσιαστικό ‘κούρεμα’ των τραπεζών που κατέχουν το μεγάλο μέρος του χρέους. Αν κρίνουμε από την πρόσφατη εμπειρία άλλων χωρών, το ‘κούρεμα΄ δύσκολα θα είναι μικρότερο του 50%-60%. Θα εξαρτηθεί βέβαια από το τι θα δείξουν τα βιβλία, αλλά η επιδίωξη θα πρέπει να είναι η ταχύτερη δυνατόν συμφωνία με τις τράπεζες-δανειστές.
Να τονίσω ότι όσο περισσότερο καθυστερεί η Ελλάδα, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται το πρόβλημα. Αφενός, ο όγκος του χρέους θα μπαίνει σταδιακά κάτω από ξένη νομοθεσία δεδομένου ότι η χώρα θα συνεχίσει να παίρνει τα καταστροφικά δάνεια του Μνημονίου τα οποία προφανώς δεν εμπίπτουν στο ελληνικό δίκαιο. Αφετέρου, οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες θα βελτιώνουν σταδιακά τη θέση τους και άρα θα γίνουν πολύ σκληρότεροι διαπραγματευτές.
Η μονομερής παύση πληρωμών θα κάνει βέβαια την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές πολύ δύσκολη. Να θυμίσω όμως ότι η Ελλάδα είναι ήδη αποκλεισμένη από τις αγορές και δεν υπάρχει ρεαλιστική προοπτική αυτοδύναμης επιστροφής, παρά τις μονίμως αισιόδοξες διαβεβαιώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου. Η χώρα θα μπορέσει να επιστρέψει αυτοδύναμα μόνο όταν τακτοποιήσει τα του οίκου της. Αυτό σημαίνει ουσιαστική παραγραφή του χρέους, πράγμα που μεσοπρόθεσμα θα το δεχτούν οι αγορές γιατί η μνήμη τους είναι βραχεία.
Και επειδή πολλά λέγονται για τις καταστροφικές συνέπειες της πάυσης πληρωμών ως προς τη διεθνή θέση της Ελλάδας, να πω ότι η Αργεντινή, παρότι ‘κούρεψε’ τους πιστωτές της βαθειά και μονομερώς, έγινε μέλος του G20”.
Η παραγραφή του χρέους και το ‘κούρεμα’ των τραπεζών δεν θα δημιουργήσει προβλήματα όσον αφορά τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη;
“Το θέμα της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη θα τεθεί ευθέως. Όπως ήδη ανέφερα, το ευρώ βρίσκεται στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βάλει την οικονομία της σε πιο παραγωγική βάση αν δεν βγει από την Ευρωζώνη. Μια τέτοια κίνηση ενέχει βέβαια κινδύνους, δημιουργεί όμως προοπτικές ανάπτυξης και βαθειάς κοινωνικής αλλαγής.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση ώστε να αποφευχθεί κατα το δυνατόν η διαρροή κεφαλαίου στο εξωτερικό. Θα πρέπει ακόμη να κλείσουν οι τράπεζες για σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να μην υπάρξει πανικός των καταθετών. Η επιστροφή στη δραχμή, αλλά και η παραγραφή του χρέους, θα δημιουργήσει βεβαίως προβλήματα στις τράπεζες που θα πρέπει αμέσως να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία ώστε να προστατευτούν οι καταθέσεις. Ο δημόσιος έλεγχος θα επιτρέψει όμως στις τράπεζες να αρχίσουν ξανά να χρηματοδοτούν τον παραγωγικό τομέα που τώρα ασφυκτιά. Θα μπουν έτσι οι βάσεις για τη συνολική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού.
Η αλλαγή του νομίσματος θα φέρει σοκ στην αγορά και για ένα διάστημα θα υπάρξουν παράλληλες τιμές σε ευρώ και σε δραχμές. Θα υπάρξει επίσης υποτίμηση και άρα τόνωση των εξαγωγών που είναι απολύτως απαραίτητη. Θα ανέβουν όμως και οι τιμές των εισαγομένων, ιδίως του πετρελαίου, άρα θα χρειαστεί κρατική παρέμβαση για την εγγύηση της λειτουργίας μεγάλου φάσματος επιχειρήσεων. Θα χρειαστεί επίσης κρατική παρέμβαση για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, πράγμα που σημαίνει αναδιανομή μέσω φορολογίας και μισθολογικής πολιτικής.
Όσο για τα δημόσια ελλείμματα, η εμπειρία δείχνει ότι εξαλείφονται σε σύντομο χρονικό διάστημα εφόσον η χώρα μπει σε διαδικασία ανάκαμψης. Για ένα διάστημα μετά την έξοδο από το ευρώ θα μπορεί εξάλλου το κράτος να καλύπτει τις ανάγκες του με την έκδοση νομίσματος. Μεσοπρόθεσμα θα πρέπει βεβαίως να υπάρξει δραστική αλλαγή του φορολογικού συστήματος ώστε να συμπεριλάβει τους πλούσιους και το κεφάλαιο. Είναι προφανές, τέλος, ότι απαιτείται εκ βάθρων αναδιάρθρωση του κράτους, κάθαρση, διαφάνεια και δημοκρατικός έλεγχος από τα κάτω.
Τα μέτρα αυτά δεν είναι καθόλου ακραία, αν αναλογιστούμε το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί η Ελλάδα. Η τωρινή πολιτική επιβάλλει τρομακτικό κόστος, ενώ παράλληλα οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία. Η ιθύνουσα τάξη της Ελλάδας μοιάζει παραλυμένη και τρομοκρατημένη από το μέγεθος του προβλήματος. Τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία εξόδου από την κρίση αποδεχόμενα και το αναπόφευκτο κόστος.
Η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ μπορούν να βάλουν τη χώρα σε άλλη τροχιά ανάπτυξης, αλλάζοντας παράλληλα την κοινωνική ισορροπία υπέρ της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Το ιστορικό λάθος της εισόδου στην Ευρωζώνη μπορεί να διορθωθεί από την εργατική τάξη, δημιουργώντας πολύ καλύτερες συνθήκες για την κοινωνική εξέλιξη προς όφελος των πολλών”.

Που οδηγείται τελικά η Ευρώπη; Έχει μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση;
“Η Ευρώπη σταδιακά μεταλλάσσεται σε δευτερεύοντα παράγοντα του παγκοσμίου συστήματος. Πρόκειται για γιγαντιαία αποτυχία του κυρίαρχου νεοφιλελευθερισμού στην ήπειρο, αλλά και για μια ακόμη αποτυχία της Γερμανίας, η οποία και πάλι φαίνεται ότι δεν κατέχει το μυστικό της αυτοκρατορίας. Η Ευρωζώνη είναι απολύτως μη βιώσιμη με τη σημερινή μορφή της. Όλα δείχνουν επίσης ότι δεν επιδέχεται μεταρρύθμιση, ούτε υπέρ των πολλών, ούτε υπέρ των φτωχότερων.
Οι περιφερειακές χώρες αντιμετωπίζουν την προοπτική μόνιμης λιτότητας, η οποία θα συνεχίσει να αποφέρει καθαρά οφέλη στη Γερμανία. Το μέλλον τους περιλαμβάνει υψηλή ανεργία, χαμηλή ανάπτυξη, μείωση των εισοδημάτων και κοινωνική σκληρότητα.
Δεδομένου ότι η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Ιταλία, αντιμετωπίζουν τεράστιο όγκο χρέους, στην πράξη θα βρεθούν αντιμέτωπες με την παύση πληρωμών. Οι κίνδυνοι για τις τράπεζες του κέντρου είναι θανάσιμοι, καθώς τα ποσά είναι πολύ μεγάλα. Ήδη η Ιρλανδία αναγκάζεται να ακολουθήσει τα βήματα της Ελλάδας και να αποδεχτεί πρόγραμμα ΔΝΤ-ΕΕ.
Είναι πιθανόν, ως εκ τούτου, να αλλάξει άρδην η μορφή της Ευρωζώνης στο άμεσο μέλλον. Οι πιέσεις στην περιφέρεια μπορεί να δημιουργήσουν ρήγμα στο κοινό νόμισμα, ωθώντας τη Γερμανία στην εισαγωγή ενός ευρώ για το κέντρο και ενός για την περιφέρεια. Μπορεί ακόμη και να υπάρξει διάλυση της Ευρωζώνης με διατήρηση μόνο του σκληρού πυρήνα της και έξοδο των περιφερειακών χωρών.
Θα ήταν σφάλμα να θρηνήσει κανείς το τέλος της Ευρωζώνης, ή να το θεωρήσει τέλος της αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών. Οι νομισματικές ενώσεις είναι οικονομικοί μηχανισμοί με περιορισμένο χρόνο ζωής. Η Ευρωζώνη αποδείχτηκε ένα εκμεταλλευτικό και αντιφατικό κατασκεύασμα που δημιούργησε τεράστια προβλήματα, χωρίς προφανή οφέλη για τις περιφερειακές χώρες, πόσο μάλλον για τα εργατικά στρώματα της Ευρώπης. Το πραγματικό ζητούμενο είναι να γίνει η έξοδος με όρους που θα φέρουν αλλαγή υπέρ της εργασίας, άρα κοινωνική πρόοδο και ανάπτυξη. Η διαδικασία εξόδου θα ανοίξει επίσης πεδίο για ουσιαστική αλληλεγγύη ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς. Τα σημάδια δείχνουν ότι αυτό έχει αρχίσει πλέον να γίνεται αντιληπτό στη χώρα μας”.

http://listonplace.blogspot.com/2010/11/blog-post_592.html


Διαβάστε περισσότερα...

Το 1821 διώξαμε τους τούρκους. Τώρα θα διώξουμε και τον ραγιαδισμό.

Τετρακόσια χρόνια έμεινε σκλαβωμένος ο Έλληνας ραγιάς στον τούρκο κατακτητή. Σε όλα αυτά τα χρόνια, έγιναν πολλές μεμονωμένες προσπάθειες εξέγερσης από αδούλωτα πνεύματα, αλλά καταπνίγηκαν αμέσως. Τετρακόσια χρόνια, όπως και σήμερα, ο Έλληνας ραγιάς ήταν αδρανής και ανεχόταν να βιάζεται μεταφορικά και κυριολεκτικά από τον τούρκο εξουσιαστή.

Το μυστικό του τούρκου κατακτητή, όπως και κάθε κατακτητή, ήταν η συνεργασία του με ντόπιους πρόθυμους προεστούς, τους οποίους χρησιμοποιούσε για να κρατά το σκλαβωμένο γένος σε αδράνεια. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους Έλληνες μπέηδες, τους Έλληνες κοτζαμπάσηδες.


Αυτοί λοιπόν ήταν οι διαμεσολαβητές μεταξύ του τούρκου επικυρίαρχου και του Έλληνα ραγιά. Ήταν οι φοροεισπράκτορες του τούρκου κατακτητή και ταυτόχρονα οι χωροφύλακες για την επιβολή της τάξης, αλλά και οι ρουσφετολόγοι για την επίλυση μικροπροβλημάτων που αντιμετώπιζε ο ανήμπορος ραγιάς με την τούρκικη εξουσία.

Η Ελληνική επανάσταση πέτυχε και ο αδρανής ραγιάς αισθάνθηκε ελεύθερος και ξεσηκώθηκε, μόνον όταν οι Έλληνες επαναστάτες κατάφεραν,…. με τον εξαναγκασμό, τη βία και τις απειλές, να εξουδετερώσουν τους κοτζαμπάσηδες και τους μπράβους τους και να τους φέρουν με το μέρος της επανάστασης.

Μετά όμως την απελευθέρωση και την ταυτόχρονη (δυστυχώς) εισαγωγή στη χώρα μας του Αγγλικού ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, οι πιο μορφωμένοι και έμπειροι περί την εξουσία κοτζαμπάσηδες, εισήλθαν μαζικά στην πολιτική και κατέλαβαν τη θέση της ολιγαρχίας που χρειάζεται η αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία για να δουλέψει.

Επειδή όμως αυτοί οι άνθρωποι, δεν είχαν παραγωγική νοοτροπία, όπως οι δυτικοευρωπαίοι μεγαλοαστοί ολιγάρχες, αλλά το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν διαμεσολάβηση και ρουσφέτια, δημιούργησαν, από τα πρώτα χρόνια έναν τεράστιο και άχρηστο κρατικό μηχανισμό, προκειμένου να θέσουν τον ραγιά σε νέα υποδούλωση, να μείνουν οι ίδιοι αυτόνομοι και να συνεχίσουν να τον εκμεταλλεύονται, παίζοντας πάλι τους διαμεσολαβητές, μεταξύ του απρόσωπου κράτους (το οποίο λυμαίνονταν μαζί με τους κρατικοδίαιτους νταβατζήδες) και του ραγιά, μέσω της εκλογικής πελατείας και του ρουσφετιού.

Ο Έλληνας ραγιάς βρέθηκε πάλι σε περιβάλλον σκλαβιάς, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί (και ούτε και σήμερα το αντιλαμβάνεται), ποιος είναι ο αόρατος εχθρός του που τον κρατάει δέσμιο και τον εκμεταλλεύεται. Το ίδιο λοιπόν φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Άλλωστε το μοναδικό στον κόσμο φαινόμενο της οικογενειοκρατίας στην πολιτική το αποδεικνύει.

Την ίδια εξάλλου μέθοδο εφαρμόζουν και τώρα οι κοτζαμπάσηδες της κυβέρνησης οι οποίοι, αφού πρώτα παρέδωσαν την Εθνική Κυριαρχία στην Τρόϊκα (των διεθνών τοκογλύφων), επέλεξαν για τον εαυτό τους το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ της Τρόϊκας και του Έλληνα ραγιά, αρκεί οι ίδιοι να απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας.

Σήμερα λοιπόν, ήρθε η ώρα της δεύτερης επανάστασης (όχι απλά μεταπολίτευσης), αυτής δηλαδή της εκδίωξης των σύγχρονων κοτζαμπάσηδων και της εκρίζωσης της οικογενειοκρατίας και της νοοτροπίας του ραγιαδισμού. Αυτό είναι το πραγματικό μας πρόβλημα, ως κοινωνίας, ως λαού και ως έθνους.

Αυτό μόνο με έναν τρόπο μπορεί να επιτευχθεί.

Με την κατάργηση της αιτίας που δημιούργησε το φαινόμενο και εξακολουθεί να το συντηρεί.

Δηλαδή με την κατάργηση του ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, το οποίο πλέον σάπισε κακοφορμίζοντας την κοινωνία και την αντικατάστασή του από άλλο πιο δημοκρατικό.

Με ένα άλλο σύστημα, μέσα στο οποίο ο σύγχρονος ραγιάς θα απελευθερωθεί, θα πάψει πλέον να είναι ραγιάς και θα γίνει συμμέτοχος στη διακυβέρνηση του τόπου.

Ήρθε η ώρα να γίνει επιτέλους ο Έλληνας ελεύθερος.

Ή τώρα ή ποτέ.

Η κρίση στην οποία μπαίνουμε θα δώσει ευκαιρίες, αρκεί να εξουδετερωθούν πολιτικά πρώτα οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες.


Πηγή: http://hassapis-peter.blogspot.com/2010/11/1821.html

Διαβάστε περισσότερα...

«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...»

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.


»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.

«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»...

Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπορημένη και απ' όλους αδικημένη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Σωτήρα Αμμοχώστου
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/321517

Διαβάστε περισσότερα...

Η μεγαλύτερη απάτη των τελευταίων 300 ετών

Ο Αριστοτέλης είχε πει χιλιάδες χρόνια πριν, ότι θα ήταν καταστροφικό αν κάποτε το ίδιο το χρήμα μετατρέπονταν σε εμπόρευμα....

Η κατασκευή του χρήματος είναι μια πάρα πολύ φθηνή εργασία, αφού για να εκδόσουμε ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ, αρκεί μόνο λίγο χαρτί, λίγο μελάνι (αξίας μερικών δεκάρων) και ο κατάλληλος εξοπλισμός (το κόστος του οποίου για οποιαδήποτε χώρα είναι μηδαμινό). Ενώ λοιπόν όλες οι εμπορικές, κατασκευαστικές και λοιπές επιχειρήσεις δουλεύουν με περιθώρια κέρδους της τάξης του 3~10%, μια επιχείρηση κατασκευής χρήματος θα είχε διαστημικά περιθώρια κέρδους. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ο έμπορος του χρήματος να αποκτήσει τεράστια οικονομική δύναμη και μοιραία κάποια στιγμή να επικρατήσει οικονομικά πάνω σε όλους τους τομείς της αγοράς.


Προφανώς αυτοί που συνέταξαν το πρώτο σύνταγμα των Η.Π.Α. είχαν αντιληφθεί τα λόγια του, και για το λόγο αυτό το πρώτο άρθρο του συντάγματος των Η.Π.Α. γράφει με μαγάλα γράμματα:
"Το κονγκρέσο θα έχει την εξουσία να εκδίδει νόμισμα και να καθορίζει την αξία του".
Δηλαδή ότι το κράτος θα εκδίδει και θα διαθέτει το απαραίτητο χρήμα για τη λειτουργία της οικονομίας.


Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.

Το παραπάνω άρθρο του συντάγματος σήμερα στις Η.Π.Α. δεν τηρείται. Η FED, η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. Αυτό έχει σαν συνέπεια ο Αμερικανικός λαός να έχει χάσει πια από τα χέρια του τη δυνατότητα έκδοσης χρήματος.

Αντί αυτού, το Αμερικανικό κράτος εκδίδει ομόλογα, τα δίνει ως εγγύηση σε έναν ΙΔΙΩΤΗ, και ο ιδιώτης ΔΑΝΕΙΖΕΙ τα χρήματα στον Αμερικανικό λαό με ΤΟΚΟ.

Οι αργυραμοιβοί φροντιζουν κάθε φορά να δανείζουν σε κάθε κράτος τόσα χρήματα, ώστε να μην μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Σήμερα η Αμερική χρωστάει δεκάδες τρις δολλάρια, και πληρώνει κάθε χρόνο πάρα πολλά δισσεκατομύρια, σε ΙΔΙΩΤΕΣ, απλώς και μόνο επειδή χρησιμοποίησαν τον εκτυπωτή τους για να εκδόσουν χρήματα αντί να αγοράσουν δικό τους εκτυπωτή.

ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Δυστυχώς όπως έχουμε πει, εδώ και πολλά χρόνια, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών (που έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν χαρτονομίσματα) είναι ιδιωτικές εταιρίες. Το ίδιο ισχύει εδώ και χρόνια για χώρες όπως οι Η.Π.Α., η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Ελλάδα....

Ειδικά στην ευρωπαϊκή ένωση, για να μην ξυπνήσει ξαφνικά καμιά χώρα και ζητάει να εκδόσει δικό της νόμισμα σε δική της ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, φρόντισαν και έφτιαξαν το ευρώ, μας έβαλαν μέσα στη "ζώνη του ισχυρού ευρώ" και πλέον καμία χώρα μέλος δεν μπορεί να ξεφύγει από τη φρικτή αυτή παγίδα, αφού οι χώρες μέλη της Ε.Ε. συμφώνησαν να παραχωρήσουν την άδεια έκδοσης χρημάτων στην Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαίκή κεντρική τράπεζα).

Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ σύμφωνα με το καταστατικό της αποτελείται από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των χωρών μελών. Αυτό δημιουργεί υποψίες υπαρξης μιας συμμορίας (που λέγεται ΕΚΤ) που έχει τοποθετήσει από ένα μέλος της σε κάθε χώρα μέλος και με τον τρόπο αυτόν χειραγωγεί τη διακίνηση χρήματος σε ολόκληρη την ευρώπη.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΟΙ;

Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, ή παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ μικρό αριθμό ισχυρών ανθρώπων. Η δυναστεία Rothschild, η δυναστεία Schiff, η δυναστεία Warburg και η δυναστεία Rockefeller είναι μερικοί απο τους αργυραμοιβούς. Τη συμμορία συμπληρώνουν άνθρωποι όπως ο Σόρος, ο Κίσινγκερ και άλλοι.


Γύρω από τον σκληρό αυτό πυρήνα υπάρχουν οι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί όπως η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo που ο καθεστωτικός τύπος αναφέρει ως «κερδοσκόπους» ή «αγορές».

Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι κατα κάποιο τρόπο οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικές εταιρίες που ελέγχονται από το τραπεζικό καρτέλ και αποστολή τους είναι ο συντονισμός των επιθέσεων που οδηγούν στη χρεοκοπία και τη φτώχεια τα έθνη.

ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ .

Πρόκειται για ένα πολύ απλό κόλπο. Τόσο απλό που ο ανθρώπινος νους το απορρίπτει σαν απίθανο και αναζητά κάτι πιο πολύπλοκο στη θέση του. Εχει ως εξής:

Μέσω της κεντρικής τράπεζας, η ΕΚΤ υπο την καθοδήγηση της παγκόσμιας τράπεζας, χαλαρώνει τα κριτήρια δανειοδότησης και στην ουσία δίνει το πράσινο φως για τη δημιουργία πληθωρισμού. Οι τράπεζες αρχίζουν και βάζουν διαφημίσεις για δωρεάν πιστωτικές κάρτες, διακοποδάνεια, δάνεια κατοικίας κ.λ.π. χωρίς αυστηρό έλεγχο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί πολίτες να παίρνουν δάνειο από την τράπεζα, να διοχετεύουν το χρήμα στην αγορά, με συνέπεια να υπάρχει ανάπτυξη, και δουλειές, αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε πληθωρισμό.

Αντίθετα, με αφορμή κάποιο θλιβερό γεγονός (συνήθως στην Αμερική - βλ Leeman Brothers) η κεντρική τράπεζα (πάλι υπο την καθοδήγηση και κηδεμονία της ΕΚΤ και της παγκόσμιας κεντρικής τράπεζας) σκληραίνει τα κριτήρια δανειοδότησης, και οι τράπεζες με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην κρίση και ότι χρειάζονται ρευστότητα σταματούν να δίνουν νέα δάνεια. Οταν οι τράπεζες εισπράτουν κανονικά τις δόσεις από τα δάνεια που έχουν ήδη δώσει και δεν δίνουν νέα δάνεια, στην ουσία αφαιρούν χρήμα από την αγορά και έχουμε πια το φαινόμενο που ονομάζουμε ύφεση (κρίση).

Ναι είναι τόσο απλό. Αυτό που ονομάζουμε ύφεση και πληθωρισμός είναι 100% χειραγωγίσιμο.
Ολα τα υπόλοιπα περι μακροοικονομίας και τα συναφή, είναι ανοησίες που χρησιμοποιούνται απλώς για να καλύψουν αυτό το τόσο απλό κόλπο.

Το αποτέλεσμα σήμερα στην Ευρώπη είναι το ίδιο με αυτό στην Αμερική, αφού για να λάβουν χρήματα οι χώρες μέλη, εκδίδουν κρατικά ομόλογα (χρέος), τα δίνουν στις διεθνείς χρηματαγορές (το σπίτι των αργυραμοβών) και παίρνουν τα χρήματα.

ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ.

Η Leeman Brothers (όπως και η Goldman Sachs, h Morgan Stanley κ.λ.π.) ανήκει στους αργυραμοιβούς. Οι αργυραμοιβοί βάζουν τα παπαγαλάκια να πούν ότι η Leeman Brothers έχει πρόβλημα και κινδυνεύει να καταρρεύσει. Οι μέτοχοι τρέχουν να πουλήσουν τις μετοχές τους για να μην καταστραφούν. Η τιμή της μετοχής πέφτει πλέον πραγματικά. Εμφανίζεται ο απο μηχανής θεός Ομπάμα και λέει ότι δεν θα επιτρέψει να καταρρεύσει η L.B. . Χρεώνει τον Αμερικανικό λαό με π.χ. 100 δις δολλάρια, η αργυραμοιβοί (μέσω της Leeman Brothers) παίρνουν στα χέρια τους περισσότερο χρέος από τον Αμερικανικό λαό, η Leeman Brothers σώζεται. Η ευρώπη κοιτάζει "έντρομη" την Αμερική. Τα μέσα ενημέρωσης παπαγαλίζουν συνεχώς ότι θα έχουμε μεταφορά της κρίσης από την Αμερική στην Ευρώπη. Η ΕΚΤ δίνει οδηγίες. Η κεντρική τράπεζα τις εφαρμόζει στις χώρες μέλη. Οι τράπεζες σταματούν να δίνουν νέα δάνεια ενώ εισπράτουν τις δόσεις και τους τόκους για τα παλιά. Το χρήμα λιγοστεύει στην αγορά, και η ύφεση αρχίζει...

Ειδικά στην περίπτωση μας, τα παραπάνω έγιναν σε συνδυασμό με τις δύο χρηματοπιστωτικές επιθέσεις των κερδοσκόπων: http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_2472.html

Σκεφτείτε το λιγο και θα δείτε ότι έτσι είναι. Την κρίση αυτή την κατασκεύασαν οι τράπεζες (αφαιρώντας χρήμα από την αγορά) σε πλήρη αρμονία με τα ΜΜΕ (που μας φοβέρισαν δεόντως).

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ.

Το εκπληκτικό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι λαοί χρεώνονται σε έναν ιδιώτη για να εκδόσουν τα χρήματα που χρειάζονται. Το εκπληκτικό είναι ότι ο ιδιώτης αυτός, μπορεί βάσει της τραπεζικής νομοθεσίας, να "δημιουργήσει" χρήμα από αέρα κοπανιστό (σε αντίκρισμα του ομολόγου που πήρε σαν "εγγύηση") 10πλάσιας αξίας από αυτήν του ομολόγου. Το χρήμα αυτό διοχετεύεται στους πολίτες με τη μορφή δανείων.

Δε θα μιλήσω για τα CDS και τα παράγωγα (που είναι ιππόδρομος στον οποίο ποντάρουν οι αργυραμοιβοί ότι ένα ομόλογο δε θα πληρωθεί). Κάτι σαν πάμε στοίχημα δηλαδή, μόνο που το άλογο που ποντάρουν είναι η δυστυχία ενός ολόκληρου λαού.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ;

Διότι έχουν τεράστια περιθώρια κέρδους χωρίς να αναλαμβάνουν ρίσκο!

Το πράγμα λειτουργεί περίπου όπως στα τραπεζια πόκερ, όπου ο γκρουπιέρης παίρνει σαν προμήθεια ένα ποσοστό κέρδους από κάθε παίκτη κάθε φορά που χρήματα αλλάζουν χέρια. Οι παίκτες μπορεί να κερδίζουν ή να χάνουν, ο γκρουπιέρης όμως κερδίζει συνεχώς.

ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Τα περισσότερα δάνεια είναι καλυμένα "εμπράγματα", με υποθήκη δηλαδή το σπίτι σας, τη γη σας την επιχείρηση σας. Το παραμύθι ότι οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για σπίτια και γη, είναι μεγάλο ψέμα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τράπεζες δέχονται ΜΟΝΟ εμπράγματη εξασφάλιση και ο σκοπός τους είναι στην πραγματικότητα να σας πάρουν το σπίτι, τη γη, την επιχείρηση. Οι τράπεζες ΔΕΝ ενδιαφέρονται για τα χρωματιστά χαρτάκια ή επιταγές και υποσχέσεις. Χρήματα μπορούν να φτιάξουν ότι ώρα θελήσουν, με ψηφιακές εγγραφές στους υπολογιστές τους.

Ο πληθωρισμός και η ύφεση είναι η παλίροια και η άμπωτη όπου κάθε φορά που τραβιούνται τα νερά, κάποιος χάνει την επιχείρηση του, το σπίτι του, τα χωράφια του.

Τελικός σκοπός είναι να γίνουν οι τράπεζες οι μεγαλοτσιφλικάδες στους οποίους κάποια στιγμή θα ανήκει όλη η γη, ο ορυκτός πλούτος, οι δημόσιες υποδομές.

Το όλο παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι εξουσίας που κερδίζει ο πιο δυνατός και έχει σαν τελικό σκοπό τη διανομκή της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τους αργυραμοιβούς. Και δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929. Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε θα προταθεί σαν μοναδική λύση η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.

Και έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα διστάσουν σε τίποτα μπροστά στο κέρδος και στη μέθη της εξουσίας. Η Παγκόσμια Κυβέρνηση τους θα είναι παγκόσμια δικτατορία.

ΠΩΣ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Το διαδίκτυο σήμερα έχει μηδενίσει τις αποστάσεις και η πληροφορία μεταδίδεται αστραπιαία. Το παιχνίδι αυτό κατάφεραν και το κράτησαν κρυφό για πάνω από 300 χρόνια με τις μασονικές στοές και τις μυστικές λέσχες. Σήμερα όμως με την τεράστια εξάπλωση του διαδικτύου και την ανταλλαγή πληροφοριών, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα φοβερά τους σχέδια.

Ολες οι παραπάνω πληροφορίες μπορούν να διασταυρωθούν με λίγο ψάξιμο στο internet. Ψάξτε "Καταστατικό κεντρικής τράπεζας" στο google και θα κατεβάσετε το καταστατικό της τράπεζας Ελλάδος σε PDF. Ψάξτε "European central bank memorandum" και θα βρείτε το καταστατικό της ΕΚΤ. Ψάξτε "μετοχική σύνθεση τραπεζών" και προσπαθείστε να βρείτε τη μετοχική σύνθεση της κεντρικής τράπεζας. Δεν θα τη βρείτε. Θα βρείτε για όλες τις τράπεζες, εκτός από την κεντρική.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ;

Φυσικά. Οι σημερινοί πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται ούτε εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού. Είναι πράκτορες των μεγαλοτραπεζιτών, και αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Με μεγάλη ευκολία θα διαθέσουν δισεκατομύρια για αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για ανούσια σχολικά βιβλία, για αγορά πανάκριβων συστημάτων παρακολούθησης, για οτιδήποτε άχρηστο και ακριβό. Θα σπαταλήσουν με μανία το δημόσιο πλούτο και θα φέρουν τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης για ακόμα μεγαλύτερο δανεισμό.

Σκεφτείτε το λίγο. Ο ΓΑΠ εργάζεται για το δικό μας συμφέρον ή τρέχει να εξασφαλίσει το τραπεζικό καρτέλ;

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ;

Οι αργυραμοιβοί ελέγχουν έμμεσα ή άμεσα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά. Εχουν πράκτορες που δεν κάνουν άλλη εργασία παρα μόνο να προωθούν στα ΜΜΕ τις πληροφορίες που πρέπει, να ελέγχουν την εκλογή των αρχόντων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο φροντίζοντας να μην εκθέτουν σε κοινή θέα το διεφθαρμένο αυτό νομισματικό σύστημα.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ;

Ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε σε έναν εχθρό τόσο πανίσχυρο όσο το τραπεζικό καρτέλ (που ελέγχει τα media, τις τράπεζες, τους πολιτικούς και μέσω αυτών το στρατό, την αστυνομία, τις τηλεπικοινωνίες....) είναι η πολιτική ανυπακοή.

Ο Γκάντι με πολιτική ανυπακοή και πλήρη έλειψη πολεμικού εξοπλισμού κατάφερε και έδιωξε την πανίσχυρη τότε Βρετανική Αυτοκρατορία από την Ινδία, και είμαι σίγουρος ότι αν δεν δολοφονούνταν, σήμερα η Ινδία θα ήταν μια πολύ ισχυρότερη χώρα στη Διεθνή σκακιέρα.

Η ερώτηση λοιπόν είναι τι θα κάνουμε σαν ελληνικός λαός. Η μια επιλογή είναι να γίνουμε σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους.


Η άλλη επιλογή είναι η αντίσταση η οποία θα μπορούσε να γίνει στο παρακάτω πλαίσιο:

1. Παύση πληρωμών μέχρι να γίνει έλεγχος του χρέους από αξιόπιστους επιστήμονες και όχι από τα λαμόγια που κάθε εβδομάδα μας ανακοινώνουν άλλο νούμερο.
2. Αρνηση πληρωμής του δημόσιου εξωτερικού χρέους ως προϊόν απάτης αν αυτό αποδειχθεί.
3. Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ.
4. Εξοδος από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή αν χρειαστεί.
5. Δανεισμός από άλλες χώρες στις οποίες δεν απαυθύνθηκαν τα λαμόγια.
6. Θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).
7. Κρατικοποίηση της Κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος.
8. Δημιουργία τριών τουλάχιστον δημόσιων τραπεζών που θα χρεώνουν όχι τόκους, αλλά μόνο τα έξοδα τους.

Είναι βέβαιο ότι θα περάσουμε χρόνια δύσκολα. Είναι όμως ακόμη πιο βέβαιο, ότι αν δεν αντισταθούμε, θα περάσουμε απείρως δυσκολότερα για πολύ περισσότερα χρόνια.

Σκεφτείτε το.

Η επιλογή είναι δική μας.

http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/300.html

Διαβάστε περισσότερα...

Λαθρομετανάστες: Ένα ακόμη πλαστό δίλημμα

Σχετικά με τους μουσουλμάνους και την προσευχή τους. Για μία ακόμη φορά στην Ελλάδα έχουμε χάσει το μέτρο.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν λέμε τα πράγματα ως έχουν.

Ήμασταν ποτέ μουσουλμάνοι και δεν το ήξερα? Έχει πλημμυρίσει η Ελλάδα από λαθρομετανάστες μουσουλμάνους το μεγαλύτερο μέρος των οποίων μένουν στην Αθήνα.


Τους ανθρώπους αυτούς δεν τους κάλεσε κανείς, ήρθαν μόνοι τους για να βρουν καταφύγιο στην χώρα μας. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι όταν πάνε σε μία χώρα που τους φιλοξενεί, χωρίς μάλιστα να έχουν ερωτηθεί οι κάτοικοι της για αυτό, θα πρέπει να σέβονται την χώρα αυτή. Έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν όπου θέλουν αλλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κλείνουν κεντρικούς δρόμους και να προκαλούν ταλαιπωρία σε χιλιάδες κατοίκους επειδή θέλουν να εξασκήσουν την προσευχή τους!

Και όχι μόνο αυτό, να απαιτούν να τους φτιάξουμε και τζαμί! Τι λέτε ρε παιδιά? Σε ποια χώρα τα είδατε αυτά?

Εισβάλλουν σε μία φτωχή χώρα σαν την Ελλάδα και απαιτούν? Αν θέλουν να κάνουν τζαμί, ας μαζέψουν τα χρήματα, ας καταθέσουν την πρόταση τους και η πολιτεία με την σύμφωνη γνώμη των πολιτών ας το προχωρήσει. Πρώτα όμως να ρωτήσει τους Έλληνες κατοίκους.

Μας ρώτησε κανείς αν θέλουμε να γίνουμε χώρα 'πολυπολιτισμική' και 'πολυεθνική'? Εδώ και χιλιάδες χρόνια Έλληνες ζούσαν εδώ, αμέτρητο αίμα έχει χυθεί για την πατρίδα μας και μια μέρα ξυπνάμε και βλέπουμε 2,5 εκατομμύρια λαθρομετανάστες να απαιτούν! Και όχι μόνο αυτό, μετά τον νόμο Ραγκούση να ψηφίζουν κι όλας! Να μην μιλάνε ελληνικά, να μην έχουν ιδέα για την χώρα μας αλλά να αποφασίζουν για εμάς!

Όλες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν εδώ και πολλά χρόνια χιλιάδες μεταναστών επειδή απλούστατα είχαν εγκληματίσει εναντίον πολλών χωρών του τρίτου κόσμου μέσω των αποικιών τους. Εμείς χωρίς ποτέ να έχουμε εκμεταλλευτεί τους κατοίκους και τους πόρους άλλων χωρών γινόμενοι αποικιοκράτες όπως οι 'πολιτισμένοι' λαοί της Δυτικής Ευρώπης, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ως δεδομένο τα εκατομμύρια των μεταναστών! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να υπακούμε και στις απαιτήσεις τους!

Πρέπει επιτέλους να δουλέψουν οι νόμοι και θεσμοί σε αυτόν τον τόπο. Είναι δυνατόν μια χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων να έχει 2,5 εκατομμύρια μετανάστες?

Έχω βαρεθεί σε αυτήν την χώρα να μας φέρνουν προ τετελεσμένων γενονότων. Αφήνουν πρώτα να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, επιπρόσθετα δημιουργούν και τις συνθήκες για να φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο και μετά μας λένε διαλέξτε αυτό ή εκείνο.

Χρεοκοπία ή ΔΝΤ, μετανάστες ή ρατσισμός?

Πόσο γελοία είναι αυτά τα διλήμματα? Δηλαδή αν κάποιος πιστεύει ότι πρέπει να μπει κάποιο όριο στον αριθμό μεταναστατών είναι αυτόματα ρατσιστής? Αν κάποιος πιστεύει ότι όπως εμείς πρέπει να σεβόμαστε τους μετανάστες έτσι και αυτοί θα πρέπει να σέβονται την χώρα που τους φιλοξενεί, είναι ρατσιστής? Αν κάποιος πιστεύει στην ανεξιθρησκεία αλλά δεν πιστεύει σε αυτήν την βίαιη προσπάθεια αλλαγής της σύνθεσης της κοινωνίας μας είναι ρατσιστής?

Μα και στην Αφρική υπάρχουν εκατομμύρια δυστυχισμένα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα. Σαν χώρα προσπαθούμε να βοηθήσουμε, ατομικά επίσης πολλοί συμπολίτες μας προσπαθούν να βοηθήσουν. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Αυτό όμως τι σημαίνει, ότι θα πρέπει να καλέσουμε όλον τον πληθυσμό που υποφέρει απανταχού της γης στην Ελλάδα? Τι γελοία διλήμματα είναι αυτά?

Τα εκατομμύρια που θα στοιχίσει το τεράστιο τζαμί (το μεγαλύτερο στην Ευρώπη) που έχει σκοπό η κυβέρνηση να τους χτίσει γιατί δεν τα μοιράζουμε στους λαθρομετανάστες (αεροπορικά εισιτήρια και κάποιο χρηματικό ποσό) ώστε να πάνε στην χώρα τους ή όπου αλλού θέλουν? Κάτι τέτοιο δεν θα είναι καλύτερο και για αυτούς αλλά και για εμάς αφού είναι δεδομένο ότι αυτή η χώρα δεν μπορεί να μας θρέψει όλους? Δεν είπαμε να τους πετάξουμε έξω τους ανθρώπους, είπαμε να τους δώσουμε τα υλικά εφόδια να πάνε να αναζητήσουν την τύχη τους κάπου αλλού. Με την τεράστια ανεργία και οικονομική κρίση, είναι δυνατόν η Ελλάδα να μπορεί να σηκώσει επιπρόσθετο βάρος 2,5 εκατομμυρίων ψυχών?

Απλή λογική θέλει και πάνω από όλα μέτρο.

Κάτι που σε αυτήν την χώρα τό έχουμε χάσει προ πολλού.
Διαβάστε περισσότερα...

Ζήτω η Δημοκρατία! Ζήτω η πλειοψηφία του 18%!!!

Στον πρώτο γύρο έπεσε η μούτζα σύννεφο ενώ στον δεύτερο γύρο έπεσε μούτζα με χέρια και με πόδια!

60% αποχή και 10% άκυρα-λευκά! Δηλαδή 64% του εκλογικού σώματος έφτυσε το κομματικό κατεστημένο των ΜΜΕ και των τραπεζών στα μούτρα!

Και βγαίνουν όλα τα κόμματα και πανηγυρίζουν! Πόσο αστείοι είναι!

Και βγαίνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δηλώνει ότι μέμφεται όσους δεν πάνε να ψηφίσουν! Ελλάς η χώρα του παραλόγου! Αντί να δηλώσει ότι ντρέπεται για την κατάντια όλων των κομμάτων, κατηγορεί τους πολίτες που επιτέλους ξύπνησαν!

Ήρθε η ώρα να ξεπροβάλλουν νέες δυνάμεις, ήρθε η ώρα να καθαρίσει η κόπρος του Αυγέα!

Ή τώρα ή ποτέ!


Διαβάστε περισσότερα...

Η πρόταση μας για τις εκλογές

Διαβάστε περισσότερα...

Επιτέλους ο Μίκης Θεοδωράκης βγαίνει μπροστά!

Διαβάστε περισσότερα...

Η μούτζα έπεσε σύννεφο!

Tου Όθωνα Ιακωβίδη

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, (μετά την επεξεργασία του 98 % αυτών) τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών των Περιφερειών, είναι τα εξής:

1.Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ αποτελείται από 9.800.000 εγγεγραμμένους πολίτες.
2.Από αυτούς, ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ και ΨΗΦΙΣΑΝ οι 5.980.000
3.Δηλαδή, δεν προσήλθαν να ψηφίσουν 3.820.000 πολίτες, αριθμός που ισούται με το 39 % του εκλογικού σώματος. Άρα, προσήλθε στις κάλπες το 61% του εκλογικού σώματος.
4.Τα ΑΚΥΡΑ και τα ΛΕΥΚΑ, μετρήθηκαν σε 540.000, αριθμός που ισούται με το 9% αυτών που ψήφισαν.
5.Το σύνολο των μη προσελθόντων πολιτών, μαζί με τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια, ήταν 4.360.000 αριθμός που ισούται με το 44% του εκλογικού σώματος.

1.Τα δύο «κόμματα εξουσίας», απέσπασαν χθές :


α.Το ΠΑΣΟΚ 1.850.000 ψήφους
β.Η ΝΔ 1.750.000 ψήφους
ΣΥΝΟΛΟ 3.600.000 ψήφοι

2.Οι 3.600.000 ψήφοι που συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα μαζί, αποτελούν το 37,5% του εκλογικού σώματος, ενώ

α.Το 1.850.000 ψήφοι του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν το 19,2% του εκλογικού σώματος
β.Το 1.750.000 ψήφοι της ΝΔ, αποτελούν το 18,3% του εκλογικού σώματος

1.Στις περυσινές εκλογές του Οκτωβρίου:
α.Το ΠΑΣΟΚ είχε αποσπάσει 3.094.000 ψήφους
β.Η ΝΔ είχε αποσπάσει 2.358.000 ψήφους

Τα παραπάνω επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία, λένε τα εξής:

1.4.287.000 πολίτες, (το 44 % του εκλογικού σώματος), ο ένας στους δύο Έλληνες και Ελληνίδες, αποδοκίμασε το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Με την πράξη του αυτή, έδειξε ότι υπάρχει κενό εκπροσώπησής του. Το μήνυμα είναι πολύ ηχηρό και απευθύνεται με τον πλέον επίσημο και αγωνιώδη τρόπο στις πολιτικές εφεδρείες που βρίσκονται αδρανείς μέσα στην κοινωνία. Ήρθε η ώρα τους. Πρέπει «να βγούνε μπροστά» και να οργανώσουν τη συσπείρωση αυτού του λαού, που χθές διαχώρισε τη θέση του από τα ανδράποδα και τους εξώνητους που το σύστημα εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια, πτωχεύοντας την Ελληνική κοινωνία.

2.Το ΠΑΣΟΚ, από τα 3.094.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 1.244.000 υποστηρικτές του, δηλαδή το 40% της δύναμής του !!!

3.Η ΝΔ, από τα 2.358.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 608.000 υποστηρικτές της, δηλαδή το 26% τής , ήδη, τσεκουρεμένης πέρυσι, δύναμής της, χωρίς να έχει καμία απώλεια από κυβερνητική εξουσία!!! Αλήθεια, ο κ. Σαμαράς, αντί να κλαίει και να οδύρεται, θριαμβολογεί; Επειδή έχασε λιγότερους υποστηρικτές και πλησίασε το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ; Δηλαδή, αν αύριο μείνουν στην Ελλάδα όλο κι όλο 1500 οπαδοί του δικομματισμού και η ΝΔ έχει τους 1000, ο κ. Σαμαράς θα κάνει πάρτυ , γιατί θα περνάει το ΠΑΣΟΚ κατά 50 %

4.Η χώρα κυβερνάται από ένα κόμμα που σήμερα, κατά την πλέον επίσημη καταγραφή της λαϊκής ετυμηγορίας, το εμπιστεύεται μόνο το 19,2 % του Ελληνικού λαού. (Πήρε 1.850.000 ψήφους, από τους 9.620.000 του συνόλου των εκλογέων). Αλήθεια, τι περίμενε να «συναθροίσει» ο ΓΑΠ για να «πάει σε εκλογές»;; Το 40 % των περυσινών εκλογέων του, απέσυρε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό του και στο κόμμα του. Η χυδαία μπλόφα του, ότι θα πάει σε εκλογές αν η κοινωνία αποδοκιμάσει την πρακτική του, αποκαλύφθηκε χθές το βράδυ, όταν άνοιξαν όλα τα χαρτιά στο τραπέζι. Αντί άσσους, που έδειχνε ότι έχει, κρατούσε άχρηστα «λιμά». Το «ωραίο» είναι ότι, παρ’ όλ’ αυτά, δεν θέλει να χάσει τη θέση του στο τραπέζι και κάνει το κορόϊδο, σφυρίζοντας αδιάφορος. Το «πιστόλι» όμως που έβγαλε επάνω στο τραπέζι, το πήρε η κοινωνία, που δεν έχει και τη διπλωματική παιδεία της Μέρκελ και, ενίοτε, συμπεριφέρεται πολύ «μπρουτάλ».

Τα νέα δεδομένα που δημιούργησαν χθές οι κάλπες, έχουν διαμορφώσει ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό περιβάλλον.

Ο βρασμός στο καζάνι, δυναμώνει.

Η «στιγμή της αλήθειας» για το καθεστώς πολιτικό σύστημα, δείχνει ότι πλησιάζει πολύ γοργά.

Πηγή: http://filologos10.wordpress.com/ Διαβάστε περισσότερα...

Δεν βρέχει, ο λαός σας φτύνει!

Επιτέλους δείχνουμε να ξυπνούμε!

Επιτέλους η αποχή ξεπέρασε το 40% ενώ τα άκυρα-λευκά άγγιξαν το 10%!

3,800,000 πολίτες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε αυτήν την γελοιότητα που μας παρουσιάζουν ως Δημοκρατία δείχνοντας την απέχθεια τους σε όλα τα κόμματα!

550,000 πολίτες πήγαν στις κάλπες μόνο και μόνο για να μαυρίσουν ή να ψηφίσουν λευκό φτύνοντας κατάμουτρα το κομματικό κατεστημένο!

Επιτέλους ο 'κανένας' που τόσο καιρό τα τελευταία χρόνια ακούγαμε στις δημοσκοπήσεις κέρδισε πανηγυρικά!

Οι πολίτες έφτυσαν κατάμουτρα αυτό το δήθεν δημοκρατικό πολίτευμα που έχουμε, αυτήν την νομιμοποιημένη χούντα που έχουμε!

Συγχαρητήρια σε όσους απείχαν συνειδητά και σε όσους έριξαν άκυρο ή λευκό!

Ήρθε η ώρα να ξεπροβάλλουν νέες δυνάμεις όπου ως στόχο θα έχουν την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, την Ελευθερία και την αληθινή Δημοκρατία!

Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!

Επιτέλους ύστερα από πολλά χρόνια είπαμε πάλι ΟΧΙ!


Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Κάποτε λέγαμε ότι η γυναίκα του Καίσαρα όχι μόνο πρέπει να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται τίμια. Σήμερα οι πολιτικοί μας το έχουν 'εξελίξει' ως εξής:

'H γυναίκα του Καίσαρα όχι μόνο φαίνεται άτιμη αλλά και είναι άτιμη!'

Όλοι αυτοί οι ανέντιμοι και ολίγιστοι πολιτικοί όλων των κομμάτων και ειδικά των κομμάτων εξουσίας τολμούν ακόμα να ζητούν την ψήφο μας! Αυτοί που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια τολμούν ακόμα να παριστάνουν τους σωτήρες μας!

Αυτοί που διέλυσαν την γλώσσα μας, την ιστορία μας, την παιδεία μας, την οικονομία μας, αυτοί που υποθηκεύουν και ξεπουλούν την χώρα, έχουν το θράσος και ζητούν την ψήφο μας!

Αυτοί που ως μόνη συνέπεια έχουν άκουσον άκουσον να τιμούν την υπογραφή της χώρας όταν πρόκειται να εξοφλούν τους διεθνείς τραπεζίτες και τοκογλύφους! Ο μεν γιωργάκης αν και τα υποβρύχια έγερναν δήλωνε ότι θα τιμήσει την υπογραφή της προηγούμενης κυβέρνησης και θα προβεί στην αγορά τους, ο δε αντωνάκης δηλώνει ότι αν βγει πρωθυπουργός θα τιμήσει την υπογραφή του γιωργάκη στο μνημόνιο!

Βέβαια στο να είναι συνεπείς σε αυτά που μας υπόσχονται κάθε φορά πριν τις εκλογές προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο μας ούτε λόγος! Εξάλλου για αυτούς εμείς δεν είμαστε παρά πρόβατα, μία άβουλη μάζα πού μέσω ημών νομιμοποιούν αυτήν την καρικατούρα που ονομάζουν Δημοκρατία!

Ε λοιπόν να την χέσω τέτοια Δημοκρατία που επιτρέπει τα λαμόγια να κυβερνούν!

Να αντιδράσουμε όπως και ο Μακρυγιάννης ο οποίος είχε πει:

'Να την χέσω τέτοια λευτεριά, όπου θα κάμω εγώ εσένα πασιά!'

Για αυτό Μαυρίστε τους όλους!

Είτε δια της αποχής, είτε δια της άκυρης ψήφου, είτε ψηφίζοντας κόμματα μικρά πέραν από τα κόμματα του κοινοβουλίου. Ας ψηφίσουμε για παράδειγμα το κόμμα αυτού του ανθρώπου που προσπάθησε να πετάξει παπούτσι στον εθνομηδενιστή και μειοδότη γιωργάκη και όλα τα ξεπουλημένα ΜΜΕ έπεσαν να τον φάνε!

Ας τους πετάξουμε κι εμείς μέσω της ψήφου μας τα παπούτσια στα μούτρα!

Γιατί μόνο έτσι θα σταλεί το μήνυμα ότι θα πρέπει οι άξιοι και αυτοί που αγαπούν την χώρα να βγουν μπροστά και κινήσεις όπως αυτή που εξήγγειλε ο Μίκης Θεοδωράκης θα λάβουν επιτέλους σάρκα και οστά!

Διαβάστε περισσότερα...

Η στρατηγική του γιωργάκη!

Έντυπη ΈκδοσηΚυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010«Μεθόδους τύπου CIA εφαρμόζει το ΔΝΤ»

Του ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Τι μπορεί να συνδέει τη CIA και τις ανακριτικές τεχνικές πουχρησιμοποιεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την ΠαγκόσμιαΤράπεζα; Το ερώτημα κατ' αρχήν ακούγεται άτοπο και η άμεση απάντηση είναιτίποτα. Λάθος. Στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ», η βραβευμένη καναδήδημοσιογράφος και επίτιμη διδάκτωρ πολιτικού δικαίου στο πανεπιστήμιοKing College της Νέας Σκοτίας Ναόμι Κλάιν, αποδεικνύει ότι η «θεραπείατου σοκ» που η CIA εφάρμοζε από τις αρχές της δεκαετίας του '50βρίσκει άμεση εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και ηΠαγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον «ίσιο δρόμο» παραστρατημένεςοικονομίες.

Σύμφωνα με μελέτες που είχαν δημοσιευθεί τις δεκαετίες του '60 και του'70, ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του '50, δόκτωρΓιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους«ασθενείς» του νέους, υγιείς, τρόπους συμπεριφοράς ήταν να διεισδύσειστο μυαλό τους και να σπάσει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Αυτήη μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων ήταν η ουσία της θεραπείας για ναωθηθεί ο ασθενής σε νέο στάδιο ανάπτυξης. Οταν με μια σειράαλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είχε επιτευχθεί η «πλήρης αποδόμηση» τηςπροσωπικότητας του ασθενούς, μπορούσε πλέον να αρχίσει η ψυχικήκαθοδήγηση. Το έργο του Γ. Κάμερον ζήλεψε ο οικονομολόγος καθηγητής στοΠανεπιστήμιο του Σικάγου, ο «πολύς», μακαρίτης πλέον, Μίλτον Φρίντμαν.Αντί για τα ηλεκτροσόκ συνιστούσε πως, όταν η οικονομία υπόκειται σεστρεβλώσεις, μόνο η πρόκληση οδυνηρών σοκ, το «πικρό φάρμακο» όπως τοονόμαζε, μπορούσε να την επαναφέρει στην υγιή κατάσταση. Εγραφε το1982: «Οταν ξεσπάει μια κρίση, πρέπει να αναπτύσσουμε πολιτικές έωςότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο». Δηλαδή «οιηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναιαναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι περίοδοι κρίσης είναιπερίοδοι αναστολής της δημοκρατίας». Αν αυτό σας θυμίζει Ελλάδα καιτις διαδικασίες υπερψήφισης του μνημονίου ή της βίαιης ανατροπής τωνεργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων, μείωσης μισθών και συντάξεων,τότε μάλλον σκέφτεστε ανατρεπτικά... Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υιοθέτησαν τη θεωρία του σοκ επισημαίνοντας, το1996: «Οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικέςαλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας) αλλά, αν συμβούνταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ένααίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάστασηαδράνειας». Οπως ακριβώς στα πειράματα του Κάμερον, που οι «ασθενείς»μετά το ηλεκτροσόκ ήταν «χαμένοι». Και, όπως σημείωναν το 2002τραπεζίτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, «μπορεί το σοκ να εξυμνείται ωςδημοκρατική διαδικασία, αφού έχουν προηγηθεί εκλογές, ασχέτως αναγνοείται ύστερα η βούληση του λαού». Οχι, τότε ακόμα δεν είχανπροκύψει «καλλικράτεια διλήμματα» και συνυπολογισμοί ψήφου κατά Γ. Α.Παπανδρέου... Και αν στα πειράματά του ο Κάμερον χρησιμοποιούσε και ψυχοτρόπαφάρμακα το οικονομικό σοκ βρήκε άξιο συμπαραστάτη του τη διαφθορά. «Ηδιαφθορά των πάντων, είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται, ευθύνεται για τηνόποια αποτυχία» υποστηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ, μόνο που ξεχνούν ότιχάριν της «διαφθοράς» και του «εξαιρετικά διογκωμένου και ανίκανουδημόσιου τομέα» άνοιγαν οι αγορές για τα σχέδια του ΔΝΤ και τηςΠαγκόσμιας Τράπεζας. Στα ανακριτικά εγχειρίδια της CIA επισημαίνεταιπως οι κρατούμενοι πρέπει να απομονώνονται αμέσως και τονίζεται:«Πρέπει συνεχώς να βρίσκονται υπό καθεστώς σύγχυσης,αποπροσανατολισμού και έκπληξης. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχεισοκ». Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες, όταν όμως ο μηχανισμός τουδόγματος του σοκ γίνει συλλογικά κατανοητός, είναι δυσκολότερο νααιφνιδιαστούν ολόκληρες κοινότητες, είναι δυσκολότερο να βρεθούν σεμια κατάσταση σύγχυσης, καθώς γίνονται πιο ανθεκτικές στο σοκ. «Ημνήμη, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, είναι ο μεγαλύτεροςαποσοβητής των σοκ» υποστηρίζει η Ναόμι Κλάιν και υπενθυμίζει πως ότανΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχασαν τις «χώρες-πελάτες» της ΛατινικήςΑμερικής, τότε στράφηκαν στην Ευρώπη, για να αναζητήσουν χώρες-«λευκές-σελίδες», ώστε να οικοδομηθούν τα κράτη - πρότυπα...

Διαβάστε περισσότερα...