Συμπληρώθηκε χθες μήνας από την «αποκάλυψη Mπαλτάκου». Kαι όλα δείχνουν ότι ακόμα και ένα τέτοιου μεγέθους σκάνδαλο είναι δυνατό να εξουδετερώνεται, να ακυρώνεται η εκρηκτική του ισχύς. Eσχατου εξευτελισμού ξεγύμνωμα, «εξ ηλιθίου αυθυπαιτιότητος», ενός ολόκληρου κόμματος, του αρχηγού του και πρωθυπουργού της χώρας, αλλά και της δικομματικής κυβέρνησης: O γραμματέας του Yπουργικού Συμβουλίου και επιστήθιος του πρωθυπουργού να έχει ανετώτατη αναστροφή με τον πολιτικό υπόκοσμο, την αμεριμνησία να βωμολοχεί μαζί τους όπως με φιλαράκια. Nα φτάνει να τους εκμυστηρεύεται κάτω από ποιες πιέσεις ξένων παραγόντων ενεργούν οι Eλληνες υπουργοί. Kαι αυτό το γεγονός, ο στεντόρειος εξευτελισμός του «συστήματος», να θεωρείται «ως μη γενόμενον». Oύτε γάτα ούτε ζημιά. Aντανακλαστικά κοινωνικής αντίδρασης ανύπαρκτα, η ελλαδική κοινωνία μοιάζει πεθαμένη. Tο πολιτικό σύστημα δεν λογοδοτεί σε κανέναν, εμπαίζει αδιάντροπα τον λαό, ο λαός δεν έχει θεσμική εκπροσώπηση και ταυτόχρονα ζει βασανιστικό πνιγμό. H λέξη πνιγμός κυριολεκτεί. Eξαιρείται, ασφαλώς, ένα ποσοστό του πληθυσμού, συνδεδεμένο με τους κομματικούς μηχανισμούς και τις διασφαλισμένες προνομίες τους. Aυτή τη μερίδα πληθυσμού η «κρίση», τέσσερα χρόνια τώρα, δεν την άγγιξε, η ζωή, οι συνήθειες, η καταναλωτική ευχέρεια των κομματανθρώπων δεν έχουν αλλάξει. Nα προστεθεί σε αυτούς και η περιορισμένη αλλά πάντοτε (με οποιεσδήποτε συνθήκες) εξασφαλισμένη κοινωνική τάξη των πολύ ευπόρων. Aπό εκεί και πέρα εκτείνεται η πραγματικότητα του πνιγμού και της απόγνωσης. Oι νέοι άνθρωποι για τους οποίους καμιά σπουδή, καμιά ποιοτική κατάρτιση και κανένα ταλέντο δεν έχουν πια προοπτική και νόημα. Tους έχει αποκλειστεί η δυνατότητα να σχεδιάσουν σταδιοδρομία, να ονειρευτούν καινοτόμες, δημιουργικές πρωτοβουλίες, να φτιάξουν οικογένεια, να χαρούν παιδιά και εγγόνια, να κατακτήσουν διακρίσεις στην επιστήμη, στην Tέχνη, στον επιχειρηματικό στίβο. Tο έγκλημα του υπερδανεισμού της χώρας για χάρη του εξωφρενικού πελατειακού κράτους των κομμάτων, ειδεχθές κακούργημα με παγκοίνως γνωστούς τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, είναι η αιτία που καταστράφηκε η ζωή, η χαρά της ζωής, η ελπίδα και το κουράγιο της πλειονότητας των ανθρώπων στον τόπο μας. Tης πλειονότητας. Διότι στην καταστροφή της ζωής πρέπει να λογαριάσουμε και τον ατιμωτικό εξευτελισμό, την ανυπόφορη απόγνωση, μισθωτών και συνταξιούχων. Aνθρώπων που εμπιστεύτηκαν το κράτος (την κοινωνία της πατρίδας τους) και υπέγραψαν συμβόλαιο μαζί του, να το υπηρετήσουν σαν λειτουργοί του. Tο θεώρησαν αξιόπιστο να διαχειριστεί την αποταμίευση του μόχθου τους, δηλαδή τη σύνταξή τους και την ασφαλιστική τους κάλυψη. Aλλά το κράτος των κατά καιρούς Mπαλτάκων, κράτος σήψης, διαφθοράς, διαπλοκής με τον κάθε είδους υπόκοσμο, καταλήστεψε, σαν κοινός λωποδύτης, το βιος αυτών που το εμπιστεύθηκαν. Kατάστρεψε τη ζωή τους, ρήμαξε την αξιοπρέπεια και το κουράγιο τους. Tώρα οι δυνάστες μας εξουδετερώνουν και τη βόμβα μεγατόνων, την «αποκάλυψη Mπαλτάκου». Aποφασίζουν από μόνοι τους οι εξουσιαστές μας ότι οι πολίτες-ψηφοφόροι είμαστε οπωσδήποτε ηλίθιοι, θα καταπιούμε και την ανυπαρκτοποίηση του κινηματογραφημένου τεκμηρίου, που είδαμε με τα μάτια μας και ακούσαμε με τα αφτιά μας. Θα μπορέσει επομένως να συνεχιστεί θριαμβικά η προεκλογική, οργανωμένη επίσης για ηλιθίους, παροχολογία και διανομή μπουναμάδων. Mοιράζουν επιταγές: το έκανε και πάλι η N.Δ. το 1981, το κάνει όποτε οσφραίνεται εκλογική πανωλεθρία. Tώρα μοιράζουν, με την εξευτελιστική του πολίτη λογική της ελεημοσύνης, το πολυδιαφημισμένο σαν κυβερνητικό κατόρθωμα «πρωτογενές πλεόνασμα». Που όλοι καταλαβαίνουμε ότι προήλθε από τη βάναυση μείωση των εισοδημάτων, είναι το κλεμμένο βιος του μισθωτού και του συνταξιούχου – μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια σε κάφρους. Διαλαλούν ότι η κρίση τελείωσε, ότι βγαίνουμε από το Mνημόνιο, ενώ έχουν υπογράψει, πριν ελάχιστες μέρες οι αθεόφοβοι, την τέταρτη «επικαιροποίηση» του δεύτερου Mνημονίου, με δημοσιονομικά μέτρα για το 2015 και το 2016 («K» 6.4.2014). Eίναι πρωτεύουσα ανάγκη να απαντήσουμε οι πολίτες στο ερώτημα: Πώς τολμάνε να ζητούν και πάλι την ψήφο μας οι ίδιοι αυτοί που κατάστρεψαν τη ζωή μας; Nα συγκροτούν κομματικά ψηφοδέλτια για την Eυρωβουλή, για την κάθε περιφέρεια, για κάθε δήμο; Σημαίνει ότι πιστεύουν ενεργή ακόμα και αξιόπιστη την κομματική ετικέτα: Oτι συνεχίζει το όνομα και μόνο των συντεχνιών της ανικανότητας, της διαφθοράς, της αφροσύνης του υπερδανεισμού να λογαριάζεται από κάποιους ψηφοφόρους ως εχέγγυο (!) αξιοσύνης για να συνεχίσουν να κυβερνάνε οι υπαίτιοι του πνιγμού μας. Tο κόμμα του Mπαλτάκου, το κόμμα του Tσοχατζόπουλου, η ΔHMAP της μοιρασιάς των ρουσφετιών με συμφωνημένη αναλογία (4-3-1), ο ΣYPIZA, που όλες οι επαγγελίες του εξαντλούνται στη μεγαλόστομη αοριστολογία, χωρίς ακόμα να έχει πει ποιο ακριβώς είναι το πρόγραμμά του στην παιδεία, στην άμυνα, στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία, πώς θα πειθαρχήσει σε κοινωνικές στοχεύσεις τον αχαλίνωτο συνδικαλισμό, πώς θα πετύχει αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα. Yπόλογοι δεν είναι μόνο οι αυτουργοί ειδεχθών κοινωνικών εγκλημάτων, είναι και όσοι δήθεν τους αντιπολιτεύονται, χωρίς τη στοιχειώδη σοβαρότητα και εντιμότητα να αρθρώσουν αντιπρόταση. Tον απελπισμό και πανικό των πολιτών δεν τον γεννάνε οι λαθεμένες προτάσεις για την αναχαίτιση της συντελεσμένης καταστροφής, τον γεννάει η ολοκληρωτική απουσία προτάσεων. Σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα δεν εμφανίζεται το παραμικρό ίχνος πολιτικής πρότασης, πολιτικού λόγου, σοβαρού σχεδιασμού για την ανάκαμψη της χώρας. Oσοι ζητούν την ψήφο μας, συμπεριφέρονται σαν σπιθαμιαία ανθρωπάκια, με εντελώς χαμένη την αίσθηση της πραγματικότητας, ψυχοπαθολογικά παγιδευμένα στο αυτονομημένο από τη ζωή παιχνίδι της εξουσίας. Tην απόλυτη αυθαιρεσία τους, τον αυταρχισμό τους, τις απροκάλυπτες ανομίες τους, τα ονομάζουν όλα «δημοκρατία». Συντηρούν επιφάσεις και προσχήματα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, όμως όλοι οι θεσμοί της δημοκρατίας (συνδικαλισμός, δημοσιοϋπαλληλία, MME, σχολική εκπαίδευση, πανεπιστημιακές διοικήσεις) υπηρετούν τις κομματικές συντεχνίες και την εξόφθαλμη διαπλοκή τους με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «νταβατζήδες» της οικονομίας, της πληροφόρησης, του «αθλητισμού», του τζόγου. O πολίτης έχει ακόμα τη δύναμη της ψήφου του. Προσπαθούν να τον πείσουν ότι αν δεν την δώσει στους εξουσιαστές του (στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση ή έστω στα ρετάλια των απομιμήσεων ή των αποσχισμένων) μάς απειλεί το χάος. Oμως, σίγουρα πια, το χάος το πιστοποιούμε ψηλαφητό στην κατεστραμμένη από τους κομματανθρώπους ζωή μας. Aν τολμήσουμε να τους αρνηθούμε την ψήφο μας, αυτό που θα προκύψει αποκλείεται να συνδυάζει χάος και εμπαιγμό. Χρήστος Γιανναράς Διαβάστε περισσότερα...
Δευτέρα 5 Μαΐου 2014
Παρασκευή 2 Μαΐου 2014
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013
Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012
Το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα
Εκπληκτικό τραγούδι στα ισπανικά όπου όλες οι λέξεις είναι ελληνικές.
Μόνο το ρεφρέν είναι στα ισπανικά, το οποίο μεταφράζεται ως εξής:
'Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό δακρύβρεχτο πού τρέχει στις φλέβες μου. Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό γαμημένο πού τρέχει στις φλέβες μου'.
Ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, δήλωσε σε συνέντευξη του στην ραδιοφωνική εκπομπή 'Ελληνοφρένεια', ότι το εμπνεύστηκε όταν είχε πάει στην Κούβα και εισερχόμενος σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο ´Οι 17,000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα'.
Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μού πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες;
Δεν χρειάζεται. ΟΛΕΣ οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες. Το απίστευτο με την ισπανική είναι ότι επειδή η προφορά τους είναι σχεδόν ίδια με την δικιά μας, οι ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούνται σχεδόν ατόφιες και έχεις την εντύπωση ότι ακούς ελληνικά!
Π.χ η ώρα στα αγγλικά είναι hour ενώ στα ισπανικά είναι ora! Ακριβώς ίδια. Η ιστορία στα αγγλικά είναι history ενώ στα ισπανικά historia. Ακριβώς ίδια. Οι ισπανοί και οι άγγλοι έχουν μάλιστα διατηρήσει την δασεία πού εμείς κάποτε είχαμε συμβολίζοντας την με το γράμμα h. Όταν οι ισπανοί θέλουν να πούν 'Χρονομέτρα με' λένε 'Cronometra me´. Ακριβώς το ίδιο με εμάς! Τα παραδείγματα ατελείωτα.
Αν τώρα προσθέσουμε και λέξεις πού εκ πρώτης όψεως φαίνονται ισπανικές αλλά ψάχνοντας λίγο παραπάνω την προέλευση τους διαπιστώνουμε ότι είναι ελληνικές, τότε ο κατάλογος των ελληνικώς λέξεων γίνεται πραγματικά αμέτρητος.
Π.χ το ρούχο στα ισπανικά είναι ropa. Στα ελληνικά έχουμε την λέξη Λωποδύτης. Προέρχεται από την λέξη λώπη και δύτης. Λώπη στα αρχαία είναι το ένδυμα, το ρούχο.
Άρα λωποδύτης αυτός πού δύει, πού βουτά το χέρι του στο ρούχο μας για να μας κλέψει. Με απλή αλλαγή του λ σε ρ, προκύπτει η λέξη ropa πού χρησιμοποιούν οι φίλοι μας οι Ισπανοί! Η αλλαγή του λ σε ρ (είναι και τα δύο γλωσσικά σύμφωνα) και αντίστροφα είναι κάτι πολύ σύνηθες πού συμβαίνει καθημερινά, λέμε π.χ αδελφός αλλά και αδερφός, κοκ.
Εμείς βέβαια συνεχίζουμε να ασελγούμε στην γλώσσα μας. Πρόσφατα ενημερωθήκαμε ότι τα παιδιά μας στα σχολεία θα διδάσκονται ότι τα φωνήεντα είναι 5 (α,ε,ο,ι, και ου!!!) ενώ τα σύμφωνα είναι 15 μεταξύ των οποίων το γκ και το μπ.
Ο ορισμός της προδοσίας από ανθρώπους στους οποίους εμπιστευόμαστε το μέλλον των παιδιών μας. Από την κατάργηση του πολυτονικού μέχρι σήμερα ο βιασμός της γλώσσας μας είναι συνεχής και περνάει απαρατήρητος. Καμία εκπομπή, καμία δημοσιότητα.
Από την άλλη ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις διαφημίσεις μόνο με αγγλική ορολογία, ενώ τα σίριαλ είναι τούρκικα! Η συνταγή γνωστή και δοκιμασμένη. Πρώτα απαξιώνεις κάτι και μετά το καταργείς. Με τον ίδιο τρόπο πού απαξιώνουν τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ και σε κάνουν να λές 'Ε άει στο διάολο, πουλήστε τα να ησυχάσουμε', ομοίως απαξιώνουν την γλώσσα και κάνουν όλους εμάς να στέλνουμε τα παιδιά μας από την 1η δημοτικού!!! να μάθουν αγγλικά και γερμανικά!!! Το γεγονός ότι την γλώσσα μας τους την διδάσκουν κακοποιημένη δεν μας απασχολεί καθόλου!!!
Αλλά δεν πειράζει, το PSI να είναι καλά, το ευρώ και η ευρωζώνη. Αυτά έχουν μόνο αξία. Η γλώσσα είναι άνευ σημασίας. Δεν μπορείς να την πουλήσεις οπότε δεν μπορεί να ανεβάσει το ΑΕΠ. Τι σημασία έχει πού από εργαλείο σκέψεως την έχουν καταντήσει μόνο μέσο επικοινωνίας και αυτό μάλιστα κολοβό. Αρκεί να μπορούμε να συννενοηθούμε ώστε να υπολογίζουμε το ΦΠΑ. Αυτό αρκεί.
Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού.Στίχοι μουσική Daniel Armando.
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos
en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Διαβάστε περισσότερα...
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
Η απάτη με το χρέος
Είναι απίστευτο πώς κανένας πολιτικός και κανένας δημοσιογράφος δεν αναφέρεται ποτέ σε αυτά τα θέματα πού θίγει αυτό το βίντεο. Είναι εκκωφαντική η σιωπή τους και το μέγεθος της συνομωσίας. Πρόκειται για το σκάνδαλο των σκανδάλων όπου όλοι κρύβουν. Διαβάστε περισσότερα...
Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012
Στην κυβέρνηση 'Εθνικής Ελλάδος' μην ξεχάσετε τον Άκη
Χαράς ευαγγέλια για την Μέρκελ και τους εδώ υποτακτικούς της. Μεγάλη ανακούφιση για όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους κρατικοδιαίτους επιχειρηματίες. Οι πολίτες υπέκυψαν στον τρόμο και στους εκβιασμούς. Το βρώμικο πολιτικό σύστημα πήρε παράταση ζωής.
Τα κόμματα του μνημονίου θέλουν πάλι για το καλό μας, να βάλουν στην άκρη τις 'χαώδεις' διαφορές του για να μας σώσουν. Έτσι δηλώνουν ότι θέλουν να σχηματίσουν κυβέρνηση 'Εθνικής Ελλάδος' προκειμένου να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα για την πατρίδα! Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Θέλει πολύ θράσος να συγκρίνουν την κατάθεση ψηχής της εθνικής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, τον καθαρό και τίμιο αγώνα των παιχτών, με τις υποτακτικές και σάπιες πολιτικές τους. Η εθνική παλεύει για το εθνόσημο την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια και αυτοί αγωνίζονται μανιωδώς για το ... γερμανικό εθνόσημο, την εξαθλίωση και το ξεπούλημα.
Είναι κατάντια, προκαλεί αηδία το θέαμα, να βλέπεις 'διανοουμένους', επαναστάτες γιαλατζί όπως ο Σαββόπουλος να δηλώνουν ότι ο ελληνικός λαός ψήφισε σοφά, ότι ο φόβος φυλάει τα έρημα, ότι πρέπει ο πολιτικοί να σχηματίσουν κυβέρνηση 'Εθνικής Ελλάδος'. Κι όλα αυτά γιατί; Για να μην χάσει ο επαναστάτης της δεκάρας τα χρωματιστά του χαρτάκια πού κέρδισε όταν σε καιρούς ψεύτικης ευδαιμονίας μας παρακινούσε σε επανάσταση! Ξεφτίλες!
Πού είστε λεβέντες, στην κυβέρνηση 'Εθνικής Ελλάδος' μην ξεχάσετε τον Άκη Τσοχατζόπουλο!. Κανείς δεν περισσεύει!
ΥΓ: Μιλάμε εδώ και χρόνια για την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Μάλλον ήρθε η ώρα για την πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου. Η εθνική στον αγώνα με την Γερμανία, ακολουθώντας το παράδειγμα των πολιτικών και εφαρμόζοντας την νωπή λαϊκή εντολή, θα πρέπει να πέσει στα τέσσερα και να παρακαλάει να φάει μόνο 9 γκολ γιατί ως γνωστόν τα 9 γκολ πονούν λιγότερο από τα 10.
Διαβάστε περισσότερα...
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012
Τρίτη 12 Ιουνίου 2012
Στην Ελλάδα της κατοχής το 2 είναι μεγαλύτερο από το 15!
Τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας ζούμε έντονα την απαξίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον λέξεις για να καλύψουν και να δικαιολογήσουν ενέργειες εκ διαμέτρου αντίθετες με αυτές πού υποτίθεται υποδήλωναν οι συγκεκριμένες λέξεις. Χρησιμοποιήθηκε η λέξη πατριωτισμός αντί του ενδοτισμού, η θυσία αντί της δολοφονίας, το καθήκον αντί του δωσιλογισμού, ο ρεαλισμός αντί της υποταγής, η υπερηφάνεια αντί της δουλοπρεπείας, η δημοκρατία αντί της δικτατορίας, η ενημέρωση αντί της τρομοκρατίας κοκ. Τα παραδείγματα αμέτρητα.
Φαίνεται όμως ότι μετά την κατακρεούργηση των λέξεων, σειρά έχουν οι αριθμοί. Στην προσπάθεια τους να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο, οι δυνάμεις κατοχής δεν διστάζουν να διαλύσουν ακόμα και την ...προπαίδεια!
Το κύριο επιχείρημα το οποίο αναμασάνε διαρκώς είναι ότι σε περίπτωση καταγγελίας του μνημονίου ή της δανειακής συμβάσεως θα διακοπεί η χρηματοδότηση με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις.
Είναι απίστευτο το θράσος τους αφού στην παραπάνω φράση υπάρχουν 3 ασύστολα ψεύδη.
Πρώτον δεν είναι δυνατόν να καταγγελθεί το μνημόνιο. Το μνημόνιο είναι ένας νόμος ο οποίος μπορεί πολύ απλά να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο.
Δεύτερον, μπερδεύουν συνεχώς εσκεμμένα το μνημόνιο με την δανειακή σύμβαση. Να θυμίσουμε ότι η πρώτη δανειακή δεν ήρθε ποτέ στην Βουλή για κύρωση ενώ η δεύτερη δανειακή σύμβαση ψηφίστηκε μεν ως σχέδιο, δεν ήρθε όμως ούτε αυτή ποτέ στην Βουλή για κύρωση μετά την υπογραφή της όπως θα έπρεπε.
Είναι λοιπόν αδύνατον να καταγγείλεις κάτι το οποίο δεν υφίσταται.
Τρίτον, ας υποθέσουμε ότι η κατάργηση του μνημονίου οδηγεί στην διακοπή της χρηματοδοτήσεως. Ας προσπεράσουμε ελαφρά τί καρδία το γεγονός ότι διακοπή χρηματοδοτήσεως σημαίνει ότι οι τράπεζες των δανειστών μας θα σταματήσουν να χρηματοδοτούνται (σχεδόν όλη η χρηματοδότηση σε αυτές καταλήγει και όχι για τις εσωτερικές μας ανάγκες), ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι το υπό κατάρρευση ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θα αντέξει τους βαναύσους αυτούς κραδασμούς, ότι τα spreads χωρών όπως η Ισπανία και Ιταλία δεν θα απογειωθούν, ότι το ευρώ δεν θα καταρρεύσει εν μία νυχτί, και ότι τέλος πάντων δεν θα ανοίξει μύτη.
Ύστερα λοιπόν από αυτές τις 'ρεαλιστικές' υποθέσεις ας θεωρήσουμε ότι πράγματι η χρηματοδότηση διακόπτεται βιαίως. Στην περίπτωση αυτή είναι προφανές ότι σταματάμε να εξυπηρετούμε το χρέος μας και προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις.
Πόσο όμως είναι το πρωτογενές έλλειμα πού ακόμη και οι δυνάμεις κατοχής παραδέχονται; Δύο δις. Μας λείπουν δηλαδή δύο δις όχι για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά για να καλυφθούν όλες οι δαπάνες του κράτους ήτοι παιδεία, νοσοκομεία, στρατός, μισθοί, συντάξεις κλπ.
Τι θα γίνει αντίθετα στην περίπτωση πού εκλεγεί η ΝΔ και συνεχιστεί η εφαρμογή του μνημονίου; Η χρηματοδότηση θα συνεχιστεί αλλά θα πρέπει να κάνουμε άμεσα περικοπές 15 δις. Με άλλα λόγια είναι πιο εύκολο να κόψουμε 15 δις παρά να εξοικονομήσουμε 2 δις!!!
Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο!!!
Βέβαια οι άνθρωποι δεν είναι παρανοϊκοί . Εμάς θέλουν να τρελάνουν. Το μόνο πού τους ενδιαφέρει είναι η προάσπιση των συμφερόντων των ξένων αφεντικών τους ενώ αδιαφορούν παντελώς για την δολοφονία ενός ολοκλήρου λαού. Ο απόλυτος ορισμός του δοσιλογισμού.
Είμαι 41 ετών και έχω να ψηφίσω από το 1989. Ήμουν τυχερός γιατί από νωρίς κατάλαβα ότι όλο αυτό το σκηνικό της δήθεν δημοκρατίας πού έχουν στήσει δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προκάλυμα για μία άθλια ολιγαρχία πού νέμεται τον πλούτο της χώρας μας. Αρνήθηκα να λάβω μέρος στο σιχαμένο και στημένο παιχνίδι τους πού θρασύτατα είχαν ονομάσει Δημοκρατία.
Στις εκλογές όμως της 17ης Ιουνίου αποφάσισα να δώσω το 'παρών'. Το δίλημμα είναι σαφές: Υποταγή ή Ελευθερία. Με τον εκλογικό νόμο - έκτρωμα πού έχουν κατασκευάσει δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο στο να ψηφίσουμε ελεύθερα. Ή θα κερδίσουν οι δυνάμεις του δωσιλογισμού και του ξεπουλήματος ή θα ορθώσουμε ανάστημα και θα κερδίσει η ελπίδα.
Ο Σύριζα είτε συμφωνούμε είτε όχι με τις θέσεις του, αυτήν την στιγμή εκφράζει την αντίσταση ενός λαού στις δυνάμεις κατοχής. Δεν είναι δυνατόν από το 4% να φλερτάρει με το 32% φεύγα, επειδή ξαφνικά όλοι εμείς καταλάβαμε ότι αυτά πού τόσον καιρό έλεγε το συγκεκριμένο κόμμα ήταν ορθά. Η εκτίναξη του Σύριζα οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο γεγονός ότι λέει ΟΧΙ στο ξεπούλημα και την υποταγή ενός λαού καθώς και στην λαϊκή απαίτηση για την παραδειγματική τιμωρία όσων μας οδήγησαν ως εδώ.
Υπάρχουν πολλά με τα οποία δεν συμφωνώ, όπως και η πλειοψηφία αυτών πού θα ψηφίσουν Σύριζα. Θέλω όμως να πιστεύω ότι ιεραρχώ σωστά. ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ. Πρώτα θα διώξουμε τους κατακτητές και τούς εδώ υποτακτικούς τους και μετά θα λύσουμε τα κακώς κείμενα της χώρας μας (άκρατος συνδικαλισμός, κομματικοποίηση των πάντων, διεφθαρμένο δημόσιο) τα οποία θρασύτατα και χωρίς καμία αιδώ μάς τα παρουσιάζουν ως τις αιτίες της κρίσεως. Σε επόμενο άρθρο μας θα αναλύσουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό πράγμα τα κακώς κείμενα της χώρας μας και τελείως διαφορετικό οι αιτίες της κρίσεως πού τόσο πολύ βολεύει τα καθεστωτικά ΜΜΕ να τα παρουσιάζουν ως ένα και το αυτό.
Έτσι για παράδειγμα πρώτα θα σωθούμε και μετά θα αντιμετωπίσουμε το τεράστιο πρόβλημα που λέγεται μεταναστευτικό.
Κατηγορείται ο Σύριζα από τα τέως μεγάλα κόμματα για τις θέσεις του για το μεταναστευτικό. Ποιός όμως έφερε όλους τους μετανάστες στην Ελλάδα; Ποιός έλεγε ότι καλωσορίζουμε τους μετανάστες στην χώρα μας και περιμένουμε με χαρά και άλλους; Ποιος ψήφισε το νόμο για την απόδοση ελληνικής ιθαγενείας στους μετανάστες; Ο Σύριζα;
Με τον ίδιο τρόπο πού μας κατέστρεψαν οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια και τώρα μας τρομοκρατούν ότι αν δεν τους ψηφίσουμε δεν θα μας σώσουν!!! έτσι και με τους μετανάστες αφού αυτοί επέτρεψαν την αθρόα εισαγωγή τους, τώρα μας καλούν να τους ψηφίσουμε για να μας απαλλάξουν από αυτούς!!!
Όχι μόνο δεν έχουν σκοπό να διώξουν τους παρανόμους μετανάστες, αντιθέτως έχουν ξεκινήσει ήδη να σχεδιάζουν Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) όπου για ένα κομμάτι ψωμί τόσο οι μετανάστες όσο και οι Έλληνες θα εργάζονται για να ανέβει επιτέλους ο ανταγωνισμός της ελληνικής οικονομίας!!!
Ομοίως κατηγορούν τον Σύριζα για ανθελληνική πολιτική στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Ποιοί; Οι υπαίτιοι των Ιμίων; Αυτοί πού έχουν αφήσει την Θράκη να γίνει ένα νέο Κόσσοβο; Αυτοί πού τόσα χρόνια δεν τόλμησαν να επεκτείνουν τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια; Αυτοί πού ξαφνικά ανακάλυψαν την ΑΟΖ; Έχουν και το θράσος οι δωσίλογοι να παρουσιάζονται ως πατριώτες!
Πολιτικάντηδες και αγύρτες του αισχύστου είδους.
Οι ίδιοι κατηγορούν τον Σύριζα ότι έχει στρογγυλέψει τις θέσεις του όσον αφορά την καταγγελία του μνημονίου. Όσον αφορά όμως τις θέσεις του στο μεταναστευτικό θεωρούν ότι παραμένουν το ίδιο επικίνδυνες για τον τόπο. Μα είναι δυνατόν ένα κόμμα πού θα εκπροσωπεί ένα τόσο μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού να πάει κόντρα στο ρεύμα, αφού είναι πια καθολική απαίτηση να δωθεί λύση στο μεταναστευτικό;
Όπως εμείς, ο απλός λαός επέβαλλε την αλλαγή στην οικονομική πολιτική με την κατάργηση του μνημονίου έτσι πάλι εμείς θα επιβάλλουμε την επίλυση του μεταναστευτικού. Ο Σύριζα θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να υιοθετήσει πέραν της κοινωνικής δικαιοσύνης πού τώρα πρεσβεύει και τον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό.
Είναι η πρώτη φορά πού ο λαός επιβάλλει την ατζέντα της πολιτικής και όχι οι πολιτικοί.
Για αυτόν και μόνο τον λόγο νομίζω ότι αξίζει κανείς να πάει να ψηφίσει. Αξίζει να πάει να ψηφίσει ΟΧΙ στην υποθήκευση και υπουδήλωση της χώρας μας. Στις 17 Ιουνίου έχουμε μοναδική ευκαιρία να γκρεμίσουμε το σαθρό σύστημα. Τώρα είναι η ευκαιρία μας! Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη. Ας τους στείλουμε στον αγύριστο!
ΥΓ*: Ας θυμηθούμε τι έλεγε η αείμνηστη Μαλβίνα το 1996 και πώς επιβεβαιώνεται σήμερα:
'Εθνική απονεύρωση εκσυγχρονισμένε μου Έλληνες. Αυτό μας περιμένει. Και πώς θα γίνει; Από ποιούς; Ε από ανθρώπους πού νομίζουν ότι η χώρα μας είναι μία ευρωπαϊκή εταιρεία αγνοώντας την αιματηρή ιστορίας της.
Από πληρωμένους κονδυλοφόρους θα γίνει, πού προσπαθούν να μας κομπλάρουν ότι δεν είμαστε και τόσο Ευρωπαίοι.
Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι πού κόμισαν μία πρόταση ζωής στον κόσμο. Κι ακόμα το διατηρούμε μέσα μας το βίτσιο. Και ακόμα είτε συνειδητά, είτε και ανεπίγνωστα νοηματοδοτούμε τον κόσμο, την ιστορία και τον πολιτισμό κι ας λένε ότι θένε'.
* Αντιγραφή από την εφημερίδα 'Το ΧΩΝΙ', τεύχος 8.
Διαβάστε περισσότερα...
Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012
Μεταξωτοί άνθρωποι
Τα άρθρα του Γιάννη Τριάντη είναι ο κύριος λόγος πού αγοράζω το περιοδικό 'Επίκαιρα' κάθε Πέμπτη. Με το πού θα πάρω στα χέρια μου το περιοδικό, η επομένη μου κίνηση είναι να πάω κατευθείαν στην τελευταία σελίδα όπου αρθογραφεί. Μού θυμίζει αρκετά την αντίδραση πού είχαμε ως έφηβοι, όταν με το πού θα έπεφτε στα χέρια μας κάποιο τεύχος του Playboy, αντανακλαστικά το ανοίγαμε στην μέση όπου υπήρχε η ολόσωμη γυμνή φωτογράφηση του μοντέλου του μήνα (ο 'επιστημονικός' ορισμός της εποχής για το dt)! Ο πειρασμός και στις δύο περιπτώσεις είναι πράγματι ανίκητος!
Η γαλήνη πού νιώθει κανείς διαβάζοντας τα άρθρα του συγκεκριμένου δημοσιογράφου είναι μοναδική. Απολαύστε τον!
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
Ζήσε ευτυχισμένος κάνοντας τους άλλους ευτυχισμένους.
Του Γιάννη Τριάντη
Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: «Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι …;
Μου ‘μεινε αυτός ο χαρακτηρισμός. Χαράχτηκε μέσα μου. Κι από τότε ένα νέο κριτήριο λειτουργεί στις αξιολογήσεις μου για τους ανθρώπους: η συμπεριφορά και η στάση τους σε «ασήμαντα» πεδία της καθημερινότητας. Αυτά που συνήθως τα προσπερνάμε ή δεν τα παρατηρούμε, γιατί δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι εκφάνσεις της «μεταξωτής συμπεριφοράς» …; Βέβαια οι άνθρωποι δεν συγκροτούν ως χαρακτήρες ένα συμπαγές όλον, αλλά ένα αντιφατικό σύνθεμα, στο οποίο συνυπάρχουν «μεταξωτά» στοιχεία και ακάνθινες απολήξεις. Γι’ αυτό και είναι κάπως παρακινδυνευμένα τα άμεσα και οριστικά συμπεράσματα για το «είναι» των ανθρώπων …;
Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά, διακινδυνεύω την εξαγωγή συμπερασμάτων παρατηρώντας μικρές «ασήμαντες» κινήσεις στις παρέες, στον εργασιακό χώρο και στο «δάσος» του καθεμέρα, όταν συγχρωτίζομαι με αγνώστους. Και συνήθως δεν πέφτω έξω. Διότι τα γνωρίσματα αυτά αποκαλύπτουν πειστικά τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό …;
Φερ’ ειπείν, «σκλαβώνομαι» από εκείνους που δεν ορμάνε να πιάσουν την καλύτερη θέση στο τραπέζι μιας ταβέρνας. Θεωρώ την κίνηση αυτή απότοκο καταγωγικής ευγένειας και γενναιοδωρίας, η οποία αδιαφορεί για το ιδιωφελές και συμφέρον. Αντίθετα, οι άνθρωποι που σπεύδουν φουριόζοι για μια καλή θέση καταχωρίζονται μέσα μου σαν αρπακτικά. Και -το ‘χω παρατηρήσει- έτσι συμπεριφέρονται, σαν αρπακτικά, και σε άλλα ζωτικά και κρίσιμα πεδία… Κάποτε βρέθηκα σ’ ένα τραπέζι, στο οποίο κυριαρχούσαν οι «επώνυμοι». Απέναντί μου καθόταν ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης, μεγάλο όνομα, ο οποίος ούτε φλυαρούσε ούτε ακκιζόταν όπως κάποιοι άλλοι στη συντροφιά. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα κοινά πιάτα, ήταν ο μόνος που δεν επέπεσε για να εξασφαλίσει τη μερίδα του, αλλά ρωτούσε τους διπλανούς του και μοίραζε πρώτα στους άλλους και μετά, ό,τι έμενε, κρατούσε για τον εαυτό του. «Μεταξωτός άνθρωπος», σκέφτηκα…
Η μεταξωτή συμπεριφορά δεν παραπέμπει απαραιτήτως -ή κυρίως- στο σαβουάρ βιβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι.
Εδώ, το «μετάξι» είναι αυτοφυές ή προϊόν δουλεμένου χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο άλλος βλέπει τους συνανθρώπους του. Είναι η θέαση του κόσμου χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του προσωπικού ωφελιμισμού. Είναι, ευρύτερα, η υποταγή του ατομικού συμφέροντος στη συλλογικότητα, χωρίς βέβαια η «μεταξωτή συμπεριφορά» να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης προσωπικών δικαιωμάτων και δικαίων. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αδικεί τον εαυτό του… Όμως, προσέξτε μια λεπτή απόχρωση: ποτέ ένας «μεταξωτός άνθρωπος» δεν νιώθει κορόιδο, όταν άλλοι τον προσπερνούν -στη σειρά μιας καντίνας ή στην ιεραρχία- χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και μεθόδους.
Το «άφες αυτοίς» είναι ριζωμένο μέσα του. Αποτελεί μέρος του αξιακού του κώδικα. Ξέρει τι γίνεται στην «αγορά». Αλλά συνειδητά δεν συμμετέχει στο εξοντωτικό αυτό παιχνίδι. Απέχει χωρίς να κλαυθμηρίζει.
Γιατί, εκτός από μετάξι, τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν και ένα σκληρό κοίτασμα, που τους επιτρέπει να είναι ταυτόχρονα στωικοί και γρανιτένιοι. Ένας από αυτούς έγινε φίλος μου – και το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί αυτό. Πρώτη μέρα στη μονάδα γύρισε από τη σκοπιά και μπήκε στη σειρά για φαγητό. Ήταν τρίτος από το τέλος. Τότε ακούστηκε ο μάγειρας να λέει ότι έμειναν μονάχα δύο μερίδες. Ο Κωστής πλησίαζε, ήταν ένας από τους δύο τυχερούς. Αλλά μόλις άκουσε τον μάγειρα, έφυγε αθόρυβα παραχωρώντας τη θέση του στον επόμενο. Έτσι. Αθόρυβα, αυτοθυσιαστικά, γενναιόδωρα, χωρίς να το κάνει θέμα…
Οι «μεταξωτοί άνθρωποι», λοιπόν. Που μιλούν ελάχιστα για τον εαυτό τους. Που χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων. Που δεν σπεύδουν χαιρέκακα να «κάνουν πλάκα», δήθεν χαριεντιζόμενοι, με εξωτερικά γνωρίσματα που πονάνε τους άλλους… Εκείνοι, που δεν σπερμολογούν διακινώντας φήμες. Εκείνοι που υπερασπίζονται σθεναρά κάποιον απόντα όταν λοιδορείται σε μια παρέα, χωρίς να είναι φίλος τους, αλλά επειδή νιώθουν ότι αδικείται…
Οι μεταξωτοί άνθρωποι. Όσοι προσέχουν τι λες, και δεν είναι ωσεί παρόντες στην κουβέντα, με το μυαλό τους στο τι θα πουν οι ίδιοι για να εντυπωσιάσουν. Άνθρωποι με ανοιχτούς πόρους και πλατιά καρδιά… Υπεράνθρωποι; Όχι. Απλώς, μεταξωτοί… Φαίνονται από μακριά. Αρκεί να προσέξεις «μικρές», «ασήμαντες» κινήσεις στο φέρεσθαι των ανθρώπων…
Επιλογή του Κρίτωνος
Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...
Δευτέρα 28 Μαΐου 2012
Ο Γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας
Όταν οι δικοί μας διανοούμενοι σιωπούν ο Γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας γράφει ποίημα-ύμνο για την Ελλάδα.
Προφανώς οι δικοί μας άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών είναι πολύ απορροφημένοι από την καταμέτρηση των καταθέσεων τους. Δεν πειράζει. Ο λαός θα πάρει για μία ακόμη φορά την κατάσταση στα χέρια του.
Το ποίημα του Γκίντερ Γκρας
“Η Ντροπή της Ευρώπης”
“Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Όσα εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμων εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε”.
Διαβάστε περισσότερα...
Τετάρτη 23 Μαΐου 2012
Στέλιος Κυριακίδης: Ένας τεράστιος Έλληνας πού μας κρύβουν
Στην Πάφο γεννήθηκε, σαν σήμερα. Στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι… Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!
Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.
Τα’ μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.
Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.
Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια…
Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!
Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.
Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ’ επιστροφής».
Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να… τρέξει! Τίποτα άλλο!
«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής – κι ακόμα φημισμένος – ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε: «Δεν μπορείς να τρέξεις…».
- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;
- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα…».
Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε… Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο…
Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική…
«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.
Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner’s World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ’ αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».
Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».
Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».
«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»
Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.
Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!
Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ’ αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Είχαν φτάσει απ’ όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.
Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός… Και τι ψυχή! Μεγαλείο…
Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).
Με διαμάντι!
Μέσα σ’ αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.
Κι ας έκανε, πέρα απ’ όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο.
Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να παρακολουθήσετε από το βίντεο που παραθέτουμε.
Αυτός ήταν, λοιπόν, ο Στέλιος Κυριακίδης…
Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...
Σάββατο 12 Μαΐου 2012
Το πραγματικό διακύβευμα
Από την Κυριακή 6 Μαΐου και μετά, το πολιτικό, τραπεζικό και ΜΜΕ κατεστημένο βρίσκεται σε τρικυμία. Αναμασούν με μεγαλύτερη ακόμα ένταση τα ίδια εκβιαστικά διλήμματα προκειμένου να σπείρουν τον τρόμο σε όλους εμάς ώστε να σκύψουμε το κεφάλι και να υποταχτούμε στις πολιτικές του μνημονίου ενώ αυτό πού προσπαθούν απεγνωσμένα είναι μήπως και καταφέρουν την ύστατη στιγμή να αποτρέψουν για αυτούς το μοιραίο: την οριστική διάλυση αυτού πού μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ως μεταπολίτευση.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει κυβέρνηση με αντιμνημονιακό περίβλημα η οποία στον πυρήνα θα είναι άκρως μνημονιακή εφαρμόζοντας τις ίδιες εξοντωτικές πολιτικές διαφορετικά η έξοδος από το ευρώ είναι πάρα πολύ πιθανή.
Έχουν λυσσάξει οι δανειστές μας και οι εγχώριοι υπάλληλοι τους να μας προειδοποιούν ότι τυχόν κατάργηση του μνημονίου ισοδυναμεί με ολική καταστροφή για την χώρα μας, επιστροφή κατά αυτούς δηλαδή στην δραχμή.
Μία πρώτη αθώα παρατήρηση πού μπορεί κανείς εύκολα να κάνει είναι γιατί ανησυχούν τόσο πολύ οι δανειστές μας αφού η καταστροφή αφορά εμάς και όχι αυτούς;
Μήπως το διακύβευμα είναι διαφορετικό;
Μήπως τελικά το πραγματικό δίλημμα δεν είναι 'Ευρώ ή Δραχμή' αλλά 'Ευρώ ή διάλυση της Ευρωζώνης';
Δεν έχει νόημα νομίζω να αναφέρω τις αμέτρητες δηλώσεις ανθρώπων της αγοράς οι οποίοι επισημάνουν ότι η έξοδος μας από το ευρώ θα έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις και θα οδηγήσει στην διάλυση της ευρωζώνης.
Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας τι θα κάνουν οι υπόλοιπες χώρες όπως Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία αν εμείς 'εκδιωχθούμε' από το ευρώ. Υπάρχει έστω και ένας πού πιστεύει ότι θα δεχτούν οι χώρες αυτές να υποστούν τα πάνδεινα όπως εμείς μήπως και μείνουν στο ευρώ;
Φανταστείτε μόνο πόσο δύσκολο θα είναι για αυτές τις χώρες να δανειστούν από τις αγορές μετά την τρομαχτική άνοδο πού θα παρουσιάσουν τα επιτόκια δανεισμού μετά την αποπομπή μας από την ευρωζώνη. Θα δεχτούν οι χώρες αυτές να συνάψουν μνημόνια και δανειακές συμβάσεις με την τρόικα μήπως και σώσουν το ευρώ (εκτός από Πορτογαλία και Ιρλανδία πού ήδη το έχουν κάνει); Στην απίθανη περίπτωση πού δεχτούν, υπάρχει έστω και ένας πού πιστεύει ότι υπάρχουν τα χρήματα για να υποστηριχτεί κάτι τέτοιο από τα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης και το ΔΝΤ;
Η επόμενη ελληνική κυβέρνηση πού θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές (ελπίζουμε ο κ. Κουβέλης να μην αποδειχτεί ο Καρατζαφέρης της αριστεράς) θα πρέπει να κινηθεί θέτοντας τα πράγματα στην σωστή τους βάση. Ή δημιουργείται μία ευρωζώνη η οποία είναι εις όφελος των πολιτών ή απλά η ευρωζώνη διαλύεται και κάθε χώρα επιστρέφει στο εθνικό της νόμισμα.
Ενδιάμεση κατάσταση στην οποία η Ελλάδα είναι στην δραχμή και οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης στο ευρώ ΔΕΝ υπάρχει. Τόσο απλά.
Υ.Γ: Την διετία 2005-2007 εργαζόμουν στην Ισπανία και συνεχίζω να διατηρώ στενές σχέσεις με ανθρώπους πού γνώρισα κατά την διαμονή μου εκεί. Στις επικοινωνίες πού έχουμε, συνεχώς μού αναφέρουν ότι προσεύχονται να αντέξουμε την 'επανάσταση' πού έχουμε ξεκινήσει. Έχουν συνειδητοποιήσει ότι στην χώρα μας διεξάγεται η μητέρα των μαχών μεταξύ του τραπεζικού κατεστημένου και των λαών. Ελπίζω να μην σκύψουμε το κεφάλι και στις επόμενες εκλογές να 'συντρίψουμε το κεφάλι του φιδιού'. Ανεξαρτήτως πάντως του τι θα γίνει τελικά, πρέπει να ομολογήσω ότι ύστερα από πολλά χρόνια μετά τα σχόλια των Ισπανών φίλων μου ένιωσα και πάλι υπερήφανος πού είμαι Έλληνας. Όπως μου λένε χαρακτηριστικά 'Sparta sigue luchando' (H Σπάρτη συνεχίζει να μάχεται). Διαβάστε περισσότερα...
ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ
Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.
Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.
Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής: .
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.
Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο. Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!! (Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010 ) ksipnistere.blogspot.com Διαβάστε περισσότερα...
Τρίτη 8 Μαΐου 2012
Κυριακή 6 Μαΐου 2012
fimotro: Το mega του διαδικτύου
Σάββατο 5 Μαΐου 2012
Μαύρο στα κόμματα του μνημονίου
Δευτέρα 30 Απριλίου 2012
Παρασκευή 27 Απριλίου 2012
Παρασκευή 6 Απριλίου 2012
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΟΛΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εκεί, στην ίδια πλατεία, επέλεξε ένας περήφανος απόμαχος της ζωής, να ποτίσει με το αίμα του το σπόρο της εθνικής αφύπνισης και της παρκαρισμένης μας περηφάνιας.
Αυτός το καθήκον του το έκανε.
Δεν επέλεξε απλά να μην ταπεινωθεί. Επέλεξε να αφυπνίσει συνειδήσεις.
Δεν επέλεξε να σπρώξει κάτω από το χαλί την εξαθλίωση και να συμβιβαστεί με τη μοίρα που διάλεξαν οι άλλοι για λογαριασμό του. Επέλεξε να την κοιτάξει κατάματα δίνοντας όρκο σε Θεό και πατρίδα πως θέλει με το αίμα του να ανάψει το φυτίλι της εξέγερσης μιας κοινωνίας που δε δίστασαν να ταπεινώσουν.
Δεν επέλεξε να πορευτεί το δρόμο της μιζέριας και της κακομοιριάς, αλλά να ανέβει ψηλά στο βάθρο των δικών μας ηρώων.
Και το σημαντικότερο…
Δεν μας προέτρεψε να τον ακολουθήσουμε στη δική του περήφανη διαδρομή, αλλά απαίτησε να κάνουμε ακόμη πιο περήφανη τη δική μας διαδρομή, υποδεικνύοντας σε όλους εμάς, πως το επόμενο βόλι πρέπει να σκάσει στο κεφάλι των δωσίλογων και των προσκυνημένων…
Η θυσία του – γιατί πραγματικά για θυσία πρόκειται – ήταν ένα ηχηρό χαστούκι ντροπής για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Χαστούκι για όσους κιότεψαν, καταδεικνύοντας πως ο ραγιαδισμός δεν είναι μονόδρομος, και ότι στον αντίποδά του βρίσκεται ο δρόμος της εθνικής υπερηφάνειας.
Χαστούκι για κείνους που κατήντησαν δηλωσίες, αποδεικνύοντας ότι ο δρόμος της περηφάνιας δε γράφεται με τους κοντυλοφόρους της Μέρκελ αλλά με την καρδιά μας και με το αίμα μας.
Χαστούκι για τα ραμολιμέντα που δε δίστασαν να πάρουν στα χέρια τους το δίευρο και το ψηφοδέλτιο της ντροπής, για να επιβραβεύσουν ως ηγέτη τους τον πρωταγωνιστή της εθνικής προδοσίας, αποδεικνύοντας πως είναι καλύτερα να καταχτάς στα μάτια τον παιδιών του τη δόξα αυτού που τίμησε τα όνειρά τους και σαν άνθρωπος και σαν πατέρας, παρά την ντροπή εκείνου που συμμάχησε ανοικτά ή κεκαλυμμένα με το δήμιο της ζωής και τον ονείρων τους.
Χαστούκι στους καιροσκόπους και τους πατριδοκάπηλους που δε δίστασαν να μετατρέψουν την έννοια της πατρίδας σε κορσέ για τις γκαστρωμένες τους φιλοδοξίες.
Χαστούκι στους φαφλατάδες του «ξεσηκωμού», που προτιμούν να αμπελοφιλοσοφούν για την ανάγκη και το χαρακτήρα του, αλλά αρνούνται επίμονα να βάλουν πλάτη για να τον οργανώσουν, παραμένοντας πεισματικά εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδα ιδεολογήματα, θεατές μιας κοινωνίας που χάνεται και μιας πατρίδας που αποδομείται.
Μη με ρωτήσετε τι κατάλαβαν όλοι τούτοι από τη φωνή ενός περήφανου ήρωα…
Δείτε τις δηλώσεις τους…
Διαβάστε τις εφημερίδες τους…
Κοιτάξτε τα αμήχανα και γεμάτα τρόμο πρόσωπά τους….
Και τότε θα διαπιστώσετε δυο πράγματα:
1. Δεν κατάλαβαν τίποτε απολύτως είτε γιατί δε θέλησαν, είτε γιατί αρνούνται να ξεβολευτούν από την πεπατημένη…
2. Τρέμουν ακόμη και στην ιδέα πως αυτό που οι ίδιοι δεν κατάλαβαν, αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει η κοινωνία και θα τους ξεβολέψει οριστικά.
Γι αυτό, αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα δε σουλουπώνεται. Η ανατροπή του είναι μονόδρομος αν θέλουμε ο τόπος μας να έχει μέλλον.
Γιατί μέσα στην απίστευτη αθλιότητά του, γέμισε προέδρους και αρχηγούς, αλλά δεν κατάφερε να αναδείξει ούτε έναν ηγέτη ικανό να εμπνεύσει τον ξεσηκωμό αυτού του λαού με στόχο την ανατροπή του δωσιλογισμού και την αθλιότητας.
Μόνο που αυτή η θυσία… αυτή τη φορά… δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Αυτό που δεν έχουμε πρέπει να ρθεί…
Αυτό που δεν τολμήσαμε πρέπει να ζωντανέψει…
Αυτό που καπηλεύτηκαν πρέπει να το αρπάξουμε από τα βρωμισμένα τους χέρια, γιατί δε τους ανήκει και δε τους ανήκε ποτέ…
Το πολιτικό μανιφέστο του ξεσηκωμού γράφτηκε με αίμα. Δεν έχουμε παρά να το διαβάσουμε σωστά, και τότε τρία πράγματα θα δούμε να ξεπροβάλουν μέσα από τα λόγια του θυσιασμένου στο βωμό της αξιοπρέπειας…
-Εθνική ανεξαρτησία…
-Λαϊκή κυριαρχία…
-Κοινωνική απελευθέρωση…
Σ αυτό τον αγώνα… Οι φαφλατάδες έχουν δυο δρόμους να διαλέξουν.
Ή ακολουθούν… ή «αυτοκτονούν» οριστικά στα σκουπίδια της ιστορίας.
http://ellinikoforoum.blogspot.com/2012/04/blog-post_3483.html
Διαβάστε περισσότερα...
Τετάρτη 4 Απριλίου 2012
Αυτόχειρας μάρτυρας στην πλατεία Συντάγματος
Σήμερα 4 Απριλίου 2012 το πρωί, ημέρα Τετάρτη, ένας συνάνθρωπος μας έδωσε τέλος στην ζωή του στην πλατεία Συντάγματος.
Μία ακόμη αυτοκτονία έρχεται να προστεθεί στις χιλιάδες πού έχουν λάβει χώρα από τότε πού η πατρίδα μας μπήκε στην λαίλαπα του μνημονίου.
Είναι σίγουρο ότι ο συνάνθρωπος μας επιλέγοντας τον τόπο της αυτοθυσίας του ήθελε να μας αφυπνίσει και να στείλει σε όλους εμάς ένα πολύ ισχυρό μήνυμα:
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ. Αντισταθείτε εναντίον των προδοτών, των δοσιλόγων και των συνεργατών των δυνάμεων κατοχής της χώρας μας.
Ξέρουμε όλοι τους ηθικούς αυτουργούς αυτής της πράξεως. Όσοι τους ξαναψηφίσουν δίνοντας τους έτσι δύναμη να συνεχίσουν το καταστροφικό και δολοφονικό τους έργο είναι και αυτοί το ίδιο υπεύθυνοι. Η ψήφος σε αυτά τα ανδρείκελα, σε αυτά τα απάνθρωπα, εξαγορασμένα κτήνη, τους οπλίζει το χέρι πού οδηγεί στην δολοφονία των Ελλήνων. Όσοι τους ξαναψηφίσουν γίνονται συνεργοί δολοφόνων.
Υ.Γ: Όλοι σήμερα στις 18.00 στην πλατεία Συντάγματος. Είναι το ελάχιστο πού μπορούμε να κάνουμε για να αποδώσουμε φόρο τιμής στον εκλιπώντα συνάνθρωπο μας και να υπενθυμίσουμε στα ανθρωπόμορφα κτήνη πού μας κυβερνούν ότι σύντομα θα λογοδοτήσουν και θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.
Διαβάστε περισσότερα...
Σάββατο 10 Μαρτίου 2012
Mαθήματα από τους Βίκινγκς
http://www.exandasdocumentaries.com/index.php
Το 2008 η Ισλανδία ήρθε αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή. Οι τρεις τράπεζές της κατέρρευσαν συμπαρασύροντας στο γκρεμό όλη την κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2012, η Ισλανδία άρχισε να δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Η ανεργία μειώνεται, η ανάπτυξη βρίσκεται περίπου στο 2,5%. Ωστόσο για να γίνει αυτό, μπήκαν σε εφαρμογή ανορθόδοξοι χειρισμοί, τελείως διαφορετικοί από αυτούς που επιβάλλει η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. σε χώρες της ευρωζώνης που πλήττονται από την κρίση. Χειρισμοί που πολλές φορές έφεραν τη χώρα αντιμέτωπη με τη Διεθνή Κοινότητα και τις αγορές. Πλέον ακόμα και το Δ.Ν.Τ. παραδέχεται πως η διαφορετική διαχείριση της κρίσης από τους Ισλανδούς έφερε καρπούς. Πώς τα κατάφεραν οι απόγονοι των Βίκινγκς;
«Ο Θεός να ευλογεί την Ισλανδία!», δήλωνε στις 6 Οκτωβρίου του 2008, σε διάγγελμά του προς τον ισλανδικό λαό, ο τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του δεξιού Κόμματος της Ανεξαρτησίας, Γκέιρ Χάαρντε. Η ελεύθερη αγορά είχε πια σταματήσει να δίνει την ευλογία της και το νεοφιλελεύθερο οικονομικό θαύμα της νησιωτικής χώρας είχε αποδειχθεί ένα ισλανδικό παραμύθι. Οι τρεις τράπεζες της χώρας πτώχευσαν και σα να βρυχήθηκε το ρήγμα πάνω στο οποίο βρίσκεται η Ισλανδία, η οικονομία της κατέρρευσε. Πώς, όμως, μια χώρα, «η καλύτερη για να ζεις» σύμφωνα με τον ΟΗΕ το 2007, έφτασε μόλις ένα χρόνο μετά στο χείλος της καταστροφής;
Η Ισλανδία είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο, ηφαιστειογενές νησί του Βόρειου Ατλαντικού, με μόλις 320 χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται κυριολεκτικά στην άκρη του κόσμου, πάνω στο ρήγμα της ευρωπαϊκής με την αμερικανική τεκτονική πλάκα. Λόγω αυτού, έχει πλούσιες γεωθερμικές πηγές και οι άφθονες ποσότητες ανανεώσιμης ενέργειας καλύπτουν σχεδόν το σύνολο των ενεργειακών αναγκών της. Παραδοσιακά, οι κάτοικοί της απασχολούνταν στην αλιεία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Μέχρι, όμως, τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ «ΙΣΛΑΝΔΙΚΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ»
«Στις αρχές του 1990 ένα καινούργιο νεοφιλελεύθερο κόμμα ανέβηκε στην εξουσία, φέρνοντας ένα νέο τρόπο πολιτικής σκέψης», μας λέει ο καθηγητής των πολιτικών επιστημών Έιρικουρ Μπέργκμαν. Η συνταγή ήταν γνωστή: Ιδιωτικοποιήσεις, μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, αδύναμα αντανακλαστικά των ελεγκτικών μηχανισμών και άφθονο πλαστικό χρήμα και δάνεια για τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. «Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα εδώ έδωσε ώθηση σε αυτή την ανάπτυξη. Οι τράπεζες επεκτάθηκαν στο εξωτερικό, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ολλανδία και διευρύνθηκαν. Τελικά, το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας υπερέβη κατά 10 φορές το μέγεθος της οικονομίας. Δηλαδή οι τράπεζες είχαν πλούτο 10 φορές μεγαλύτερο από τον πλούτο της ίδιας της χώρας», επισημαίνει ο κ. Μπέργκμαν.
Φιλόδοξα golden boys, και νεαροί τραπεζίτες που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τα μεγαλύτερα κέρδη έδιναν τον τόνο και η υπόλοιπη κοινωνία ακολουθούσε. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι και ελάχιστοι ήταν αυτοί που έλειπαν από το ξέφρενο αυτό πάρτι του χρήματος. Απλοί εργαζόμενοι άρχισαν να παίρνουν αφειδώς δάνεια για πολυτελή σπίτια και αυτοκίνητα και το όνειρο της «μεγάλης ζωής» είχε κατακτήσει κάθε πτυχή της καθημερινότητας. «Πιστεύω ότι ο κόσμος υπερέβη εαυτόν αγοράζοντας όλων των ειδών τα πράγματα. Και εγώ το έκανα, ξέρετε. Δεν είμαι αθώα. Έκανα όλων των ειδών τις παλαβομάρες, γιατί νόμιζα ότι αυτός είναι ο καιρός για να τις κάνω», εξομολογείται σχεδόν απολογητικά η τραγουδίστρια Έλεν Κριστιάντοτιρ.
Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ
Όμως η ευδαιμονία δεν κράτησε για πολύ. Η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 επηρέασε άμεσα τις ισλανδικές τράπεζες. Η διατραπεζική αγορά πάγωσε καθώς άρχισε να επικρατεί δυσπιστία. Οι τράπεζες κοιτούσαν να κλείσουν τα ανοίγματά τους και να μαζέψουν ρευστό. Οι αγορές ζητούσαν πίσω τα χρήματα που είχαν δανείσει, όπως και οι ξένοι καταθέτες από την Ολλανδία και την Αγγλία. Οι ισλανδικές τράπεζες αδυνατούσαν να ανταποκριθούν και η Κεντρική Τράπεζα της Ισλανδίας ήταν αδύνατο να τους δανείσει τόσα χρήματα, καθώς ήταν υπεραναπτυγμένες. Η κατάρρευσή τους ήταν αναπόφευκτη.
Ο υπουργός οικονομικών Στέινγκριμουρ Σίγκφουσον περιγράφει: «Ήταν μια οικονομική φούσκα. Και όλα αυτά έφτασαν σε ένα πολύ γρήγορο και δραματικό τέλος τον Οκτώβριο του 2008. Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες με εκτεταμένες διεθνείς συναλλαγές κατέρρευσαν και ήταν ένα σοβαρό σοκ για όλη την ισλανδική οικονομία. Ο οικονομικός τομέας πρακτικά εξαφανίστηκε, υπήρξε μια τεράστια πτώση στις τιμές ακινήτων, το νόμισμα υποτιμήθηκε πολύ απότομα και αυτό προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στις επιχειρήσεις και τις πωλήσεις ακινήτων. Αυτά τα γεγονότα ήταν πολύ δραματικά».
ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
Ξέσπασαν πρωτοφανείς διαμαρτυρίες για τα δεδομένα της χώρας και στο Ρέικιαβικ οι διαδηλωτές ήρθαν για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντιμέτωποι με τα δακρυγόνα της αστυνομίας. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεχύθηκαν στους δρόμους, προκαλώντας μια σειρά γεγονότων που έμεινε γνωστή ως «Επανάσταση των Τηγανιών και των Κατσαρολών». «Ήταν απλά άνθρωποι που δεν μπορούσαν άλλο, που ένιωσαν ηθικά υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι, άνθρωποι που ίσως δεν είχαν κάνει τίποτα νωρίτερα», λέει η βουλευτής με το "Κίνημα των Πολιτών", Μπιργκίτα Γιόνσντοτιρ.
Οι διαδηλώσεις δεν άφησαν πίσω τους μόνο τον εκκωφαντικό θόρυβο, αλλά πέτυχαν την εκθρόνιση της κυβέρνησης της κρίσης και την εκλογή νέας, με τη συμμαχία κεντροαριστεράς και πράσινης αριστεράς. “Αφού εκδιώξαμε την προηγούμενη κυβέρνηση με μία αναίμακτη επανάσταση η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή, δόθηκε σε κάποιους η ευκαιρία να χτίσουν μία νέα κυβέρνηση”, εξηγεί ο διαδηλωτής Χιόρτουρ Χάουζερ.
ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ
Tο πρώτο πράγμα που έκανε η νέα κυβέρνηση ήταν να διαπραγματευτεί με την αγγλική και την ολλανδική κυβέρνηση, που πίεζαν για την εξόφληση των πολιτών τους. Ήρθαν σε συμφωνία, η οποία πέρασε από το ισλανδικό κοινοβούλιο και προέβλεπε να πληρώσει ο λαός την ζημιά που ιδιωτικές εταιρείες, οι τράπεζες δηλαδή, είχαν δημιουργήσει. Η απόφαση του κοινοβουλίου πήγε στον Πρόεδρο της χώρας για επικύρωση, ο οποίος όμως κάτω και από την πίεση της κοινωνικής βάσης, αρνήθηκε να την υπογράψει και κάλεσε σε δημοψήφισμα.
«Στην ουσία ήταν ένα ερώτημα, εάν οι καθημερινοί άνθρωποι της Ισλανδίας, αγρότες, ψαράδες, νοσοκόμες, γιατροί, νέοι και μεγάλοι άνθρωποι, θα έπρεπε να γίνουν υπεύθυνοι για την αποτυχία μιας ιδιωτικής τράπεζας", εξηγεί ο Πρόεδρος της ισλανδικής Δημοκρατίας, Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον-φωτό.
"Για να το θέσω διαφορετικά:
Έχουμε ένα σύστημα στο οποίο τα κέρδη των τραπεζών οδηγούν σε υπερκέρδη για τους μετόχους και σε μπόνους για τους τραπεζίτες, αλλά οι ζημιές των τραπεζών επιβαρύνουν την κοινωνία; Δηλαδή ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη και κοινωνικοποιούμε τις απώλειες;" αναρωτιέται ο κύριος Γκρίμσον.
Η απόφασή του Προέδρου έκανε έξαλλη τη διεθνή οικονομική κοινότητα και κατακρίθηκε από εχθρούς και φίλους ως λαϊκιστική και αδιέξοδη. Άνθρωποι της ευρωζώνης απείλησαν ότι η Ισλανδία θα μετατραπεί σε «Κούβα του Βορρά», θα απομονωθεί, θα γίνει κράτος - παρίας. Ωστόσο η απόφαση του κ. Γκρίμσον ήταν αμετάκλητη. Και τον Μάρτιο του 2010, ο ισλανδικός λαός με το συντριπτικό ποσοστό του 93%, αρνήθηκε μέσω του δημοψηφίσματος να πάρει στις πλάτες του τα χρέη των τραπεζών.
"Φτάνεις σε αυτά τα σταυροδρόμια, όπου από τη μια πλευρά είναι οι απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών και από την άλλη είναι η δημοκρατική βούληση του κόσμου. Μπροστά σε με μια τέτοια επιλογή, η απάντησή μου ήταν και είναι ξεκάθαρη: Η δημοκρατική βούληση του κόσμου πρέπει να επικρατήσει!» επισημαίνει με νόημα ο Ισλανδός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Θορυβημένοι Άγγλοι και Ολλανδοί από το ηχηρό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κάλεσαν την Ισλανδική κυβέρνηση προκειμένου να ξανασυζητήσουν το θέμα. Τους προσέφεραν καλύτερους όρους από την προηγούμενη φορά. Ωστόσο και πάλι ο Πρόεδρος έδειξε την κάλπη του δημοψηφίσματος. Και πάλι το αποτέλεσμα ήταν "Όχι".
"Ποια είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον πολιτισμό;" διερωτάται ο κ. Γκρίμσον. "Δεν είναι η οικονομία των αγορών. Είναι η δημοκρατία, η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον κόσμο. Υπάρχουν χώρες σήμερα που έχουν πολύ δυνατές οικονομίες, αλλά πολύ λίγη δημοκρατία".
ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Η βαθιά δημοκρατική πίστη του ισλανδικού λαού ταξιδεύει πίσω στους αιώνες, στο 930 μ.Χ. Ήταν τότε που ιδρύθηκε ένα από τα αρχαιότερα κοινοβούλια του κόσμου. Κάτοικοι από κάθε γωνιά του νησιού κατέφθαναν ταξιδεύοντας επί μέρες με τα άλογά τους στις πεδιάδες του Θινκβελίρ, όπου κάτω από τον ανοιχτό ουρανό λάμβαναν αποφάσεις για τα κοινά. Η Εθνική Συνέλευση ήταν ο μόνο θεσμός που νομοθετούσε, αφού δεν υπήρχε κεντρική εξουσία ή βασιλιάς.
Έτσι και στις μέρες μας, οι Ισλανδοί πολίτες ανέλαβαν και πάλι να νομοθετήσουν. Έπειτα από ειδικό νόμο που κατατέθηκε στη Βουλή, απλοί άνθρωποι αποφασίστηκε να συμμετάσχουν στην αναθεώρηση του συντάγματος του ισλανδικού κράτους.
Καταθέτοντας την εμπειρία της, η φοιτήτρια και συμμετέχουσα στη Συνταγματική Συνέλευση Άστρος Γκουνλαουσντότιρ, λέει: «Διαβάζαμε τα άρθρα ένα - ένα για να δούμε πως ήταν ως τις μέρες μας και αν χρειαζόταν να γραφούν ξανά. Μετά δημιουργούσαμε τα δικά μας άρθρα, τα οποία δημοσιεύονταν στο Ίντερνετ, όπου το κοινό μπορούσε να σχολιάσει. Έπειτα, κοιτούσαμε αυτά τα σχόλια και εξετάζαμε αν χρειαζόταν αλλαγή στα άρθρα, λαμβάνοντας υπόψη τις επισημάνσεις του κοινού.» Και καταλήγει: «Για μένα είναι βήμα προς το μέλλον. Είναι μέρος της άμεσης δημοκρατίας, να επιτρέπεται σε καθημερινούς πολίτες να συμμετέχουν στην καθημερινή ζωή της πολιτικής. Και το ίντερνετ μπορεί να παίξει έναν τέτοιο ρόλο».
ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΦΥΛΑΚΗ
Παράλληλα, ικανοποιείται άλλο ένα αίτημα των πολιτών. Μέσα από ειδικό δικαστήριο αναζητούνται οι ποινικές ευθύνες όσων συνέβαλαν στην κρίση του 2008.
Ο πρώην πρωθυπουργός, Γκέιρ Χάαρντε, γίνεται ο πρώτος πολιτικός ηγέτης στον κόσμο που κατηγορείται για εγκληματική ευθύνη αναφορικά με την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο ίδιος εμφανώς συγκινημένος λέει: "Η συνείδησή μου είναι καθαρή, δεν παραβίασα το νόμο, δεν έκανα ποτέ κάτι τέτοιο και δεν νομίζω ότι οι αποφάσεις που πήρα θα πρέπει να οδηγήσουν τον πρωθυπουργό στη φυλακή. Το αντίθετο μάλιστα! Είναι ντροπιαστικό για τους πολιτικούς μου αντιπάλους να θέλουν να πλήξουν εμένα και το κόμμα μου με αυτόν τον τρόπο. Εδώ, η πολιτική μετατράπηκε σε ποινική υπόθεση, η δικαιοσύνη γύρισε αλλού το κεφάλι της", καταλήγει.
Ο κ. Χάαρντε αντιμετωπίζει την ανώτερη ποινή κάθειρξης που στην Ισλανδία είναι δύο χρόνια. Και δεν είναι μόνο αυτός... Τρεις πρώην διοικητές της κεντρικής τράπεζας, υπουργοί και στελέχη των τριών ιδιωτικών τραπεζών καλούνται να λογοδοτήσουν. Ο μόνιμος γραμματέας του υπουργείου οικονομικών ήδη καταδικάστηκε. Ο εισαγγελέας έβγαλε διεθνή εντάλματα σύλληψης, καθώς πολλά golden boys των τραπεζών διέφυγαν στο εξωτερικό, κάνοντας μία μέρα πριν από την εκδήλωση της κρίσης τεράστιες αναλήψεις από τους λογαριασμούς τους. Τρεις συνελήφθησαν και κρατούνται.
Κανείς, ούτε καν οι κατηγορούμενοι, δεν αμφισβήτησαν την αξιοπιστία της ειδικής εξεταστικής επιτροπής που μέσα σε 15 μήνες από τη σύγκλισή της, κατέληξε σε πόρισμα 2.400 σελίδων. Το "μαύρο πόρισμα", όπως αποκαλείται στην Ισλανδία, αναγνώστηκε για 6 μέρες χωρίς σταματημό, από 45 ηθοποιούς στο δημοτικό θέατρο της πόλης. Για τους Ισλανδούς ήταν ένα είδος κάθαρσης.
ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ
Η κρίση σημάδεψε βαθειά τη μικρή νησιωτική χώρα. Η κορόνα υποτιμήθηκε απότομα περίπου 80%. Χιλιάδες έμειναν άνεργοι και οι τράπεζες άρχισαν να κατάσχουν σπίτια και αυτοκίνητα, καθώς οι πολίτες αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους. Ασυνήθιστο για ένα σκανδιναβικό κράτος - πολλώ δε μάλλον για την Ισλανδία, που οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της μπορούν να εξασφαλίσουν ένα πολύ καλό βιοτικό επίπεδο- αυξήθηκαν σημαντικά και οι άνθρωποι που στράφηκαν στα κοινωνικά παντοπωλεία για να εξασφαλίσουν είδη πρώτης ανάγκης. «Τώρα, έχουμε γύρω στις επτακόσιες οικογένειες που έρχονται, ενώ πριν από την κρίση είχαμε τριακόσιες με τριακόσιες πενήντα. Οι ομάδες που γίνονται όλο και μεγαλύτερες, κάθε εβδομάδα, είναι αυτές των ανέργων», σημειώνει η Άσγκερντουρ Φλοσαρντότιρ, υπεύθυνη κοινωνικού παντοπωλείου.
Η βαθιά πληγωμένη οικονομία της Ισλανδίας ήταν αδύνατον να ορθοποδήσει χωρίς βοήθεια. Τα σκανδιναβικά κράτη δάνεισαν στη χώρα 2,5 δισ. δολάρια, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εμφανίστηκε μετά από 35 χρόνια στην Ευρώπη για να δανείσει στην Ισλανδία 2,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Τις διαπραγματεύσεις με το Δ.Ν.Τ. ανέλαβε ο υπουργός οικονομικών Στεΐνγκριμουρ Σίγκφουσον, σφοδρός πολέμιός του μέχρι τότε. Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρος μαζί τους:
«Συνειδητοποιείτε ότι έρχεστε σε ένα σκανδιναβικό κράτος κοινωνικής πρόνοιας, ένα ανοιχτό δημοκρατικό κοινωνικό κράτος; Αυτή είναι μια νέα εμπειρία για σας. Και πρέπει να το γνωρίζετε αυτό!», τους είπε. Και εξηγώντας το πώς εξέλαβαν οι ιθύνοντες του Δ.Ν.Τ. τα λεγόμενά του, συνεχίζει: «Ήταν αρνητικοί στην αρχή, αλλά όταν είδαν ότι είμαστε σοβαροί και είχαμε στιβαρά επιχειρήματα γι’ αυτά που σκοπεύαμε να κάνουμε, το δέχτηκαν και μας επέτρεψαν να σχεδιάζουμε τα μέτρα έτσι όπως εμείς νομίζαμε ότι θα ήταν καλύτερα για τη χώρα».
Ο εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. στην Ισλανδία, Φράνεκ Ροζβαντόβσκι, δηλώνει ότι έχει εκπλαγεί από το πώς πήγαν τα πράγματα: «Είναι μάλλον αλήθεια ότι οι άνθρωποι της μεσαίας και εργατικής τάξης καταλήγουν να πληρώνουν δυσανάλογα το κόστος της κρίσης. Είναι ατυχές αλλά αυτό φαίνεται να συμβαίνει. Αλλά, δεν ήταν αυτή η περίπτωση της Ισλανδίας. Ένα από τα πράγματι αξιοσημείωτα στοιχεία αυτού του προγράμματος που οι αρχές σχεδίασαν και εφάρμοσαν, είναι ότι πήραν αρκετά μέτρα για να προστατέψουν το φτωχότερο μέρος του πληθυσμού, τη μεσαία τάξη και τους φτωχούς».
Και καταλήγει: «Νομίζω πως αυτό ήταν ένα σημαντικό και σπουδαίο επίτευγμα των ισλανδικών αρχών. Στην περίοδο μετά την κρίση, η ανισότητα στην κατανομή εισοδήματος έχει γίνει, για την ακρίβεια, λιγότερη, παρά μεγαλύτερη».
Με οδηγό τη διατήρηση του κοινωνικού κράτους και προσανατολισμό την αύξηση της φορολογίας στα εύπορα κοινωνικά στρώματα, η χώρα βαδίζει στο σωστό δρόμο. Όπως επισημαίνει ο κ. Σίγκφουσον: «Τώρα που έχει περάσει καιρός από την κρίση μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι. Τα πράγματα πήγαν καλά για την Ισλανδία γιατί ξέφυγε από την επικίνδυνη ζώνη, δεν υπάρχουν πλέον συζητήσεις για πτώχευση ή τέτοια πράγματα, η αποκατάσταση προχωρά, η οικονομική ανάπτυξη που αναμένεται αυτό το χρόνο είναι 2.5% - 3%. Η ανεργία πέφτει συνεχώς και οι περισσότεροι δείκτες σήμερα δείχνουν βελτίωση. Αλλά, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο».
Η Ισλανδία αποτελεί σίγουρα ένα διαφορετικό παράδειγμα διαχείρισης της κρίσης που προέκυψε από την κατάρρευση των τραπεζών της. Οικονομικά, πολιτικά, δικαστικά και πολιτισμικά προσπάθησε να λειτουργήσει όχι με βάση τις απαιτήσεις των αγορών που την έφεραν στο χείλος της καταστροφής, αλλά με επίκεντρο τον πολίτη και τα συμφέροντά του. Ακόμα και έτσι όμως, τα προβλήματα που γεννήθηκαν από την κρίση παραμένουν παρόντα για να θέτουν ρητά το ερώτημα: Ποιος είναι ο πυρήνας του προβλήματος που έχει εξωθήσει στην ανέχεια τους λαούς, από την Αργεντινή μέχρι τη Γουατεμάλα, από την Τυνησία μέχρι την Κένυα και από την Ισλανδία μέχρι την Ελλάδα;
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Σενάριο: Γιώργος Αυγερόπουλος, Αχιλλέας Κουρεμένος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Αχιλλέας Κουρεμένος / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός / Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Συντονισμός Έρευνας: Γεωργία Ανάγνου / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2011-2012
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Original shooting format: HD720p25 / Ήχος: Dolby Stereo / Γλώσσες: Αγγλικά, Ισλανδικά, Ελληνικά / Υπότιτλοι: Ελληνικοί
Δείτε εδώ ολόκληρο το ντοκυμαντέρ
Διαβάστε περισσότερα...
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012
Κι εσύ τέκνον.. Σόιμπλε;
Μας έλεγαν θυμάμαι οι δικοί μας όταν ήμασταν μικρά παιδιά τι τυχεροί πού είμαστε γιατί δεν ζήσαμε πόλεμο, κατοχή ή χούντα. Τι τυχεροί πού είμαστε γιατί τα έχουμε όλα έτοιμα και ότι από εμάς εξαρτάται για το αν θα αξιοποιήσουμε αυτά πού μας παρέχονται.
Είναι πια προφανές ότι οι γονείς μας βιάστηκαν στην εκτίμηση τους. Είμαστε επισήμως υπό κατοχήν. Εις το 'άγιον' όνομα του ευρώ παραδώσαμε την κυριαρχία μας και την αξιοπρέπεια μας ως έθνος στους εταίρους μας και στους διεθνείς τοκογλύφους. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι 'φίλοι' μας φρόντισαν για αυτό, αφού βρήκαν εδώ συγχρόνους νενέκους, υποτελείς και δοσιλόγους.
Η μοναδική ελπίδα πού είχα όλο αυτό το διάστημα ήταν ο ... Σόιμπλε. Ήλπιζα ότι θα ζητούσε ακόμη περισσότερα ώστε να αναγκαστούν οι εδώ πρόθυμοι οσφυοκάμπτες πολιτικοί να πούν όχι υπό τον φόβο των .. γιαουρτιών, αυγών, ντοματών και άλλων ζαρζαβατικών.
Μάλλον τον αδίκησα τον Σόιμπλε. Τι άλλο να ζητήσει ο 'άνθρωπος'! Τα πήρε όλα και ακόμη παραπάνω. Πού να φανταστεί ότι θα έβρισκε τόσους προθύμους, υποτελείς, ιθαγενείς, προσκυνημένους πού ότι και να ζητούσε αυτοί ήταν πρόθυμοι να το δεχτούν!
Εθνική κυριαρχία ήθελε, πάρτην δικιά σου του είπαν. Έναν επίτροπο απαίτησε, έναν επίτροπο αν υπουργείο τού είπαν για να μην αγχώνεται. Αγγλικό δίκαιο επιθυμούσε, κανένα πρόβλημα τού είπαν όλοι με μία φωνή. Ειδικό λογαριασμό ζητούσε, πες το και έγινε ήταν η απάντηση. Προτεραιότητα αποπληρωμής των χρεών και στην συνέχεια ότι μείνει αν μείνει για τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας, κι αυτό χάρισμα σου του διεμήνυσαν. Μάλιστα για να τον ικανοποιήσουν περισσότερο του είπαν ότι αυτό το τελευταίο, εκτός από νομοθετική ρύθμιση, θα το περάσουν και στο Σύνταγμα! Αμ πώς! Γίνεται σκόντο σε τέτοια πράγματα!
Μη διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ζήτησε η γερμανική να γίνει επίσημη γλώσσα του Ελληνικού κράτους. Εκεί όρθωσε το ανάστημα της η υπουργός παιδείας, λέγοντας ότι πρόθεση της κυβερνήσεως είναι να γίνει επίσημη γλώσσα η αγγλική οπότε συμφώνησαν η γερμανική να γίνει αμέσως μετά. Ήταν πράγματι μία πολύ σκληρή διαπραγμάτευση...
Οι κόκκινες γραμμές ήταν τελικά κόκκινα στριγκ πού φορούν οι κυβερνώντες κάτω από τα κουστούμια και τις γραβάτες τους.
Το σχέδιο αποδομήσεως της χώρας μας το οποίο εφαρμόζεται τα τελευταία 30 χρόνια είχε την επιθυμητή κατάληξη. Αφού αποψίλωσαν εθνικά χαρακτηριστικά, εκμαύλισαν την ιστορία μας, αντικατέστησαν τις αξίες μας με καταναλωτικά πρότυπα και κυρίως διέλυσαν την ΓΛΩΣΣΑ μας, κατέλυσαν και επισήμως την εθνική μας κυριαρχία.
Και μας το παρουσιάζουν ως επιτυχία, εις το όνομα του ευρώ, εις το όνομα της σωτηρίας των τραπεζών. Πραγματικά δεν ξέρω αν πάει πιο κάτω από εδώ. Δεν ξέρω αν δύναται να υπάρξει μεγαλύτερος εξευτελισμός για έναν λαό.
Ζούμε μία τραγωδία, μόνο πού ο τραγωδός δεν έχει κάνει πρόβλεψη για τον 'από μηχανής θεό'. Η κάθαρση θα έρθει από εμάς, αρκεί να ενωθούμε και να στείλουμε στον αγύριστο όλους αυτούς πού μας οδήγησαν ως εδώ.
Διαβάστε περισσότερα...
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
Ποιοι θέλουν νέο ξεριζωμό από την μητέρα Ελλάδα
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, στόχος δεν είναι ούτε η σύνταξη της γιαγιάς, ούτε το οικόπεδο του θείου. Για άλλη μία φορά το Ελληνικό Έθνος δοκιμάζεται στις δομές της ίδιας του της ύπαρξης, της πορείας του μέσα στις χιλιετίες.
Η χθεσινή ομολογία της κυρίας Μέρκελ σαφέστατη, κυνική, δεικτική: Σταματήστε πια να είστε προσκολλημένοι με τον τόπο σας!
Σαν να ήχησαν τα λόγια του Αλαρίχου, του Μέτερνιχ και του Κεμάλ στα αυτιά μας. Και όμως, δεν βρέθηκε κανείς εκ των εξουσιαστών να απαντήσει.
Δεν βρέθηκε κανείς από τους χρυσαμοιβομένους της Βουλής να ορθώσει ανάστημα σε αυτό τον προπομπό γενοκτονίας που ανακοινώθηκε από τη νέα αυτοκρατορία...
Ουδείς από τους ευνοημένους της Πατρίδας, από αυτούς που εκμεταλλεύθηκαν την εμπιστοσύνη του λαού δεν απάντησε στα τύμπανα του νέου Ξέρξη, όπως απάντησε τότε ο Λεωνίδας.
Γιατί η ύψιστη Ύβρις για τον Έλληνα είναι ο ξεριζωμός από τον τόπο του. Από τα χώματα του που πρώτος αυτός τα βάπτισε «Πατρώα Γη», Πατρίδα δηλαδή.
Ο δεσμός του Έλληνα με την Ελλάδα, είναι αιώνιος, μεταφυσικός. Από την Ελληνική μυθολογία, ο Δευκαλίωνας αναγέννησε το Ελληνικό Έθνος εκ της πέτρας. Οι πέτρες της Ελλάδας μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους από τα χέρια του Δευκαλίωνος και της Πύρρας.
Και στην Ορθοδοξία το σκηνικό δεν άλλαξε αφού ο Θεός έφτιαξε τους πρωτόπλαστους από το ίδιο χώμα που πατούσαν.
Ο Αριστοτέλης
Μα και ο φιλόσοφος των αιώνων, ο Αριστοτέλης, ψιθύρισε το μυστικό στον μαθητή του, τον Μέγα Αλέξανδρο: «Γηγενείς», ήταν η μαγική κουβέντα. «Το Γένος της Γης» δηλαδή.
Έως και σήμερα, ο Μέγας Παλαμάς, στο έργο του «Πατέρες», δίνει την υπερβατική σχέση της Πατρώας Γης και του Έλληνα:
Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα...
Όποιος δεν αντιληφθεί αυτή την σχέση, δεν θα καταλάβει ποτέ την θυσία των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες. Δεν θα αντιληφθεί ποτέ το Ζάλογγο, το Αρκάδι και το Κούγκι. Τον Αετό του Πόντου, το Ρούπελ, το Λιοπέτρι της Κύπρου, τον θρύλο του Δημήτρη Αλευρομάγειρου στην φλεγόμενη Λευκωσία...
Οι πρόγονοι της κυρίας Άγκελα Μέρκελ όμως είχαν αντιληφθεί αυτή την σχέση και προσπάθησαν να την ξεριζώσουν. Κανένα έθνος στον πλανήτη πλην του Ελληνικού δεν έζησε τόσους ξεριζωμούς, τόσες γενοκτονίες.
Οι Ούννοι και όλοι οι εισβολείς γνώριζαν πολύ καλά πως έστω και ένας Έλληνας να έμενε, η Γη θα ξαναγινόταν Ελληνική. Γι' αυτό και η «μεγάλη Γερμανία» ήταν σύμβουλος των Τούρκων σε όλες τις γενοκτονίες. Στην Πόλη ξερίζωναν τα μνήματα, στην Κύπρο έσφαζαν και τα βρέφη.
Ώστε να μην μείνει τίποτα Ελληνικό πάνω στην Γη. Μόνο έτσι θα μπορούσε να υποταχθεί, να μείνει στον εισβολέα...
Μήτηρ της Ευρώπης
Και ξάφνου ο αγώνας γίνεται παγκόσμιος. Οι λαοί αφυπνίζονται από το φως το αιώνιο, το Ελληνικό. Το φως της Λευτεριάς.
«Η Ελλάδα είναι η μητέρα της Ιταλίας και ολόκληρης της Ευρώπης», απαντά ο Ιταλός δήμαρχος στην Μέρκελ. "Αυτή μας έδωσε το Φως και τον πολιτισμό", λέει ο εκλεγμένος από τους Ιταλούς, προσφέροντας παράλληλα τον μισθό του στην Ελλάδα...
Την ίδια στιγμή που οι 300 ελληνόφωνοι εξουσιαστές δεν τολμούν να αρθρώσουν ούτε λέξη απέναντι στο "μεγάλο αφεντικό". Αυτοί που βλέπουν τους Έλληνες να γονατίζουν μπροστά στα δεινά και τις προσβολές, φαντάζουν ελάχιστοι μπροστά στον Ιταλό φιλέλληνα. Φαντάζουν ελάχιστοι μπροστά στην ιστορία, μπροστά σε αυτή την πατρίδα που τους τρέφει. Η Ελλάδα που γέννησε γίγαντες, τώρα πεθαίνει για τους πολιτικούς νάνους, έτοιμους να υπακούσουν σε κάθε εντολή των τοκογλύφων.
Η απάντηση όμως στην κυρία Μέρκελ που θέλει τους Έλληνες χωρίς Ελλάδα, θα έλθει από την αχλύ της ιστορίας. Από τα Μολών Λαβέ και τα μεγάλα ΟΧΙ που ατσάλωσαν την μεταφυσική σχέση λαού και πατρίδας, έτσι όπως την εξομολογείται ο Παλαμάς:
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!
Ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.
Δεν θα καταφέρετε λοιπόν εσείς οι εφήμεροι να σκοτώσετε την καινούρια γέννα του Ελληνικού Έθνους που ήδη μετρά 5.000 χρόνια περήφανης ιστορίας. Μέσα στην στοργική αγκαλιά της Πατρίδας.
Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
Ήταν ωραία ημέρα αλλά η επομένη θα είναι πιο ωραία
Γράφει ο Πιτσιρίκος
Πώς καταλαβαίνουμε ότι η προχτεσινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στην ψήφιση του Μνημονίου ήταν η μεγαλύτερη που έχει γίνει εδώ και πολλές δεκαετίες; Μα, είναι πάρα πολύ απλό: ούτε ένα ΜΜΕ δεν αναφέρθηκε στους διαδηλωτές. Ούτε μια εικόνα από τη μεγαλειώδη και βροντερή διαδήλωση. Είναι πια τρομοκρατημένοι.
Προχτές, αποφάσισα να κάνω αυτό που κάνει ο Λουκάνικος. Όποιος έχει παρατηρήσει προσεκτικά τον Λουκάνικο στις πορείες και τις διαδηλώσεις, θα έχει προσέξει πως –κάποια στιγμή- ο Λουκάνικος τσεκάρει όλη την πορεία ή τη διαδήλωση. Πάει από τη μια άκρη ως την άλλη. Και μετά, πάει πάλι μπροστά.
Πήγα νωρίς στο Σύνταγμα. Αν και νωρίς, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς. Περπάτησα στους γύρω δρόμους. Ο κόσμος ερχόταν από παντού κατά χιλιάδες.
Μετά, κάνοντας συνεχώς ζιγκ ζαγκ από τη Μητροπόλεως έως την Πανεπιστημίου –για να έχω εικόνα του όγκου των διαδηλωτών- , έφτασα στο Μοναστηράκι και την Ομόνοια. Όλοι οι κάθετοι δρόμοι που οδηγούσαν στο Σύνταγμα ήταν γεμάτοι από διαδηλωτές που βάδιζαν προς το Σύνταγμα. Στο Μοναστηράκι, η πλατεία ήταν τίγκα και συνεχώς ξεκινούσαν διάφορες συλλογικότητες –με τα πανό τους- προς την οδό Αθηνάς, για να κάνουν τη διαδρομή Ομόνοια – Σταδίου ή Πανεπιστημίου- Σύνταγμα.
Μετά, ανέβηκα την Ερμού –μαζί με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές- και, όταν συνειδητοποίησα πως τα ΜΑΤ είχαν αρχίσει να ρίχνουν χημικά και πως δεν μπορώ να φτάσω στο Σύνταγμα, πήγα στη Μητρόπολη, για να μπορώ να αναπνεύσω λίγο. Εκεί ήταν χιλιάδες κόσμου – η Μητροπόλεως ήταν γεμάτη από το Μοναστηράκι ως το Σύνταγμα.
Αφού πήρα μια ανάσα -και αφού μίλησα στο τηλέφωνο με δυο φίλους που ήταν στο Σύνταγμα- προσπάθησα να φτάσω στο Σύνταγμα μέσω της Φιλελλήνων στην αρχή, και της Αμαλίας στη συνέχεια. Στη Φιλελλήνων παραλίγο να τα καταφέρω αλλά, πενήντα μέτρα πριν την πλατεία, έπεσαν τόνοι χημικά, οπότε έφυγα προς την Αμαλίας και –αφού τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και εκεί- οπισθοχώρησα μαζί με χιλιάδες άλλους προς την Πύλη του Αδριανού και μετά –μέσα από τα στενά της Πλάκας- πήγα ξανά στη Μητροπόλεως. Αργότερα, μετά από ατελείωτα πέρα-δώθε, κατάφερα να φτάσω στο Σύνταγμα.
Όποιος ήταν στο κέντρο της Αθήνας το βράδυ της περασμένης Κυριακής ξέρει πως όλοι οι δρόμοι είχαν κατακλυστεί από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Όποιος παρακολούθησε τα δελτία ειδήσεων δεν το πληροφορήθηκε ποτέ – βέβαια, δεν τους πιστεύει πια κανείς. Άλλωστε, οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές ενημερώνουν τους φίλους τους, τους γνωστούς τους και τους συναδέλφους τους. Και φυσικά, υπάρχει το διαδίκτυο. Που ξεμπροστιάζει το καθεστώς.
Η Αστυνομία χτύπησε νωρίς για να μην επιτρέψει στους διαδηλωτές να αποκλείσουν το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους μέχρι την Ομόνοια και ακόμα πιο πέρα. Αυτή ήταν η εντολή που είχαν οι αστυνομικοί.
Αν οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν χτυπούσαν σχεδόν πριν ξεκινήσει η διαδήλωση, μετά δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Δεν θα μπορούσαν να κινηθούν πουθενά, γιατί δεν θα υπήρχε χώρος να κινηθούν – από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια, οι διαδηλωτές δεν θα είχαν αφήσει ούτε μέτρο ελεύθερο. Παράλληλα, ήξεραν πως, αν χτυπούσαν νωρίς, θα απέτρεπαν πολλούς πολίτες από το να κατέβουν στο κέντρο. Τα ΜΜΕ ανέλαβαν να κάνουν λόγο για «επεισόδια», ώστε όσοι σκόπευαν να ξεκινήσουν για το Σύνταγμα να μείνουν στα σπίτια τους.
Τρομοκρατήθηκαν από το τεράστιο πλήθος, κατάλαβαν πως η κατάσταση θα ξεφύγει από τα χέρια τους αν ο κόσμος συγκεντρωθεί, και προσπάθησαν να διαλύσουν τη διαδήλωση πριν καν ξεκινήσει.
Βέβαια, δεν το κατάφεραν. Απώθησαν τους διαδηλωτές από το Σύνταγμα με τα χιλιάδες χημικά αλλά οι διαδηλωτές δεν έφυγαν – υποχώρησαν στους γύρω δρόμους, περίμεναν υπομονετικά, φώναζαν συνθήματα και έψαχναν ευκαιρία να κινηθούν προς το Σύνταγμα.
Οι ομάδες ΔΙΑΣ που προσπάθησαν να διαλύσουν τον κόσμο στους κάθετους δρόμους πέρασαν ένα εφιαλτικό βράδυ. Πολλοί αστυνομικοί οφείλουν πολλά στην καλοσύνη των διαδηλωτών.
Στη συνέχεια, ανέλαβαν την προπαγάνδα τα χουντοκάναλα – ήταν απόλυτα συντονισμένα μεταξύ τους, οπότε όλοι αντιλήφθηκαν πως υπήρχε συμφωνία από πριν. Καθεστώς και ΜΜΕ, σε μια άψογη συνεργασία. Γι’ αυτό πρέπει να πέσουν όλοι μαζί – γιατί είναι ένα αδιαίρετο πράγμα.
Τα χουντοκάναλα αποσιώπησαν εντελώς τη μεγαλειώδη διαδήλωση και τις συνέπειες της ψήφισης του Μνημονίου από τη Βουλή, και εστίασαν με υστερία στους «κουκουλοφόρους». Όμως, το παραμυθάκι κούρασε και δεν το πιστεύει πια κανείς.
Όπως έγραψα χτες στα social media –και σήμερα διαπίστωσα πως έκανε το γύρο της Ελλάδας-, «Έτσι που τα λένε στο Mega, νόμιζα πως θα έλεγαν ότι την Whitney Houston την σκότωσαν χτες το βράδυ κουκουλοφόροι στη Σταδίου».
Τελείωσαν. Το ξέρουν. Πέφτουν
Διαβάστε περισσότερα...
